Barako Series: CADENA DE AMOR,Ch. 07

PROVISO

Ang Cadena de Amor ay mga yugto sa buhay ng iba't ibang mga barako na pagtatagniin ng pagnanasa, pagpaparaya, at... pag-ibig. Nagsimula sa kuwento ng magkakaibigang sina Kanor, Dado, at Caloy, ito ay magsasanga at mamumulaklak ng samu't saring mga kuwento ng kalibugan sa buhay ng iba pang mga barako na may direkta o hindi-direktang kinalaman sa mga naunang mga tauhang nabanggit. Iikot ang kuwento, magkakaroon ng samu't saring rebelasyon, hanggang sa bandang huli'y muling magbabalik ang daloy ng kuwento sa mismong pinagmulan nito.

Ang kuwento pong ito ay pag-aari ni Ginoong A. Serrez. Ang mga ngalan ng mga tauhan, bagama't may kinalaman sa mga nakasalamuhang tao sa tunay na buhay ng may-akda, ay ginamit lamang para magkaroon ng kongkretong imahen at personalidad ang mga tauhan. Ito po ay isang fiction at ang mga sitwasyon at kaganapan sa pagitan ng mga tauhan ay walang kinalaman sa tunay na buhay ng mga taong nabanggit.

Ikapitong Bahagi

Katuparan ng Isang Hiling

by: Ginoong A. Serrez

Katatapos lang ng routine ni Mando sa umaga - ilang sets ng pushups, situps, at pagbubuhat ng home-made dumbbells at barbell na parehas na yari sa tubo at ang magkabilang pabigat ay mga latang pinuno ng pinatigas na semento. Maaga talaga siyang gumigising bago siya mamasada ng FX na naipundar niya sa ilang taong pagsisikap sa Saudi. Sa gabi kasi’y inihahanda na niya ang lahat ng kanyang mga kakailanganin sa pasada kinabukasan - at sa umaga’y kinukundisyon niya ang sarili para maaliwalas ang kanyang mukha parati at laging nasa kundisyon ang isip at katawan.

May hitsura si Mando, pansinin ito lalo pa nga’t maingat ito sa katawan, malinis at makisig. Maraming nagkakandarapa ritong kababaihan kahit na pa sabihing may asawa na ito’t isang anak na ngayo’y nasa pangangalaga ng kaniyang mga biyenan. Iyon din ang madalas na dahilan ng pag-aaway nilang mag-asawa. At gaya ng nakalipas na mga gabi, hindi na naman siya kinikibo ni Madel, ang asawa nito. Ni hindi nito ipinagpe-prepara ng agahan bago man lang sana pumasada. Mabuti na lamang at may natira pang pagkain nang nakaraang gabi dahil sa handaan ng kapitbahay nila. Ika-17 birthday kasi ng bunso sa tatlong anak na lalaki ng kapitbahay at kaibigan niyang si Nelson at nang asawa nitong si Dina na si Daniel.

Ibinuhos na lang ni Mando ang lahat ng kanyang konsentrasyon sa ehersisyo para malimutan ang malamig na pakikitungo ng asawa. Magda-dalawang buwan na siyang tuyot dahil nga sa tinitiis siya ng asawa. Ilang gabi na siyang nag-attempt kausapin ang asawa subali’t tila nakipagusap lamang siya sa hangin. Nag-init man ang ulo niya’y idinaan na lamang niya sa pagpapahangin sa labas ang lahat bago siya tuluyang nagpahinga. At ngayon nga, nais niyang limutin ang lahat ng nangyari kagabi at ituon ang konsentrasyon sa isang araw ng paghahanapbuhay.

Bago umalis ay nagkape na lang siya katambal ng kanin at ulam na natira ng nakaraang gabi. Eksaktong alas singko ay umalis na siya at hindi na rin niya inabalang magpaalam kay Madel na mahimbing pa ring natutulog.

Sa kalagitnaan ng daan sa bandang medyo kadiliman, palabas ng kanilang barangay ay may namataan si Mandong tatlong lalaking pumapara sa kanya. Hindi naman siya nagtataxi at nais na lamang sana niyang huwag pansinin ang mga pumapara subali’t nakakita siya ng isang pamilyar na mukha sa tatlong iyon, si Daniel. Mabait na bata itong si Daniel at palagay na ang loob niya rito noon pa lalo’t madalas itong tumutulong sa kanya kapag may ginagawa sa FX niya, o di kaya’y mga kinakarpinterya. Nauutusan din niya ito kapag may kailangang ipabili sa tindahan lalo na’t madalas na wala sa mood si Madel.

Kapwa mga kabataan din ang mga kasama nitong dalawang lalaki na marahil ay kabarkada o kaeskwela nito sa iskul. Maayos naman ang pananamit ng mga ito at mukhang maykaya. Marahil ay inumaga na dahil sa handaan.

Tumigil siya sa tapat ng tatlo at nagtanong, “O Daniel, ngayon lang yata kayo nakatapos sa party niyo, ah? Saan ang punta niyo?”

