Barako Novel: Pagbabago 201

Ang Pagbabago

(Ang Pagpapatuloy ng Kuwentong: PAGKAMULAT)

by: Ginoong A. Serrez

Unang Yugto: Namumuong Malisya

Naging kakaiba ang turingan namin ni Kuya Kasey sa isa’t isa sa dalawang huling araw namin sa ospital. Lalo niyang ipinakita sa akin ang lubos na pagkagiliw na kung papansinin ay talagang hindi na pangkaraniwan sa relasyon ng magkapatid. Pero hindi na namin inisip iyon... hindi ko na inisip iyon. Dahil sa pakiwari ko, naging mas masaya ang samahan naming dalawa nang mawala ang kung ano’ng isipin o alinlangan sa pagitan namin.

Sa pagdalaw sa akin ni Dr. Ken kinalingguhan, halos hindi siya makatingin ng mata sa mata sa maski kanino sa aming dalawa ni Kuya Kasey. Kahit na siguro ang kasama niyang nurse na si Rose ay nahalata ang kakatwang pakikitungo sa amin ng doktor. Saglit lang siyang dumalaw para ipaalam na tapos na ang observation sa akin at maaari na raw akong makauwi sa bahay.

Ang pagkakaalam ko noon, sina Tita Mariana at Uncle Frank lang ang susundo sa amin. Wala noon si Kuya Kasey at nagpaalam upang manigarilyo sa ibaba nang dumating ang buong pamilya – kasama sina Kuya Kyle, Kuya Keith... at ang lubos na gumulat sa akin ay ang pagsama ni Kuya Kevin. Animo’y isang grand reunion naming pamilya at masaya kaming nagkuwentuhan habang iniimpake ni Tinay ang mga gamit na dala namin sa kuwarto.

Bumaba saglit sina Tita Mariana para asikasuhin ang bill namin sa ospital, nakaakbay sa kanya si Uncle Frank. Natutuwa talaga akong tingnan ang mag-asawa. Lagi silang ganito ka-sweet kahit nasaan sila. Nakangiti akong nakatanaw sa paglabas nila nang tumabi sa akin sina Kuya Keith at Kuya Kyle. Nakaupo lamang sa isang stool sa harapan namin si Kuya Kevin na nakamata lang sa kuwentuhan namin. Kahit na pakiramdam ko’y na-a-out-of-place siya, hindi siya umalis sa kinauupuan niya at nilibang ang sarili sa pagbubuklat ng mga lumang magasin. Ayaw ko namang batiin siya at baka mapahiya lang ako.

Panay ang hagikgikan naming tatlo nang dumating naman si Kuya Kasey. Tumayo ang dalawa sa aking tabi at masayang sinalubong ang dumating. Tumayo lang si Kuya Kevin para i-acknowledge ang pagdating ng nakatatanda pero nasorpresa ako nang lumipat naman ito sa kama ko at tumabi sa akin sa gawing kanan ko. Inakbayan pa ako nito at saka nagtanong, "Kumusta na?"

Hindi ko maikakaila ang gulat at tuwang naramdaman ko sa aktuwasyon niyang iyon – aktuwasyong noon ko lang nalamang kaya niyang gawin sa kabila ng pagiging tahimik nito’t pagkabarumbado. Bagaman na-shock ako, niluwangan ko ang tugon kong ngiti sa kanya at iniakap ko rin ang kanang kamay ko sa kanyang likod, saka ako sumagot, "Okay na 'ko, Kuya Kev. Buti naman, nakasama ka sa pagsundo. Salamat, naging mas masaya ako."

Tinitigan ako nito ng mata sa mata. Hindi ko alam pero parang napapaso ako sa tingin na iyon. Sa apat kong kuya, siya lang ang may ganoong klase ng tingin – iyong tila nape-penetrate nito ang kaibuturan mo at parang lahat na ng sikreto sa kalooban mo’y malalaman na niya. Una akong nag-iwas ng tingin at medyo nakaramdam ng pagkapahiya sa di ko malamang damdamin. Para pa ngang pakiwari ko’y alam na niya ang lahat-lahat tungkol sa akin.

Nag-angat ako ng tingin at nakita ko ang lubos na pagkagulat sa mga hitsura ng mga kuya kong nakamata sa aming harapan. Marahil, pati sila’y nagulat sa pakikipag-usap sa akin ni Kuya Kevin – dahil nga sa pagiging loner nito’t pagkamainitin ng ulo, hindi ko sila masisisi kung ang hitsura nila ngayo’y takang-taka.

