Barako Series: CADENA DE AMOR Ch. 10

PROVISO

Ang Cadena de Amor ay mga yugto sa buhay ng iba't ibang mga barako na pagtatagniin ng pagnanasa, pagpaparaya, at... pag-ibig. Nagsimula sa kuwento ng magkakaibigang sina Kanor, Dado, at Caloy, ito ay magsasanga at mamumulaklak ng samu't saring mga kuwento ng kalibugan sa buhay ng iba pang mga barako na may direkta o hindi-direktang kinalaman sa mga naunang mga tauhang nabanggit. Iikot ang kuwento, magkakaroon ng samu't saring rebelasyon, hanggang sa bandang huli'y muling magbabalik ang daloy ng kuwento sa mismong pinagmulan nito.

Ang kuwento pong ito ay pag-aari ni Ginoong A. Serrez. Ang mga ngalan ng mga tauhan, bagama't may kinalaman sa mga nakasalamuhang tao sa tunay na buhay ng may-akda, ay ginamit lamang para magkaroon ng kongkretong imahen at personalidad ang mga tauhan. Ito po ay isang fiction at ang mga sitwasyon at kaganapan sa pagitan ng mga tauhan ay walang kinalaman sa tunay na buhay ng mga taong nabanggit.

Ikasampung Bahagi

Ang Gabay at ang Pasaway

by: Ginoong A. Serrez

Kagagaling lamang niya sa probinsiya dahil may ipinaasikaso sa kanya ang mommy niya doon. Hindi lamang ang init ng panahon ang nagpapakunot sa kaniyang noo habang binabagtas niya ang daan patungo sa Palma Hall. Bukod kasi sa nabitin siya sa isang mainit na tagpo sa bus papauwi’y halos di pa rin siya nakakatulog ng maayos kaya bahagya siyang iritable. Pinilit lang niyang makapasok dahil unang araw ngayon ng klase… at para sa kanya, ito ang pinakaimportanteng araw ng pasukan. Nais niya kasing mapag-aaralan ang ugali ng mga professors niya at ibinabase niya sa magiging impressions niya sa mga ito kung paano niyang imamaniobra ang bawa't sitwasyon upang pumabor sa kanya.

Simple lang ang suot niya – puting tee shirt na v-necked ngunit humahapit sa bulto niya na tila ba lalo pang nagpaangat sa matipuno nitong mga dibdib at lalo pang nagpapaliit sa may kaliitan na niyang baywang; kupasing maong na boot-legged na may de-sadyang mga butas na animo'y ginasgas sa magkabilang hita na nagpapasilay ng maputi niyang mga hita na accentuated ng kanyang kulut-kulot na mga balahibong itim na itim; at tinernuhan niya ang mga ito ng isang pares na kulay puting sneakers.

Sa bawat makumpiyansang imbay ng kanyang katawan, kapansin-pansin ang paglingon ng mga ulo - ng mga matang may inggit; ng mga matang may paghanga; ng mga matang may pagnanasa. Mangilan-ngilan lamang ang mga taong hindi napapalingon sa tila bathalang naglalakad sa corridor na iyon – mga nakatalikod, mga hindi nakapansin, mga may sariling mundo.

May mga klaseng natitigil ang diskusyon; may mga nagkukuwentuhan at naghahalakhakan ang biglang mapapatahimik; mga kumakain na natitigil sa pagnguya; at mayroong mga estudyante at mga gurong may kani-kanyang gawaing bigla na lamang mawawala ang atensiyon sa kanilang ginagawa - sa mga sandaling iyon ng kaniyang pagdaan. Tila ba ang sandaling mga panahon na iyon ay iniaalay nilang lahat para sa kanya… para sa kanya lamang.

Taas-noo, buong pagmamayabang naman niyang inilakad ang maliliksi niyang mga paa at di-alintana ang mga sandaling pagsamba sa kanya ng mga humahanga. Batid niya ang mga matang naghahatid sa kanya. Masarap sa pakiramdam niya ang hangaan ng kababaihan o ng mga pusong babae, gayundin ang kainggitan ng kapwa niya kalalakihan. Pero hindi iyon ang panahon para i-enjoy at suklian ng ngiti ng pasasalamat ang mga tinging iyon. Kailangan muna niyang makarating sa kanyang klase.