“Kuya Mando, pasensiya ka na. Kanina pa kasi kami nag-aabang ng taxi pero ayaw kaming isakay,” tila desperadong sagot ni Daniel. Napangiti si Mando. Parang ngayon lang niya napansin na may pagka-guwapito pala ang anak nina Nelson at Dina. Mamang-mama na ang katawan nito bagaman ang mukha nito’y di pa rin maipagkakailang binatilyo pa lamang. Tila natuwa siyang pagmasdan ang maamo nitong mga mata na medyo mamula-mula pa na marahil ay epekto pa ng napag-inuman kagabi.

Napansin din ni Mando na bahagyang nagtikhiman ang dalawang binatilyo ring kasama nito na di niya mawari kung ano’ng ibig sabihin. Napakunot ang noo ni Mando bago nagtanong muli kay Daniel, “Saan ba kasi ang punta niyo?”

“E ito kasing si Justin, sa Novaliches pa. Ito namang si Vince, sa Fairview. Kahit sana maihatid man lang natin sila sa EDSA Kuya kasi, kailangan nilang makauwi bago magklase mamaya. Inumaga kasi kami sa handaan eh. Kahit na magdagdag ka na lang ng kaunti sa metro kung hindi nakakahiya Kuya.”

“Alam ba ng mga magulang ninyo kung nasaan kayo?” tanong ni Mando sa tinawag na Justin.

Tila nabigla ito pero nahihiyang ngumiti bago sumagot, “Opo Kuya. Dapat nga po, susunduin kami ng driver namin kaso, nakatulog din po kami at nalimutan ko na po magbilin. Kapag nagpasundo pa ako, baka mahuli po kami sa klase.”

Ngumiti si Mando para mawala ang tensiyon ng dalawa. “Sige... huwag na kayo mag-alala. Pagaganahin ko na lang ang metro, kung okay lang sa inyo?”

Nakita niya ang pagkislap ng mga mata ni Daniel, “Kuya Mando, salamat ng marami...”

Sumakay sa harap si Daniel at ang dalawa namang kaklase nito’y sa likod.

“O bakit sasama ka pa?” tanong ni Mando kay Daniel.

“E kasi Kuya, ihahatid pa namin si Vince sa kanila. Pagkahatid ko, diretso na rin ako sa school at doon ko na lang sila hihintayin. Dami kasi naming project ngayon... mamayang hapon, may pinapapanood pa silang sine sa amin na gagawan naman namin ng reaction papers... sunod-sunod... kakapagod na pero wala naman kaming magawa...” sagot ni Daniel.

Ngumiti na lang si Mando habang pinakikinggan ang mga litanya ni Daniel bago tuluyang pinaandar ang sasakyan.

Habang daan ay panay ang kuwentuhan ng magkakaibigan. Madalas, kapag napapatingin sa salamin si Mando ay napapansin niya ang malagkit na titig sa kanya ng dalawang kabataan sa likod. Noong una’y hindi niya pansin iyon dahil umiiwas ng tingin ang dalawang kabataan kapag nahuhuli niya ang mga ito subali’t nang nasa kalagitnaan na sila ng daa’y tila sinasadya na ng dalawang binatilyo na mahuli silang nakatitig sa kanya.

Parang nakaramdam ng pagkaasiwa si Mando subali’t hindi niya alam kung bakit tinigasan siya sa uri ng pagkakatingin ng dalawa. Palibhasa’y hindi naging komportable ang pagkakaayos ng kaniyang harapan dahil unti-unti na itong bumubukol ay wala sa sariling kinabig niya ang sarili, saglit lamang, bago nagpatuloy sa pagmamaniobra. Hindi niya alam kung paano gagawing kaswal ang lahat. Hindi siya makaimik, kaya kunwa’y iginala na lamang niya ang mga mata sa daan at pinilit na libangin ang isipan at tanggalin ang kung ano’ng nabubuhay na libog na kaniyang nararamdaman.

Habang tumatagal, parang napapansin niyang hindi lang ang dalawang nasa likod niya ang nakatingin sa kanya. Ayaw na sana niyang pansinin subali’t nakaramdam siya ng biglaang katahimikan. Sa gilid ng kaniyang mata’y tila nararamdaman niyang nakatingin sa kanya si Daniel.

Isang sulyap ang itinapon niya kay Daniel na kunwa’y may itatanong sana siya para maalis ang pagkaasiwa. Subali’t hindi niya inaasahan ang nakita. Kitang kita niya na ang direksiyon ng mga mata ni Daniel - tutok na tutok sa direksyon ng kanyang namumukol na pundilyo at eksakto pang binabasa nito ng dila ang wari niya’y natutuyot nitong mga labi.

Nguni’t imbes na ikagalit ni Mando, hindi niya alam kung bakit tila lalo pang nagwala ang titi niya sa ginagawang pagpapakita ng interes ni Daniel sa namumukol niyang harapan. Gayunma’y malakas pa rin ang nararamdaman niyang pagkapahiya at kaba. Pakaswal niya muling inayos ang kaniyang sarili, hangga’t maaari’y ayaw niyang ipahalata na tinatablan siya sa sitwasyon. Nilibang niyang muli ang mga mata sa paligid subali’t tila namamagneto ang mga mata niya sa mukha ni Daniel.