Ibinaling kong muli ang tingin kay Kuya Kevin na nakatungo lang ngayon na wari’y malalim ang iniisip. Pinilit kong magpakakaswal, ihinaplos ko sa likod niya ang kanang kamay ko, saka ko siya tinanong, "Okay ka lang, kuya?"

Pailalim niya akong tiningnan, medyo mainit ang mga tingin na iyon, hindi ko alam kung galit o kung ano man. Mahirap kasing intindihin ang mood ni Kuya Kevin. Pero nang malumanay itong sumagot sa akin ng, "basta okay ka lang, okay lang din ako..." ngumiti ako sa kanya at saka muling ihinagod ang kamay sa likod niya na hindi naman niya tinutulan. Hinila pa niya ako palapit sa kaniya at ginulo ang buhok ko na lalo ko pang ipinagtaka.

Hindi na binati ng tatlo kong kuya ang kakaibang aktuwasyon at pakikitungo sa akin ni Kuya Kevin. Nakihalo na lang sila sa usapan at bandang huli’y dinatnan kaming nagkakakasiyahan nina Tita Mariana at Uncle Frank.

Sa likod ng van, sa unang upuan ako pumuwesto sa tabi ni Kuya Kasey. Habang daan, nakaramdam ako ng hilo kaya inihilig ko ang ulo ko sa balikat niya. Iniakbay naman ni Kuya Kasey ang kanang kamay sa akin at hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako.

Paggising ko’y nasa gate na ng bahay ang van. Medyo nagulat pa ako nang mamamalayan kong nakaunan na pala ako sa kandungan ni Kuya Kasey. Pagbangon ko’y nakita kong naghaharutan sina Kuya Kyle at Kuya Keith sa likuran namin, habang si Kuya Kevin ay tahimik lang na nakatanaw sa labas at hinihintay na pumarada ang sasakyan. Sina Tita Mariana at Uncle Frank ay nasa harap ng van at nagbubulungan ng kung ano.

Inihatid lang ako ni Kuya Kasey hanggang kuwarto at pagkuwa’y ay nagpaalam na akong magpapahinga muna. Madali rin akong nakatulog pagkatapos.

Hapon na nang magising ako. Hindi na ako pinagising nina Tita Mariana para kumain dahil siguro gustong makapagpahinga muna ako. Pakiramdam ko naman ay kaya ko na ang sarili ko. Hindi lang siguro talaga ako sanay sa mga gamot na ipinainom at ininiksiyon sa akin sa ospital kaya groggy ang pakiramdam ko.

Napa-"whoa" ako nang maramdaman ko ang paggalaw ng kaliwang gilid ng kama ko. Nag-chuckle ang nakaupo, si Kuya Keith.

"K-Kanina ka pa ba diyan?" tanong ko, at nang makalasa ako ng mapait sa bibig ko’y napasimangot ako.

Nangiti siya sa hitsura ko at hinampas pa ako ng unan bago nagsalita, "Kapapasok ko pa lang. Naglalaro kami ng basketball sa ibaba nina Kuya Kyle. Naalala ko lang kumustahin ka. Hindi tayo nagkita sa ospital dahil laging tulog ka kapag dumarating kami nina mommy."

Saka ko lang napansin ang pawisan nitong katawan. Nangingintab siya at ang suot na sando ay basang-basa.

"Kuya," bati ko, "magpalit ka muna ng damit at baka ikaw naman ang maospital sa gawa mo."

Tumawa ito, "Okay lang, strong yata ako..." anito saka nag-flex ng biceps.

"Yak, kadiri ka!" sagot ko at nagbiro, "amoy alimuom ka na!"

"Hoy," muli'y sagot nito at itinaas ang kamay at itinuro ang kilikili, "kahit amuyin mo ito, mabango pa rin iyan! At saka, bakit ba? Ikaw lang naman ang nakakaamoy, eh."

Natawa ako sa tinuran ni Kuya Keith. Pamaya-maya, nagdeklara akong gutom na. Niyakag niya akong bumangon. Binuksan niya ang aparador at kumuha ng isang shirt sabay sabing, "Hiramin ko muna ito, ha? Tinatamad akong pumunta sa kuwarto, eh."

Nag-"sige" lang ako. Sanay na kaming maghiraman ng damit ni Kuya Keith. Palibhasa'y magkasing-katawan kami at medyo mataas lang siya ng isang pulgada sa akin, pagdating sa mga damit, naghihiraman kaming dalawa madalas.

Tumayo na ako at dumiretso sa banyo upang magsepilyo. Naghilamos na rin ako at inayos ko na ang sarili. Pagkuwa'y ay bumaba na kaming dalawa at nagpahanda siya kay Tinay ng mamemeryenda.