Ang mga mata’y inihatid ng tingin ang kanyang patatsulok na likuran at mauumbok na puwitang tila dalawang pirasong monay na bilog na bilog at maganda ang pagkakahubog sa suot nitong pantalon – ang mga paghinga nila’y tila ibinabase sa bawa’t pag-indayog ng pawang malilinamnam niyang mga laman.

Pagbungad sa bukana ng classroom ay sinuklay niya ng mga daliri ang malambot, buhay na buhay, at itim na itim niyang buhok upang ayusin ito ayon sa pagkakagupit nitong celebrity cut. Sa pag-angat ng kanyang mukha ay tila nangingislap ang bilugan niyang mga matang mangasul-ngasul na parang greyish na binagayan naman ng may kakapalan niyang mga kilay. Tila pa binigyang empasis ng kanyang ilong na parang nililok ng isang bihasang eskultor ang mga mata niyang wari mo'y sinlalim ng karagatan ang pinaghuhugutan ng emosyon. Sa pagngiti ng kanyang maninipis at mamula-mulang mga labi, lumitaw ang putim-puti at pantay-pantay nitong mga ngipin na halatang alagang-alaga simula pa pagkabata.

Napatingin ang lahat ng nasa loob sa kanya at siya naman sa lahat… kita niya - ang iba’y napamaang; ang iba’y tila nasorpresa sa kanyang presensya; at ang iba'y tuluyan nang natulala.

“Ooops… sorry, wrong floor…” wika niya sabay magalang na humingi ng paumanhin sa propesorang natigilan at halatang namangha bago siya tumango at lumayo. Nangiti pa siya sa sariling katangahan, hindi na pansin ang iniwang klase na hindi na magawang magtawanan sa pagkakamali niyang iyon.

Nang marating ang classroom, siniguro na niyang tama ang numero noon sa kanyang schedule bago siya bumungad ng nakangiti. Saglit namang natigilan ang propesor na tila nagbuhol ang dila at wari ay mauumid. “L-late ka na… A-Adonis… uhm… M-Mr. Montecarlo…”

“Sorry, Prof… got a flat tire…” sagot ni Adonis na tila walang pakialam, saka ngumisi kay Prof. Tinio.

Parang nahilo ang silahistang propesor at ngumiti na lang na wari ba’y wala na siyang magagawa. Halatang halata ang malalim na paghanga sa estudyante na noon pang mga nakaraang semestre'y inaasam-asam niyang mapunta sa kanyang klase. Nagpatuloy na lang siya sa kanyang leksiyon na tila nagkandaletse-letse ang eksplanasyon. Halos malito ang buong klase at hindi maintindihan ang mga pinagsasasabi niya.

In-ignore naman ni Adonis ang pagkakautal ng propesor. Pinili niya ang isang upuang bakante sa harapan at doon siya pabulagsak at pabukakang umupo saka ipinatong ang kanang kamay sa armrest at ang kaliwang kamay naman ay isinampay sa sandalan ng upuan. Malaya niyang ibinuyangyang ang kanyang umbok na umbok na pundilyo.

Nang mapansin ng propesor ang burarang pagkakaupo ni Adonis, papansinin niya sana ito upang umayos subali’t nang makita nito ang malaking umbok sa pundilyo nito ay natigilan na naman ito at napahinga ng malalim. Lalo tuloy nawala ang pokus ng utak sa kanyang leksiyon.

Pigil naman ang tawa ni Adonis sa epekto ng katawan niya sa propesor. Alam niya agad ang pagkasilahis nito kaya alam niya kung saan ito mahina. Nang mapansin pa niya ang mga panakaw na sulyap ng silahistang propesor sa pundilyo niya ay sinadya pa niyang dakmain ang sarili at kunwari’y nagkamot at patay malisyang nakitingin sa binabasa ng kanyang kaklase.