Nang mapatapat sa red light, muli niyang tunapunan ng sulyap ang guwapong mukha ni Daniel. Nasulyapan niya ulit ang mga mata nito. Ang direksyon pa rin nito’y sa pundilyo niya. Tinagalan niya ang pagkakatitig sa mga mata ng binatilyo at ikinunot ang noo na marahil ay naging dahilan upang makaramdam si Daniel. Napaangat ang tingin nito at nang malamang nahuli niya ang mga mata nito’y biglang napamulagat, napamaang at namutla. Bigla itong nag-iwas ng tingin at kapansin-pansin ang takot sa mukha nito.

Nag-iinit din ang mukha ni Mando. Hindi niya alam kung paano magre-react sa sitwasyon. Naihatid niya sa EDSA ang tatlo na wala silang imikan... at ang kaniyang tagdan, sa kung ano’ng dahilan, ay ayaw lumambot at tigas na tigas pa rin. Pakiramdam pa nga niya’y naglalaway na ang ulo ng titi niya nang magsibabaan ang mga kabataan.

Lumipas ang buong araw na tila tuliro si Mando. Hindi niya sukat-akalaing ang pagpapakita ng interes sa kanya ng tatlong kabataan ay magpapainit ng husto sa kanyang katawan. Aywan subali’t di mawala sa isip niya ang guwapong mukha ni Daniel - at ang di-maikakailang pagnanasa nito na bakas na bakas sa mga mata nito kanina. Tila lumipas ng napakabagal ang mga oras... sa kabila noon, naalala pa rin niyang mag-text kay Madel na sinagot naman nito ng isang simpleng “OK”.

Kahit nang gabi na’y naguguluhan pa rin si Mando. Nang makauwi’y dismayado si Mando lalo’t tila may naramdamang sira sa kanyang minamanehong sasakyan. Kahit na sanay na siya sa problema nito, hindi niya malaman kung bakit tila ba apektadong apektado siya ngayon. Ipinasya niyang igarahe ang sasakyan at pinlanong i-check ang sira nito matapos magpahinga.

Si Madel na dinatnan niyang nanonood ng TV ay tila walang nakitang dumating ng pumasok siya sa pintuan. Kahit na init na init na’y pinilit niyang intindihin ang asawa. Humiga siya upang matulog subali’t pabiling-biling si Mando. Nananakit ang kanyang puson sa sobrang init ng katawan. Nagpasiya siyang bumangon, nagsukbit ng tuwalya sa balikat at nagbakasakali siyang madadala ng paliligo ang init na kanyang nararamdaman. Sa pagbaba’y nadaanan pa rin niya si Madel na nanonood ng drama at ni hindi man siya nito pansin. Dumiretso na lamang siya sa banyo at agad naghubo’t hubad upang maligo. Itinira lamang niya ang puting briefs gaya ng nakagawian at nagbuhos agad siya ng tubig.

Lingid sa kanyang kaalaman, sa isang may kaliitang butas sa may bandang itaas ng di-kakapalang dingding ay may matang nakasilip at kanina pa nakaantabay. Gaya ng dati, nagpipiyesta na naman ang mata ng naninilip sapagkat napagmasdan na naman nito ang kakisigan ni Mando. Sa ilang gabi na niyang pagmamatyag, nakabisado na niya na halos ganitong oras ay naliligo si Mando at bagaman medyo huli na ito sa pangkaraniwang oras, hindi pa rin nasayang ang oras ng maninilip sapagka’t heto na naman at halos nakabuyangyang ang kahubdan ng magandang pangangatawan ni Mando.

Wala namang kaalam-alam si Mando sa nagpipiyestang mata sa kabilang-dingding. Ang mahalaga sa kanya ngayon ay matanggal ang init na kanyang nararamdaman. Sinasabon niyang kasalukuyan ang kanyang ari nang tila nakaramdam siya ng banayad na sarap. Sa kalagitnaan ng kanyang pagsasabon ay tumigas ang titi niya. Namakat sa kanyang suot na puting briefs ang kanyang pagkalalaki at banaag na banaag ang pagkakahalang nito pakaliwa.

Nanlaki ang mata ng naninilip at napahimas ito sa kanyang sarili. Hindi niya sukat-akalaing makikita niya sa ganoong sitwasyon si Mando. Talagang sinipat niyang maigi ang bakat na bakat na pagkalalaki ng kanyang matagal nang pinagnanasaang kapitbahay at di niya napigilan ang maglaway. Dinukot niya ang kanyang sariling pagkalalaki na kanina pa nagwawala simula pa nang makita niya ang mauumbok na dibdib ni Mando na tinirikan ng dalawang ga-mais na utong na kapwa mamula-mula, at ang banayad na himulmol ng buhok buhat sa dibdib nito’t gumagapang pababa at papakapal hanggang sa tiyan at pababa pa roon. Halos mapaungol siya ng pigain niya ang nagwawala niyang pagkalalaki habang titig na titig siya sa katawang iyon ng makisig na kapitbahay.