Sa aking pag-upo, sa ganitong mga impormal na mga pagkakataon, nakasanayan ko na ang pagbaliktad ng upuan at pabukaka akong umuupo sabay patong ng dalawang siko sa magkabilang dulo ng sandalan upang makapagrelaks. Ganito rin naman kasi umupo ang kalalakihan sa amin kaya hindi ako sinasaway sa ganitong kagawian. Sa katunayan, sa pagkakaupo ni Kuya Keith sa kabila ng mesa, ganoon din ang kaniyang posisyon. Kapag kasama lang si Tita Mariana sa hapag, saka kami umuupo ng maayos.

Pumasok si Kuya Kyle at Kuya Kasey na parehong hubad-baro at kapwa pawisan. Nakangiting bumati sa amin ang dalawa at kapwa humihingal pa. Ang kanilang mga tanktops ay nakasukbit sa kanilang mga balikat. Sa unang tingin ko'y kaswal lang na gaya ng nakasanayan ko nang gawi nila.

Pero kung bakit makatapos ang sangsaglit, hindi ko alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng pagkaasiwa nang mahagip ng mga mata ko ang matitipuno nilang mga dibdib na natutumpukan ng mga nakatingarong mga utong na kapwa pinkish. Napalunok pa ako at pakiwari ko'y mahihirinan ako ng pumasada ang aking mga mata sa kanilang mga nililok sa tigas na abs... pababa sa mga pundilyong kapwa namumukol sa suot nilang jersey shorts. Ang malayang pag-alog ng mga laylayan ng kanilang shorts magbuhat sa pundilyo sa kanilang mga landian ay kapansin-pansin. Mahahalata talagang malaki ang mga dinadala ng mga ito.

Bigla akong napapisig sa isipang iyon at mabilis pa sa kidlat akong nag-iwas ng tingin at nagpakakaswal. Gayunpaman, pakiramdam ko'y biglang nagbaga ang dalawa kong pisngi.

Sa muli kong pag-angat ng aking tingin, mukha namang walang malay na nakikisubo na ng sandwich ang dalawa kong kapatid. Nagbibiruan pa nga sila habang ako nama'y tila hindi makasakay at pangiti-ngiti na lamang. Panaka-naka'y nagbibigay din ako ng mga inputs sa usapan at nagpapatay-malisya na lang ako.

Pinilit kong huwag nang mapadako muli ang aking paningin sa pundilyo nila, subali't aywan kung bakit tila nahihirapan ako. May mga pagkakataon pa na bigla na lamang babagsak ang aking tingin sa direksiyon ng mga iyon. Kapag napapansin ko ang ganito kong gawi ay kaswal lang akong maglilipat ng tingin sa ibang bagay – sa wall clock, sa dekorasyon ng table mat, sa carvings sa gilid ng mesa, sa iba't ibang kulay na nalilikha ng kinang ng chandelier, sa mga prutas sa mesa – sa maski na ano'ng bagay na maaaring pumukaw ng aking atensiyon.

Nagtagumpay naman ako at maya-maya na lamang ay tila bumalik sa pangkaraniwan ang aking paningin – nagawa kong mabago ang kakaibang damdaming iyon at napahupa ko ang tila papasiklab na init sa aking dibdib. Tagumpay ako... sa ngayon!

Mag-a-alas singko ng hapon nang sabihan ako ni Nana Pacing na may naghahanap daw sa aking mga kaklase. Ine-enjoy ko ang magandang tanawin at ang medyo malamig na simoy ng hanging amihan sa terasa nang mga panahong iyon. Ang terasa ay nasa likod ng bahay kung saan mamamasdan ang magandang landscape ng aming hardin na alaga ng hardinero naming si Tata Pilo na asawa ni Nana Pacing.

Nang tanungin ko kung sino ang mga bumibisita'y sumagot si Nana Pacing na, "tatlo sila… dalawang magandang babae at isang lalaki... nagpakilala iyong Carla."

Si Carla... hangga't maaari'y iniiwasan ko ito magbuhat nang malaman kong matindi ang pagkagusto sa akin. Harap-harapan nitong inamin sa akin na crush niya ako. Hindi naman pangit si Carla, sa katunayan, siya pa nga ang muse namin sa klase. Pero kilala ko na ang mga tipo niya, ilan na nga bang lalaki ang nagdaan sa kanya? Sa edad nitong magdi-disi-sais, duda ako kung donselya pa ito. Kita naman kasi na hindi rin ito seryoso sa buhay, at higit sa lahat, ginagawa niyang palipasan ng oras ang mga lalaki.