Lalo namang naglaway ang silahistang propesor at nawala na sa huwisyo. Nanginginig ang kamay nitong isinulat na lamang ang mga chapters ng aklat na dapat basahin at maagang idinismiss ang klase. Inanunsiyo na lamang niya na magbibigay siya sa susunod na meeting ng quiz pagkatapos ay nagmamadaling lumabas ng kuwarto, halatang balisa at wala na sa sarili.

Para namang walang mga pakialam ang mga estudyante sa nangyari. Nagtayuan na lang ang lahat bilang paghahanda sa paglabas. Sinadyang magpaiwan ni Adonis at ngingisi-ngisi pa na parang nakakaloko. Tawang-tawa siya sa reaksiyon ng silahistang propesor pero kahit paano, inayos na niya ang sarili sa pagkakaupo.

Mangilan-ngilan na lang ang natitira sa loob ng kuwarto nang may mapansin ang binatilyo - isang bagong mukha. Tantiya niya'y noon lang niya ito nakaklase dahil noon lamang niya ito nakita. Nasa block section siya kaya kilala niya halos ang mga kaklase, hindi man sa mga pangalan ay, at least, sa mukha. Malamang kaysa hindi na freshman ito. Ang subject kasi niya ngayon na Work Ethics ay madalas na ginagawang advanced class ng mga freshmen.

Napansin niya ito hindi dahil striking ang appeal nito – okay, aminado siya na may hitsura ito. Singkitin ang mga mata nito na wari mo'y may lahing Tsino o Hapon, maputi at makinis ang kutis, hindi katangusan ang ilong nguni't hindi naman pango, mamula-mula ang mga taynga na tila laging nalilinis, at bumagay rito ang manipis na bigoteng papatubo pa lamang sa paligid ng mapupula nitong mga labi... mga labing wari mo'y napakalalambot. Hindi niya matantiya ang taas nito sa pagkakaupo nito pero pakiwari ni Adonis ay magkaparehas lamang sila ng height.

Nguni’t hindi naman talaga ang hitsura nito ang pumukaw sa kanyang atensyon. Napansin lang kasi niya ito dahil hindi man lang ito nagtatapon ng tingin sa kanya!

Hindi malaman ni Adonis kung sadyang hindi ito interesado sa kaniya o pinipigilan lamang nito ang sariling maging interesado? Aniya sa sarili, kahit na lalaki rin ang bagong mukha, hindi maaaring hindi ito magpakita ng interes sa kanya.

Ngumiti si Adonis… pinanatili niya ang pagkakatitig sa direksiyon ng bagong mukha upang subukan ito. Napatingin ito sa kanya, marahil ay napansin ang kanyang pagkakatingin. Lalong niluwangan ni Adonis ang ngiti subali’t hindi man nagtagal ang tingin sa kanya ng bagong mukha at para bang hindi siya nito nakita. Hindi iwas – dama ni Adonis ang kawalang interes nito!

Nainsulto ng husto si Adonis. Bibihira ang ganoong sitwasyon na hindi nagpapakita ng interes sa kanya ang tao kahit pa lalaki din ito. Para sa kanya, tatlo lang ang uri ng tao – mga humahanga, mga nagnanasa, at mga naiinggit sa kanya. Nasira sa bagong mukha ang paniniwala niyang iyon. Tinitigan niya ito hanggang sa tuluyang makalabas na ng classroom.

“Tatandaan ko ang mukha mo, bata…” bulong ni Adonis sa sarili saka ngumisi na may halong ngitngit, “wala pang kahit sinong um-ignore sa akin…”

Tumayo na rin siya at lumabas ng kuwarto upang bisitahin si Prof. Franco Arellano sa opisina nito. Kailangan kasi niyang magpatulong sa composition ng baby thesis niya sa isang suheto. Si Prof. Arellano, ang bagong guidance counselor, ang kaniyang dating grammar composition teacher. Habang tinatahak ang kaniyang patutunguhan ay nagbalik sa kaniyang ala-ala ang mga pangyayari sa kanilang klase kay Prof. Arellano.

----------

"Get one whole sheet of paper; write your name on the top-leftmost part and your block number underneath it; then, write a simple autobiography with no less than 500 words."