Sa kabila naman ng pagpipigil ni Mando, ayaw namang magpaawat ng galit na galit nitong pagkalalaki. Nanlatak pa siya at bumulong sa sarili ng “shit!” bago tuluyang hinubo ang suot na briefs at ipinagpatuloy ang “pagsasabon” sa kanyang tagdang tirik na tirik na parang malaking kandila. Tila nawala na siya sa huwisyo, pabukaka siyang umupo sa inidoro na nakapaharap sa di niya napapansing maliit na butas at marahang itinaas-baba ang palad sa nag-uugat na niyang paninindigan.

Halos mapahiyaw si Mando sa sobrang sarap na kanyang nararamdaman. Nilamas pa niya ng kaliwang kamay ang kaniyang kaliwang dibdib at nilaru-laro niya ang kaniyang utong na lalong nagpadagdag ng kanyang nararamdamang ginhawa. Pinag-igi niya ang paggagap sa kanyang tigas na tigas na burat.

Napapikit si Mando sa nararamdamang sarap. At sa kalagitnaan ng kanyang tinatamong ligaya, biglang pumasok sa isip niya ang mga guwapong mukha ng tatlong kabataang kanyang inihatid nang umaga pa lang. Namukod sa isip niya ang mukha ni Daniel at inimadyin niya ang mukha nito na tila ba nagpadagdag ng husto sa kanyang nararamdamang libog. Sa kanyang balintataw ay malinaw na malinaw ang matinding pagnanasa sa mukha ng tinedyer sa kabilang bahay lamang. Parang gusto siyang dahupangin nito at tsupain... kitang-kita niya ang pagkagat nito ng ibabang labi na wari’y nagpapahiwatig ng matinding pagnanasa sa kanya ng binatilyo. Sigurado siya, iyon ang ibig sabihin ng mga tingin ni Daniel kanina sa kanya.

Sa kabilang dako, dahil sa sobrang libog ng naninilip ay bigla itong nilabasan. Ilang bayo lamang ang kaniyang ginawa at pumulandit na ang kanyang katas na sinahod naman niya agad ng kaniyang kaliwang palad. Parang baliw nitong dinilaan ang sariling katas na wari ba’y ito’y galing sa pagkalalaki ni Mando. Dahil sa panlalambot ng kaniyang mga tuhod ay di niya sinasadyang matukuran ng kaniyang kamay ang dingding na lumikha ng kaunting tunog at langitngit.

Kinabahan ang naninilip na lalaki. Muli niyang tiningnan ang butas at nakita niya ang nagmamadaling pagtayo ni Mando at sa pakiwari niya’y nalaman nito ang kaniyang ginagawang paninilip. Sa lagaslas ng tubig ay alam agad ng maninilip na nagbanlaw lamang ito. Saglit lamang iyon at sa muli niyang pagsilip sa butas ay patay na ang ilaw at kasasara lamang ng pinto ng banyo.

Sa kabilang dako, nagtapis lang si Mando ng tuwalya at nagmamadaling lumabas ng bahay. “Mareng Dina,” tawag niya sa asawa ng kumpare nang makita niya ito sa labasan. Gusto niyang mahuli kung sino ang nasa kabila ng banyo nang makarinig siya ng munting lagabog at langitngit kanina habang siya ay nagpapaligaya sa sarili.

Ang nasa isip niya ay si Dina ang naninilip subali’t nang makita niya sa labasan ang kumare na mukhang kanina pa nakikipagkuwentuhan sa isa pang kapitbahay ay tila naguluhan siya. Tatlo ang mga anak ni Dina na lahat ay mga lalaki at pawang mga binata na. Kung isasama ang asawa ni Dina na kumpare niyang si Nelson, puros mga lalaki ang mga nasa loob ng bahay nito. Isa lang ang puwede niyang paghinalaan ngayon, si Daniel.

“O, Pare, ano’ng atin?” sagot ni Dina, bahagyang nabigla sa ayos ng tumawag, nguni’t ngumiti na lamang na lumapit dito.

“Ah-eh... N-Nandiyan ba si D-Daniel?” parang kinakabahang tanong ni Mando.

“Ay oo... pare. Kanina lang e nakita kong pumasok sa banyo... mukhang maliligo... sagot ni Dina, walang kamalay-malay sa nagaganap.

Tila nakumpirma ni Mando na si Daniel nga ang naninilip sa kanya dahil ang pagkakaalam niya’y banyo rin ang nasa kabilang dingding ng kanilang banyo. Hindi niya alam pero imbes na magalit ay tila napangisi pa siya.

“Bakit pare?” biglang tanong ni Dina.

“Ah-eh... magpapatulong sana ako. M-may gagawin kasi ako sa FX eh,” tila wala sa sariling sagot ni Mando.

“Ah ganun ba? Ay sige... sabihan ko paglabas...” sagot ni Dina.

“Salamat mare...” sagot ni Mando, “magbibihis lang muna ako...”

Mabilis na nakapagbihis si Mando. Pinili niyang isuot ang isang manipis na skimpy cotton briefs na kulay puti at isang maikling running shorts na nagpalitaw sa kanyang magandang hitang balbunin. Saka siya nagsuot ng kulay itim na tank top na tila ba nagpalitaw ng husto sa magandang hubog ng kanyang katawan.