Nakita ni Nana Pacing ang pagbabago sa mukha ko. Ngumiti ito ng makahulugan saka nagsabing, "kung ayaw mong papasukin ko, sabihan ko na lang na nagpapahinga ka..."

Ngumiti ako kay Nana Pacing, sa ilang taon ko nang pananatili sa bahay na ito, siya na rin ang tumayong ikatlong ina ko. Kilalang-kilala na ako nito, sa ekspresyon pa lang ng mukha, alam na niya kung ano ang gusto at hindi ko gusto.

Gayunpaman, nagpaka-civil ako at nagdeklarang papasukin na lang ang mga bumibisita.

May dala pang bulaklak at mga prutas ang tatlo kong kaklase – ang bise presidente at pinakamalapit kong kaibigang babae, si Marjorie; ang P.R.O. at escort ng klase, ang kabatak kong si Warren; at si Carla. Pinatuloy na sila ni Nana Pacing sa terasa at pinaupo ko na sila kung saan nila gustong umupo.

"Uy... mga tols... salamat naman sa dalaw. Pinasaya niyo araw ko, ah," bungad ko sa mga kaklase ko.

"Para sa iyo nga pala," ani Carla at iniabot sa akin ang basket ng prutas at bulaklak saka nagpalinga-linga at nagkumento, "Ang laki naman ng bahay niyo, Drew, parang ang sarap tumira dito. Ang ganda-ganda."

"Salamat," matipid kong sagot saka ako bumaling kina Marjorie at Warren na parehong nagpapalinga-linga.

"Nakakahiya naman sa iyo, Drew," ani Warren at kapansin-pansin ang pagiging asiwa sa paligid, "ganito lang ang hitsura namin. Buti pinapasok kami ng katulong niyo."

"Nge! Ako nga ang nahihiya sa inyo dahil nag-aksaya pa kayo ng oras para dalawin lang ako. Kaya nga todo ang pasasalamat ko sa inyo, eh. Salamat talaga mga tols," ikako, sansala sa kaklase kong si Warren. Ayoko rin namang ma-out of place ang mga bisita ko, lalo na't aminado naman silang katamtaman lang ang kalagayan nila sa buhay.

Sa kanilang tatlo, ang maykaya lang kung tutuusin ay si Marjorie. Iyon ay dahil sa ama niyang seaman na ilang beses na pabalik-balik sa ibang bansa. Pero aminado si Marjorie na hindi naman ganoon kaganda ang takbo ng buhay nila lalo na kapag hindi nakakasakay ang tatay niya ng ilang buwan, halos kapusin din sila.

Si Warren naman ay scholar kaya nakakayanan niyang mag-aral sa St. Benedictine. Bukod sa scholarship na natatanggap niya buhat sa isang foundation na kunektado sa St. Benedictine, sumasali rin siya sa maraming extra-curricular activities. Minsan, nahihirapan na rin ito dahil sa mga malalaking gastos sa school, pero dahil sa pagsusumikap, binibigyan siya ng mga special projects ng mga guro na alam nilang kaya niyang gawin.

Si Carla naman ay pinapaaral lamang ng tiyahin niyang DH sa Canada.

Ako, masuwerte lang din siguro ako't maykaya at mababait ang umampon sa akin. Subali't sa mga naiwan sa akin ng mga magulang ko, kung tutuusin, kaya ko na rin sanang tumayo sa sarili kong mga paa. Iyon nga lamang ay wala pa ako sa tamang edad para humawak ng malaking responsibilidad.

Lumapit ako kay Warren at inakbayan ko ito saka nagsabing, "Feel at home ka lang 'tol. Upo ka muna. Ano nga palang gusto niyong makakain?"

"B-Busog pa kami," sagot ni Warren.

Sinansala naman siya ni Marjorie na wari ba'y feel at home na agad. Sabagay, siya naman talaga ang pinakamalapit kong kaibigan, "Ano ka ba, Warren? Feel at home nga daw, eh. Nahihiya ka pa diyan…"

"Hay nako," sabi ni Carla, "kagagaling lang namin sa computer shop at may pinatapos sa amin si Ms. Katigbak. Hindi pa nga kami nagmemeryenda."

"Ganoon?" sagot ko, "sige, magpapahanda ako kay Nana Pacing ng masarap na sandwich. Kung gusto niyo naman, pasta o kaya pizza."

"Naku, nakakahiya naman..." nahihiya na namang sagot ni Warren, "huwag na."

"Ipapahiya mo pa yata ako, tol…" wika ko at pumormal, naggalit-galitan, "minsan na nga lang kayo dadalaw, eh."