Eksakto sa oras ng dumating ang guro sa klase ang guro. Wala nang pleasantries o pagpapakilala man lamang. Basta na lamang nagbigay ng maipagagawa sa estudyante. Sa hitsura nitong pormal, seryoso at istrikto, karamihan agad ay nailang. May mga nagreklamo nguni't ni hindi nila maisabibig ang kanilang mga hinaing. Marami ang nakaramdam agad ng kakaibang takot – hindi dahil sa pangit ang guro, kungdi dahil sa nananaig nitong presensiya.

Kung pagmamasdan lamang, malamlam ang mga mata ng guro na tila may pigil na hinanakit. Ang may kakapalan nitong kilay ay tila sinadyang ipinapaangat sa kaniyang noo ng Lumikha upang magkaroon ng aninong magkukubli sa hinanakit ng mga matang iyon. May kahabaan ang alun-alon nitong buhok at ang salamin nitong walang frame ay mainam na nakakapit sa tila ba buto sa ituktok ng may katangusan nitong ilong. At ang maninipis nitong mga labi'y pinapula lamang ng nakapaligid na di-kakapalang one-day stubble.

Umaamin si Adonis, guwapo ang guro - subali't mayroon sa tinig nitong nagpapahayag ng awtoridad na hindi maipagkakamali. At iyon ang dahilan kung bakit karamihan sa mga estudyante'y nanginginig pa halos habang gumagawa ng kanilang autobiography.

Higit pa rito, ang pagkagulat ng lahat sa lantaran nitong pagpunit sa mga papel ng mga sulating hindi pumasa sa kanyang panlasa. Marami ang napaiyak nguni't hindi makapiyok. Marami ang nagalit, nguni't hindi makapagsalita. At ang karamihan ay nagkimkim ng sama ng loob. Isa ang papel ni Adonis sa mga napunit ng guro - at iyon ang simula ng kaniyang pagrerebelde.

Kaya nang magpakilala ang guro bago matapos ang klase, tinandaan ni Adonis ang pangalan nito - Prof. Franco Arellano.

Dahil doon, minabuti niyang mag-aral ng mas mainam. Hindi niya matatanggap ang lantarang paglapastangan ng propesor sa kakayahan ng nakararami sa kanila. Maraming pagkakataon na halos isuko niya ang lahat ng kaya niya upang makapasa man lamang sa mataas na pamantayan ng propesor nguni't ang paghihirap niya ang lalo pang nagtutulak sa kaniya upang magpursigi.

Pinag-aralan niya ang pamantayan nito - ang mga paborito nitong awtor, ang mga naisulat nitong libro, ang literaturang binabasa nito, ang halos lahat ng nagustuhan nitong mga sulatin, gayundin ang mga sulating hindi nakapasa sa panlasa nito.

Nguni't habang tumatagal ang kaniyang pag-aaral, tila lalo pa niyang nakikilala ang propesor at dahil dito, kapitak ng kaniyang pagkamuhi ang paghanga sa talino nito. Hindi rin maikakaila ng binata na lalo pang nagiging ma-appeal ang presensiya ng guwapong propesor habang tumatagal sa kabila ng pagiging terror nito. Subali't isinaisang-tabi na muna niya ang paghanga. Kailangang mabigyan niya ng pag-asa ang sarili sa klase nito - sapagka't sa unang pagkakataon, hindi lamang charm ang kinakailangan niya upang maipasa ang suheto. Kailangan din niya ang talino.

Sa pagtatapos ng semestreng iyon - marami ang bumagsak sa klase ni Prof. Arellano. Subali't si Adonis ay isa sa labinlimang pumasa sa loob ng klaseng may tatlumpu't tatlong estudyante.

----------

Tok-tok-tok…

“Come in…” ika ng malamig at may kababaang tinig sa loob ng opisina ng propesor.

Marahang pumihit ang pinto at bumungad ang ulo ni Adonis. “Sir Franco,” bati nito, gaya ng dati, nakapagkit sa mukha nito ang pamatay niyang mga ngiti. Napakunot ang noo ng propesor. Marahil ay nagtataka dahil hindi na niya estudyante si Adonis at wala namang naging problema ito sa klase niya na kailangang i-follow up sa kanya.