Nasalubong pa niya sa pagbaba niya ng hagdan si Madel na paakyat at gaya ng dati’y hindi na naman siya pinansin. Dumiretso na lang siya agad sa kaniyang sasakyan. Dinatnan niya doon si Daniel na kakamut-kamot pa ng ulo. Basa ang buhok nito, tanda na bagong paligo.

“K-Kuya Mando... h-hanap mo raw ako?” anito, halata ang pagkaasiwa at hindi makatingin ng diretso.

“Oo,” kagyat na sagot ni Mando bago tiningnan ang kabuuan ni Daniel. Naka-jersey shorts ito na kulay dilaw at kulay puting maluwag na t-shirt. Napansin ni Mando ang pagkaasiwa nito na tila ba nagbigay lamang sa kanya ng matinding hinala na may ginagawa itong hindi maganda kanina at sa pakiwari ni Mando ay kinukumpirma lamang nito ang kanyang hinala na ito ang nanilip sa kanya kanina lamang.

Hindi alam ni Mando kung bakit wala siyang nararamdamang galit o pagkauyam man lamang sa isiping sinilipan siya ng tinedyer. Manapa, tila pa nga nakaramdam ng pagkislot si Mando sa kanyang pagitan na senyales na lalo lamang siyang tinamaan ng libog habang kinukumpirma ng isipan niya ang pagnanasa ng binatilyo sa kanya.

Pakaswal siyang ngumiti, lumapit sa binatilyo at iniakbay ang kanang kamay sa kanan nitong balikat, hinila ito palapit sa kanya bago nagsabing, “Hindi ba nakakahiyang magpatulong sa iyo ngayon? Alam ko, gabing-gabi na pero alam ko naman na ikaw lang puwede kong asahan tumulong sa akin sa FX.”

Tila napaso si Daniel at medyo napakisig pa pero pinigilan din naman niya ang sarili niyang palisin ang kamay ni Mando lalo’t matagal na silang ganoon magturingan. Pero nag-init ng husto ang mukha niya ng maramdaman niya ang palad ni Mando na nakadikit sa balat ng kanyang balikat. Parang gustong sumabog ng puso niya sa sobrang kaba, at hindi niya mapigilan ang sariling tigasan kaya pinilit nitong magpakaswal at medyo tumalikod ng bahagya upang di mahalata ni Mando ang namumukol niyang harapan.

Ilang minuto rin silang may kinalikot sa FX, at palibhasa’y may alam ng kaunti si Daniel sa makina dahil ang kanyang amang si Nelson ay may talyer ay nakatulong ito sa pagkumpuni ng sasakyan. Nakakailang minuto na rin at medyo napokus ang utak nila pareho sa paggawa. Isang oras at kalahati lamang ay nakumpuni na ng dalawa ang sira.

“Naku pasensiya ka na Dan, kaliligo mo lang, narumihan ka ulit...” ani Mando.

“Ala iyon Kuya Mando. Salamat nga pala kaninang umaga...” 

Sa pagsasalita ni Daniel, naramdaman pa rin ni Mando ang matinding pagkaasiwa. Nagpakaswal na lamang siyang inaya ang binatilyo upang maghugas ng kamay sa gripong nasa kanilang labasan. Pumasok si Mando upang kumuha ng sabon at napansin niyang madilim na sa sala at tahimik na ang kabahayan. Lumabas lang siya saglit at sinabayan nang maghugas si Daniel.

Nang makatapos ay madali na ring nagpaalam ang binatilyo. Inakbayan niya ulit ang tinedyer upang magpasalamat ulit subalit naramdaman ni Mandong tila mas mainit kaysa tipikal ang temperatura ni Daniel.

“Alam ko, napagod kita. Pasok ka muna kaya, mapa-meryenda man lang kita bago ka umuwi?”

“Ah-eh, s-sige na lang po, K-Kuya M-Mando... G-gabi na rin po kasi... a-at saka k-katatapos lang po ng dinner...” ang nauutal na sagot ng binatilyo, halatang hindi kumportable sa sitwasyon.

“Ano ka ba?” sansala ni Mando, napapangisi sa nakikitang reaksyon ng binatilyo, “Para ka namang ibang tao. Naninibago yata ako sa iyo. May problema ba?”

“H-ha?” gulat na sagot ng binatilyo... tila natuwa si Mando sa inosenteng mukha ni Daniel. May pagka-guwapito talaga ito, at malaki ang pagkakahawig sa kanyang ama.

“Halika na...” aya ni Mando, “meryenda ka na muna bago ka umuwi. Nakakahiya sa mama’t papa mo, baka sabihin, di man lang kita pinasubo... ng maski na ano...”

Ewan subali’t hindi alam ni Mando kung bakit binigyan niya ng kakaibang diin ang mga sinasabing kataga na hindi rin niya alam kung ano ang magiging epekto sa binatilyo. Napilitang pumasok si Daniel dahil sa pamimilit na rin ni Mando. Sa totoo lang, parati naman siyang pinapameryenda ni Mando pagkatapos niya itong tulungan. Pero iba ang kaso ngayon... alam kasi niyang may nagawa siyang kasalanan at nahuli siya ni Mando sa aktong ginagawa niya iyon... at iyon ang nagbibigay sa kanya ng todong hiya at malisya.