"Sige," ani Marjorie, "pizza na lang."

"Sige," sang-ayon kong nakangiti, "tawag lang ako saglit sa delivery..."

Matapos tumawag sa delivery hotline ay binalikan ko na ang mga kaklase ko at nagsimula na kaming magkuwentuhan. Maya-maya'y nakita kong lumabas si Kuya Kasey sa kuwarto niya, pormang may lakad. Simple lang ang suot nitong naka-jeans na kupasin at kulay brown na polo shirt.

"Kuya," tawag ko. Naglingunan ang mga kausap ko sa tinawag ko, at nang marinig naman ako ni Kuya Kasey at nakitang may bisita ako ay maluwang ang naging ngiti nito at lumakad palapit sa amin.

Tumayo ako nang makalapit sa akin si Kuya Kasey at iniakbay ko ang kaliwang kamay sa balikat niya, "Guys, eldest brother ko, si Kuya Kasey," pakilala ko.

Nakita ko ang maluwang na ngiti ni Marjorie, halata kong nagka-crush kaagad kay Kuya Kasey kaya siya ang una kong pinakilala.

"Kuya, si Marjorie, iyong madalas kong ikuwento sa inyong kaibigan ko. Bise Presidente namin sa klase…" kinamayan siya ni Kuya Kasey; medyo nagtagal ang kamayan nila at nangiti ako sa reaksyon ni Marjorie.

"Finally we met. I heard so much about you. Madalas ka ngang ikuwento sa amin ni Andrew kaya I feel like I already know you. Buti naman at napadalaw kayo…" kumento ni Kuya.

"Thank you po, Kuya. Pleased to meet you, po," nahihiyang sagot ni Marjorie.

"Tapos, siya naman si Warren," sabay turo ko kay Warren na nakaupo sa kabilang parte ng table at kumaway na lang nang nakangiti kay Kuya, saka magalang na nag-bow,  "...P.R.O. namin at escort."

"At si Carla, ang muse namin..."

"Hi Kuya, I'm Andrew's girlfriend nga pala..." sabad ni Carla, pagpapakilala sa sarili, sabay lahad ng kanyang kamay.

Nabigla ako sa tinuran ni Carla. Sa katunayan, hindi lang ako ang nagulat, ganundin sina Marjorie at Warren. Takang-taka silang napatingin kay Carla – pagkuwa'y ay sa akin. Hindi ako agad nakakibo at para akong napipi lalo na nang mapamata sa akin si Kuya Kasey na naghihintay ng kumpirmasyon sa mukha ko.

Napatungo ako – parang ako na mismo ang nahiya. Hindi ko alam kung magagalit ba ako kay Carla o matatawa. Umiling-iling na lang ako sabay sabing, "R-Really?" na hindi ko alam kung naintindihan ng mga kasama ko dahil ako mismo'y hindi ko alam kung ano ang naging facial expression ko nang mga panahong iyon. Nagngitian ang dalawa ko pang kaklase na para bang uncertain kung ano ang totoo.

Hindi ko na nakita ang reaksyon ni Kuya Kasey nang abutin niya ang kamay ni Carla. Pero pag-angat ko nang tingin sa kanya'y matalim ang naging titig niya sa akin at kunot ang noo.

"Hmm... hindi ka naikukuwento sa amin ni Andrew," medyo malamig ang naging tono nito kay Carla, at medyo may diin ang pagkakabanggit nito ng pangalan ko.

"Ay," sagot naman ni Carla sabay hagikgik na tila hindi nakakahalata sa sitwasyon, "bago lang po kami... wala pa po kaming one week."

Hindi ko talaga alam kung paano kong ipagtatanggol ang sarili. Ni hindi ko alam kung saan nakukuha ni Carla ang mga kuwento niya. Napatingin ako sa mga mukha ng mga kaklase ko at pilit humahanap ng kakampi pero sila mismo'y napipi at gulat na gulat sa rebelasyon ni Carla – rebelasyong wala namang katotohanan.

Nang lumapit si Carla at iniangkla ang kamay sa braso ko, noon ako nakaramdam ng matinding inis kaya napakuyom ang palad ko pero nagpigil ako. In an attempt na huwag mapahiya si Carla, hindi na lang ako kumibo.

Tumangu-tango si Kuya Kasey. Titig na titig sa akin. Pero magaan ang boses niya nang magpaalam, "Sorry, guys, hindi ko na kayo maiistima... I'm in a hurry. Nice meeting all of you," anito saka kagyat na kumaway bago nagmamadaling lumayo. Isang matalim na tingin ang itinapon niya sa akin bago siya tuluyang maglaho sa paningin namin.