“Adonis Montecarlo... ano’ng atin?” ika nito, nasa mukha ang pagtataka. Subali’t nang tuluyang pumasok si Adonis at bumalandra sa harapan niya ang magandang hubog ng katawan nitong nadaramtan, halos mabulunan ang propesor sa di niya malamang dahilan. Gayunman, pinilit nitong pigilan ang tila pagkakabulon bagama’t sa kabila noon ay namutil ang pawis sa kaniyang noo. Hindi niya alam subali’t may kung ano’ng nagbibigay sa kanya ng kakaibang kaba sa tuwinang nakikita niya ang magandang bulto ng kanyang estudyante… kahit na noong nakaraang semestre pa.

“Are you available now, sir? Magpapatulong po sana ako…” inosenteng tanong ni Adonis saka isinara ang pinto. Isinusi - pasimple lamang - bagay na hindi napansin ng propesor na inabala ang sarili sa pag-aayos ng mga papel sa desk. Pinilit nitong iwasan ng tingin ang katawan ng estudyante gaya ng kanyang nakagawian noon. Ni ang salubungin ang tingin ng binata ay ipinagbawal niya sa kaniyang sarili.

“Well, in about thirty minutes, hindi na. I’m just waiting for my wife… may pupuntahan kasi kaming meeting. Tungkol ba saan iyan?” pakaswal nitong pagkakasabi at pinilit ang ngiti gayong sa iba nakapokus ang kaniyang mga mata. Sa wari niya mismo’y pipiyok siya sa sandaling mawala siya sa control. Control na matagal din niyang pinagbuti sa kanyang sarili sapagka't noon pa man ay may kung ano'ng halina sa kanya ang binatilyo na kung anuman ay hindi niya maintindihan.

Lumapit si Adonis sa gilid ni Prof. Arellano. Awtomatikong nalanghap ng propesor ang amoy ng binatilyo. Preskong presko… amoy bagong paligo. Parang konkoksiyon ng amoy ng sabon, baby powder at mahinhing timpla ng citrus. Hindi sinasadya ay nadikit sa siko ni Prof. Arellano ang gilid ng hita ni Adonis habang wari'y walang kamuwang-muwang ang binatilyo sa mainit na daiti ng balat na iyon sa hita niya.

Panay lang ang paliwanag ni Adonis sa problema niya sa isang subject habang dumadalas ang pagpunas ni Prof. Arellano ng pawis sa kaniyang makinis at guwapong mukha. Sa isang pagyuko ni Adonis, tuluyan na ngang dumikit sa kabuuan ng braso ni Prof. Arellano ang gilid ng kanyang kanang hita habang ang propesor naman ay tila nabibighani sa pagkakatitig sa magandang anggulo ng mukha ng kanyang estudyante. Patay-malisya lamang ang binatilyo.

Unti-unti, painit na ng painit ang mga buga ng hininga ni Prof. Arellano at halatang halata ang panginginig ng kaniyang katawan. Wala sa sariling dinampot nito ang folder ni Adonis at kunwa’y binasa iyon. Tumayo si Adonis sa gilid niya at ang umbok ng pundilyo nito’y ilang dangkal na lang ang layo sa gilid ng pisngi ni Prof. Arellano.

Nasamyo ng propesor ang pinaghalong pabango at amoy ng pagkalalaki ni Adonis. Bruskong brusko… barakong-barako. Hindi niya malaman kung ano ang gagawin. Napatingin siya sa bukol na bukol na harap ni Adonis… sadyang hindi karaniwan ang laki. At sa pakiwari niya’y unti-unti iyong lumalapit sa mukha niya… parang nang-eengganyo… at napatitig siya doon ng matagal habang nagsasalita, “M-Medyo m-may problema l-lang ito sa c-comp… c-composition… uh-urm… m-ma… m-malaki… anlak-k-ki m-masyado… ahm… uh-hurm… p-pero… k-kaya iyan… magagawan n-naman natin iyan n-ng p-paraan…”

Kung titingnan ang hitsura nila sa di kalayuan, parang ang kinakausap ni Prof. Arellano ay ang burat ni Adonis na bukol na bukol sa pundilyo nito at hindi mismong ang estudyante. Nakaawang pa ang bibig ng propesor na wari ba’y takam na takam sa pagkakatitig sa bakat na bakat na burat ng binatilyo na hindi magawang itago ng suot nitong maong. Tila pa nga iyon ang intensiyon ni Adonis - ang lalo pang bigyan ng empasis ang may kalakihan niyang kargada kaya ang mga isinusuot nito’y medyo may kasikipang mga kasuotan.