Halos hindi magalaw ni Daniel ang nakahaing sandwich at juice. Si Mando nama’y panay ang lagok sa baso niya. Panaka-naka itong nagkukumento, nagkukuwento, kaswal lang na tila ba walang namamagitang tensiyon habang patangu-tango lang ang binatilyo.

“Hooh! Napakaalinsangan talaga ngayon...” muling kumento ni Mando at kaswal na kaswal nitong hinubad ang kaniyang suot na tanktop na siyang nagpasilay kay Daniel sa mahubog at balbunin nitong katawan. Pakaswal din nitong tiningnan ang magiging reaksyon ni Daniel at hindi siya nabigo.

Nanlaki ang mga mata ni Daniel at halos mapatulala siya nang makita ang hubad na pang-itaas ni Mando. Tila siya naengkanto at halos napako ang mga mata nito sa magandang katawang iyon ng kanyang kapitbahay. Para namang nananadya si Mando na umupo pa sa may gawing lababo at ibinuka ang dalawang hita, kaswal niyang inianggulo ang sarili upang sumiwang ng bahagya ang kanyang mga singit na alam naman niyang malinis at mamula-mula dahil katatapos lang niyang maligo.

Nag-init ng husto ang buong katawan ni Daniel at pakiwari niya’y hindi na siya makakapagpigil lalo’t ngayon ay nakabungad sa kanya, ilang metro lang ang layo ng bukol na bukol na pundilyo ni Mando. Nanginig ang buo nitong katawan at hindi niya alam kung paano magrereact sa panunukso ng pinagnanasaang kapitbahay. Bungad na bungad sa mga mata niya ang singit nito at kitang kita niya ang mangilan-ngilang himulmol na kumbakit ay tila tinatawag siya upang kaniyang himurin.

Nagkaroon ng katahimikan sa kusina. Pilit mang iiwas ni Daniel ang kanyang mga mata ay tila nababatubalani itong bumabalik sa pagitan ng mga hita ni Mando. Kitang-kita ni Mando ang pagnanasa sa mga mata ng binatilyo at aywan subali’t sa kung ano’ng dahilan ay tila tinigasan siya sa hitsura nito. Sa una’y naasiwa siya sa biglaang pamumukol ng kanyang harapan at hindi talaga siya sanay sa ganitong klase ng sitwasyon. Subali’t sa tagal ng kanyang pagkatigang, hindi niya alam kung bakit kahit ang presensiya lamang ng binatilyong ito na nagpapakita ng sekswal na interes sa kanya ay tila nagbibigay sa kanya ng matinding libog at dahilan upang magkaroon ng kakaibang lakas ng loob.

Hindi na niya pinigilan ang sarili. Hindi siya tanga at alam niyang magbuhat pa kaninang umaga habang hatid niya ang mga kabataang ito ay nagpakita na ng interes ang binatilyo sa kanya. Sa sobrang init ng kaniyang pakiramdam, tila nawala siya sa huwisyo at hinimas niya ang kaniyang namumukol na pundilyo sa harap mismo ni Daniel... marahan lamang at senswal. Kitang kita niya ang biglaang pagpikit ni Daniel, tanda na dalang dala ito sa kanyang palabas.

Dumilat muli ang binatilyo at sinapol ng paningin nito ang harapan ng lalaking kapitbahay na bakat na bakat na at sakmal na ngayon ng kanang kamay niyaon. Hindi alam ni Daniel kung ano’ng gagawin - kabado ito at tila hindi alam kung saan susuling. Panay lamang ang lunok ng laway nito, tila hindi makapaniwala at akala’y namamalikmata lamang sa ngayo’y tila panunukso sa kaniya ng kapitbahay na matagal na rin niyang pinagnanasaan at kaninang umaga lamang ay naging topic ng kanilang usapan ng kaniyang mga kaibigan.

Kinagat-kagat ni Mando ang ibabang labi saka nagpalabas ng mababang ungol. Napatingin sa mukha niya si Daniel at kitang-kita ni Mando ang magkakahalong damdamin sa mga mata nito - kaba, takot, pag-aalinlangan - at isang matinding pagnanasa.

Bumaba si Mando sa pagkakaupo, hindi alintanang nakausli na ang kanyang tayung tayo nang pagkalalaki at halos mamuwalan ang kanyang pundilyo. Saka lang siya tila kinabahan sa maaaring mangyari.

“Ano nga ba ang dapat mangyari?” tanong niya sa sarili habang marahan niyang tinatahak ang maliit na distansiyang pumapagitan sa kanila ng binatilyo.

Parang napaangat ang puwit ng tinedyer sa pagkakaupo at pilit kinalma ang sarili. “A-ah... E-eh... K-Ku-Kuya M-Mando... k-kelangan... ahm... k-kelangan ko n-na siguro na.. ahm... um-umalis... S-sige p-po.”

Nangangatal ang buong katawan ng binatilyo at nagkakandautal na sa pagsasalita. Tila naman nawala ang pag-aalinlangan sa isipan ni Mando, manapa’y tila nakadama ito ng kakaibang kumpiyansa sa sarili. Para pa ngang mas tinigasan siya sa pagpapakita ng pagkaasiwa ni Daniel sa sitwasyon.

Nakangisi siyang tumigil sa gitna ng kanyang tinatahak. Kulang kulang isang dipa na lamang ang layo ng kaniyang bakat na bakat na pagkalalaki sa mukha ni Daniel. Ang binatilyo ngayo’y lalong nangatal sa sobrang kaba nguni’t hindi pa rin tumatayo sa pagkakaupo. Bahagya niyang tiningala ang guwapong mukha ni Mando, subali’t tila namamagneto ang mga mata niyang napatutok sa namumuwalang harapan nito. Halos hindi na pumipikit, tila nagsisikip ang paghinga. Napakagat na ito ng labi habang titig na titig sa bakat na bakat at usli nang pundilyo ng nakatatandang kapitbahay.

Umisang hakbang pa si Mando bago ito muling nagsalita.

“Ni hindi ka man lang sumubo ng inihahain ko sa iyo... ayaw mo ba?” pabulong ni Mando.

Napaangat ang tingin ni Daniel at nakita niya ang maluwag na pagkakangisi sa mukha ni Mando na nasa kaniyang kaliwa. Parang nakakaisa... parang nang-aakit... hindi niya alam kung paano sasagot. Hindi siya sanay na ganito ang kapitbahay. Naninibago siya dahil ngayon lang niya nakita si Mando na ganito ang aktuwasyon.

“Totoo ba ito?” bulong ng isipan niya, “Hindi kaya nanunubok lang itong si Kuya Mando? Baka isumbong niya ako sa daddy ko kapag nagpatianod ako... pero... ano ba talaga ang tinutukoy niya?”

Napababa ang tingin niya at napansin ang sandwich na hindi man lang niya nagalaw. Napatungo siya, “b-busog pa po talaga ako, K-Kuya Mando... s-salamat na lang po...”

Kaswal na idinunggul-dunggol ni Mando ang namimintog niyang harapan sa balikat ni Daniel. Hindi niya alam kung ano ang lumukob sa kanya subali’t tila nakakaramdam siya ng ibayong kiliti sa pagkiskis ng harap niya sa balikat ni Daniel. Padiin... ng padiin... hanggang sa halos ipinagkakanyuran na niya ang bukol niya sa balikat ng tila napipi at napapikit na lamang na binatilyo.

Sa di malamang dahilan ni Mando, tila may nagtulak sa kanyang kabigin ang ulo ni Daniel dahilan upang mapahilig ito at ang kaliwang pisngi nito’y umunan sa kaniyang pundilyo. Napaungol si Mando at kinanyod niya ng kinanyod ang pisngi ni Daniel.

Si Daniel nama’y tila inaanod lamang ng dagat ng pagkakataon. Hindi niya alam kung nananaginip lang siya dahil ito na siguro ang pinakamasarap na panaginip na noon pa niya gustong matupad. Sarap na sarap ang binatilyo habang tinatanggap ang mga kanyod ng kaniyang Kuya Mando at nasasamyo niya ang amoy nitong bagong paligo. Dahan-dahang umangat ang kamay ni Daniel... hindi na niya napigil ang sarili, hinimas niya ang balbuning hita ng kaniyang Kuya Mando.

Napasinghap si Daniel sa di niya matukoy na sensasyon habang dinarama ang bawat hibla sa kanyang palad. Napatingala na siya at nakita niya ang mukha ng kaniyang nakatatandang kapitbahay - naroon ang pagnanasa, ang kasiyahan... ang libog... habang ang tigas na tigas at bukol na bukol nitong harapan ay panay ang kanyod sa kanyang murang pisngi at ang samyo ng pagkalalaki nitong pinaghalu-halong amoy ng sabon at pawis ay nanunuot sa kanyang ilong.

Tila napipi sila kapwa... si Mando sa ibayong libog at pagnanasang mairaos ang naimbak na katas... at si Daniel na hindi malaman kung ano ang unang gagawin dahil sa takot at pangamba na ito’y isa lamang pagsubok... o mas higit pa... isa lamang panaginip.

Damang-dama nila kapwa ang kakaibang init... dinig nila kapwa ang hingal at kabog ng kani-kaniyang mga dibdib.

Nagsimulang pawisan si Mando at isinabunot ang mga daliri sa nagulo nang buhok ng binatilyo. Iginayod na nito sa pisngi ni Daniel ang namumuwalan niyang batuta at sa proseso ay sumungaw na sa garter ng kaniyang suot nitong short ang naglalaway na ulo ng burat nitong kanina pa gustong kumawala sa pangloob nitong napakanipis at napakasikip.