“Puwede niyo bang gawan ng paraan, Sir Franco?” tanong ni Adonis, nakangisi sa hitsura ng propesor na kitang-kita ang pagnanasa. Parang lalo pa itong tinutukso lalo’t tila takam na takam itong nakamata sa harapan niyang naghihitik.

Noon lang napatingala si Prof. Arellano at saka napalunok nang makitang nahuli ng estudyante ang pagkakatumbok ng kaniyang mga mata sa naghihitik nitong kargada. Napahinga siya ng malalim sa hiya at kaba.

Ngumiti lang ang estudyante, sa pagkakataong iyon, alam na niyang nasa kapangyarihan na niya ang will ng propesor niyang medyo nagpahirap sa kanya noong nakaraang semestre. Palibhasa’y may asawa ito at lalaking-lalaki, hindi niya alam kung ano’ng paraan ang gagawin para makaganti sa pagpapahirap nito sa lahat ng estudyante niya. Kahit na pa maganda-ganda ang ibinigay nitong grado sa kanya, sa palagay ni Adonis, hindi iyon sapat para mapalampas dahil halos kalahati ng klase ay umulit dahil dito.

Heto na ang pagkakataon… at kailangang sunggaban na niya habang mahina ang kontrol ng propesor sa sarili.

Hinakbangan ni Adonis ang dalawang hita ng nakaupong propesor at pabukakang lumiyad sa harap nito – ang pundilyo’y palapit ng palapit sa mukha ng propesor na hindi magawang magsalita o magreklamo. Para pa itong naumid at hinayaan na lamang ang temptasyong guhuin ang pader ng kanyang pagtitimpi.

Palaki ng palaki ang bukol na iyon sa harap ni Adonis, dama niyang tinitigasan siya sa hitsura ng propesor. Ang kawalan nito ng disposisyon at pagpapakita ng kahinaan ay tila ba nagpapalibog ng husto sa binatilyo. Iginiling pa niya ang katawan sa harap ng propesor – isang aksiyon na tuluyang gumiba sa natitirang pagtitimpi ng propesor at marahas nitong iniakap sa malamang puwitan ng estudyante ang dalawang nag-uugat na mga bisig at isinubsob ang mukha sa matambok nitong harapan.

Pasabunot na hinatak ni Adonis ang ulo ng propesor at kinanyod ng marahas ang mukha nito… “Sir Franco… ganito ba? Ito ba ang paraan? Ha? Ganito ba ang puwedeng gawin natin?”

Wala sa katinuan at tila nalasing sa pagnanasa ang propesor… “Oo… uhnghhh… k-kantutin mo’ng mukha ko… A-Ad-ohnisss… Ah-Ah-dooohnisss….”

Lalong pinag-igi ni Adonis ang pagkanyod sa guwapong mukha ng propesor. Napapairi pa siya dahil sa totoo lang, nalilibugan din siya sa hitsura ng propesor lalo na’t tanggap niyang malakas din ang dating nito sa kanya noon pa. Malaking dahilan man sa kanya ang makaganti, may maliit na porsiyento sa dahilan niya ay ang madamdaming kalibugan para sa kaniyang dating propesor.

Ilang saglit pa ay inilayo ni Adonis ang namamakat nitong kaangkinan sa mukha ni Prof. Arellano at umupo sa gilid ng desk. Marahan at sensuwal ang pagbababa niya ng zipper ng kanyang pantalon. Halos mapaangat ang puwit ni Prof. Arellano sa kasabikan, napapasinghap pa at napapanganga sa tindi ng pag-asam habang pinanonood ang malalaswang galaw ng estudyante habang binubuksan ang butones ng pantalon.