Naramdaman ni Daniel ang bahagyang lagkit at mamasa-masang sensasyon sa kaniyang pisngi. Dumaloy na ang masagana, klaro at mainit-init na paunang katas ng nakatatandang kapitbahay. Hindi makapaniwala si Daniel - ang matagal na niyang pangarap na matikman ay kumakanyod-kanyod na sa kanyang mukha.

Marahang napaangat ang dalawang kamay ni Daniel... awtomatikong bumuka ang kaniyang mga labi... ang kaliwang kamay ay hinaklit pababa ang garter ng shorts ng kanyang Kuya Mando, ang kana’y dinakma ang kahabaan ng burat nito... at ang ulo ng burat nitong may dumadaloy na katas ay kanyang dinilaan... ng dinilaan... ng dinilaan. Siyang siya ang binatilyo sa nalasahan... at tila nawala na ito sa sarili at hinimod na ng tuluyan ang pagkalalaking iyon ng kanyang Kuya Mando. Ang nalasahang katas ay tila uhaw na nilunok.

Napahigpit ang sabunot ni Mando sa buhok ng binatilyo. Kakaibang sensasyon ang kanyang naramdaman nang dumampi sa ulo ng burat niya ang dila nito. Napakanyod siya at ang kalahati ng burat niya ay kusa nang dumulas papasok sa naglalaway na bibig ng binatilyo.

Nagsimulang sumipsip ang bibig ni Daniel. Sa proseso ay may masaganang paunang katas na dumaloy sa kanyang dila... kaiga-igaya sa kanyang panlasa. Tila ba isa siyang batang sumisipsip ng ice candy at ang katas na dumadaloy sa titi ng kapitbahay ay isa namang napakasarap na panghimagas. Ibinuka pa niya ang bibig upang lalo pang isagad sa lalamunan ang burat ng nakatatandang lalaki.

Marahan subali’t masikap siyang sumuso... at nang marinig niya ang bahagyang mga halinghing ng pinagnanasaang lalaki ay lalo pa siyang ginanahan sa ginagawa. Alam niyang tama ang proseso ng kanyang pagtsupa... May panaka-naka pang pagsagutak na kumakawala sa ginagawang pagsupsop ng binatilyo sa burat ni Mando.

Siyang-siya ang drayber sa sensasyong noon lamang niya naramdaman. Pakiwari niya’y ilang segundo na lamang at sasargo na ang katas ng kanyang pagnanasa... batid niya, sa tagal nang hindi nairaraos ang kanyang libog, babaha ang lalamunan ng binatilyong tsumutsupa sa kanya ngayon at maaaring hindi nito makayanan ang masaganang katas na napipintong sumambulat buhat sa kanyang tagdan ng pagkalalaki.

Humigpit ang pagkakasabunot ng mga kamay ni Mando sa buhok ni Daniel. Napapaindayog siya... napapasakyod. Ibayong sarap ang nadarama sa paglukob ng mainit at madulas na bibig ng binatilyong tila hindi alintana ang init ng panahon. Nagsimulang hingalin si Mando na wari ba’y pagod na pagod sa isang strenuous workout... napapairi... napapahalinghing... nagsimulang tumirik ang kanyang mga mata  sa tuwing mararamdaman ang pagsupsop ng binatilyong tila uhaw na uhaw sa kanyang katas.

“A-ahng... sarraaaappp...” anito na tila nawawala na sa sariling bait.

Dumilat siya... pinagmasdan ang guwapong mukha ng binatilyo. Tila lalo siyang nalibugan habang pinagmamasdan ang pagsusumikap nitong pagkasayahin sa loob ng bibig ang may kalakihan niyang pagkalalaki. Muli siyang sumakyod... naramdaman niya ang pagsagka ng ulo ng burat sa masikip na lalamunan ng binatilyo. Nakita niyang bahagyang napangiwi si Daniel... tanda na bahagyang nahirapan ito nang bumara ang burat niya sa labasan ng hangin nito. Muntik na itong maduwal.

“Shit... shit... e-eto na ako... D-Daniel... ‘tang ina... eto na ako...” ang kumawalang mga kataga sa bibig ni Mando. Tila ang paghihirap na iyon sa mukha ni Daniel ang siyang nagtulak kanya upang maabot ang rurok ng kaluwalhatian.

Isang may kalakasang “Aaaahhh...” ang kumawala kay Mando tanda na naabot na nito ang glorya. Subali’t sa di inaasahang pagkakataon, kasabay na kasabay ng unang sargo ng tamod ni Mando sa loob ng bibig ni Daniel ay ang may kalakasang mga katok buhat sa pinto.

“Tao po... Mando? Madel?” anang tinig ng isang lalaki buhat sa labas.

Nailuwa ni Daniel ang nandudurang burat ni Mando dahil sa sobrang gulat at panic kung kaya ang ikalawang putok ng tamod ay sumargo sa nguso niya... ang ikatlo ay sa baba... at ilan pang putok ay umispray sa kanyang pisngi, leeg at sa bandang dibdib nang suot niyang puting t-shirt. Nagmamadali namang itinaas ni Mando ang suot na briefs at shorts kahit na pa kasalukuyan siyang tinatagasan ng masaganang katas habang ang binatilyo’y dumiretso sa lababo at doon nagdadahak!