Nang tuluyang pawalan ni Adonis ang alagang naglalaway, nanlaki ang mga mata ni Prof. Arellano at napadila pa sa kaniyang mga labing tila nanunuyot at uhaw na uhaw. Pumalo pa sa noo ng propesor ang malaking ulo ng burat ng binatilyo sa proseso.

Nasa mata nito ang pagkabigla. Alam ni Adonis, hindi sanay si Prof. Arellano na makakita ng burat ng ibang lalaki… alam niya noon pa na babae ang gusto nito… ang asawa lamang ang inaasawa nito… kinakantot.

Nguni’t sa pagkakataong ito, hindi naman malaman ng propesor kung bakit takam na takam siya sa mahaba at matabang kargadang nakahain sa harap niya. Naguguluhan ang isip niya kung bakit tila nababato-balani siya sa napakalaking kargadang iyon. Matindi ang emosyong nagtutulak sa kanya upang mawalan na ng tuluyan ng pakialam… tuluyan na siyang nagpatianod sa damdamin, at nang bumuka ang kanyang maninipis na mga labi, ngumisi si Adonis sapagka’t batid niya, handa na ang propesor na tikman ang kanyang katas na dumadaloy sa hiwa ng ulo ng kanyang pagkalalaki.

Inilabas ni Prof. Arellano ang dila… napapikit pa na wari’y nais itatak sa isip niya ang lahat ng mga pangyayaring magaganap. At nang dumikit ang basa sa laway nitong dila sa nangingintab na ulo ng tarugo ni Adonis, napaungol sila kapwa… mga nahibang sa sarap.

“Isubo mo na, Sir Franco… Ok lang… aahhhh… masarap iyan… hmmmmppph…”

“T-totoo ba ito, Adonis? Shit! Anlaki... ang haba... aaahhh... antaba!”

“Dilaan niyo ser nang masubukan niyo kung totoo… pakiramdaman niyo ang mga ugat at ang laman… masarap iyan… maraming gustong tumikim niyan pero ayokong basta na lang ipamigay. Siyempre, para sa iyo ser, kahit kailan mo gusto, kahit ilang beses mong tikman iyan… okay lang sa akin… sige na ser… tsupain niyo na…” paanyaya ni Adonis, saka kinagat ang ibabang labi na lalo pang nagpapaakit sa propesor upang ibuka ang bibig nito at tanggapin ng buo ang pinakaulo ng naglalaway niyang pagkalalaki.

“Gwkh…” ang maririnig na tunog sa bibig ng gwapong propesor. Halata ang hirap nito sa pagkakanganga subali’t may kung anong magneto sa personalidad ni Adonis ang tila ba nagbibigay sa kanya ng lalo pang lakas ng loob upang kayaning isubo ang napakalaking tarugong noon lang niya nakumpirmang hindi nga pala imposible.

“Nganga ka lang ser… huwag niyong pasayarin ang ngipin…” utos ni Adonis sa propesor na tinalima naman ng huli, bagaman sa hitsura niya’y halos makikita mong imposibleng gawin dahil sa tila magla-lock-jaw na sa pagkakanganga ang bata-bata pang propesor.

Nang maramdaman ang pagtalima ni Prof. Arellano, isang sakyod ang pinawalan ni Adonis at dala ng malaway na loob ng bibig ng propesor, dumulas at bumaon sa gitna ng lalamunan nito ang ulo ng titi ni Adonis. Namuwalan ang propesor at nangilid ang luha, tanda na ito’y tila maduduwal at kulang sa hangin. Pulang-pula ang mukha nito at tila mawawarak ang magkabilang gilid ng kaniyang bibig sa sobrang pagkakanganga upang matanggap lamang ang kahabaan at katabaan ng burat ng binatilyo.

“Aaaahhhh…” halos humihingal na pinawalan ni Adonis at sinabayan niya ng mga nakalilibog na mga ungol na tila tumutukso sa propesor upang tiisin ang dilema at manatili lang sa pagkakaupo upang namnamin ang malamang tarugo ng kanyang estudyante. Pakiramdam ni Prof. Arellano ay mawawalan siya ng ulirat sa tindi ng libog at kakaibang sensasyon ng laman --- lamang baon na baon ngayon sa kanyang lalamunan at doon nagbubuga ng malabnaw-labnaw at klarong paunang katas.

Halos lapirutin ng propesor ang malalamang puwit ng binatilyo sa panggigigil gayundin sa pagpapaalam ng kanyang di-komportableng sitwasyon. Dama pa rin niya ang matinding libog sa kabila niyaon. Ang kanyang sariling pagkalalaki ay naglalaway na sa loob ng kanyang brief – nagwawala dahil hindi napapansin, nagpupumilit kumawala.

Hindi rin siya nakatagal, saglit niyang itinulak ang katawan ng binatilyo dahilan para mahugot ang titing nakabaon sa lalamunan niya at upang makakuha siya ng hangin. Nagkandaubo-ubo siya at masuka-suka dahil sa pakiramdam niya’y biglang lumuwang ang kaniyang lalamunan – sabagay, sa laki ng kargada ni Adonis, kahit siguro mga baklang sanay nang tsumupa ay magdadalawang-isip kung kakayanin iyon. Dagdag pa roon ay nalasahan niya ang paunang-katas ng binatilyo na halu-halo ang lasa: medyo manamis-namis na maanta-anta na may kaunting asim at alat.

Ito ang unang pagkakataong nagawa niya ang gayon, at sa naging estudyante pa niya. Hindi niya ito gawain… hindi siya sanay… at parang noon lang siya nagsimulang mandiri sa nagawa.

Hindi naman binigyan ni Adonis ng pagkakataon ang propesor na magdalawang isip sa kabila ng panghihina nito at paghingal. Dalawang kamay nitong inistedi ang mukha ng propesor at itinutok muli ang nag-uugat niyang burat sa bibig nito, subali’t ayaw na nitong ibuka ang bibig. Napalatak si Adonis sa pagkadisgusto sa ginawa ng propesor kaya magaang niyang tinampal ang pisngi ng propesor.

Napaangat lang ang tingin ni Prof. Arellano na wari ba’y hinang hina at hindi makapanlaban gayong kung tutuusin ay mas malaki ang kaha niya sa binatilyo. Hindi na siya nakapalag nang pisilin ni Adonis ang ilong niya dahilan upang ibuka niya ang bibig para huminga.

Sinamantala ni Adonis ang pagkakangangang iyon ng propesor at isinakyod ang nakatutok na burat at walang mintis itong pumasok sa bibig ng propesor. “Huwag mong pasayaran ng ngipin!” marahas na babala ulit ni Adonis na tila sumindak sa propesor at tumalima ng ayon sa gusto ng estudyante.

“Oooh… ansarap ng bibig mo ser… first class... kahit hindi ka marunong tsumupa, ansarap mong kantutin sa bibig… ser… aahhhh… ansarap mo ser… uhhhh… inggh….”

Napuno ng malalaswang mga ungol ang kuwarto ni Prof. Arellano habang ang mga pag-indayog at pagsakyod ni Adonis ay pabilis ng pabilis at pasagad ng pasagad.

Pulang-pula na ang mukha ng propesor sa hirap subali’t dama niya sa sarili niyang unti-unti niyang nagugustuhan ang sitwasyon… kung tutuusin, bakit niya tinitiis ang hirap kung hindi niya iyon gusto sa simula pa lang? Habang nasasamyo niya ang pawis sa bulbol ni Adonis, parang lalo siyang nag-uulol sa kasabikan. Sa kabila ng kanyang sitwasyon, nagawa niyang buksan ang zipper ng kanyang pantalon at inilabas ang nagwawala niyang burat. Marahas siyang nagsalsal habang panay ang mga ulos ng binatilyo sa kanyang lalamunan.

“Namputsa!” nasambit ni Adonis nang makita ang ginagawa ng propesor, “Mukhang libog na libog kayo sa pagtsupa sa akin, ser, ah! Masarap ba titi ko, ha ser? Sige… magsalsal ka lang...bayuhin mo titi mo habang binabayo ko'ng lalamunan mo… hehehehe.”

Hindi kumibo ang propesor. Pumikit lang ito at inginanga ng husto ang bibig para mas malayang maglabas-masok sa lalamunan niya ang mahabang sandata ni Adonis. Maririnig pa ang mga pagsigok nito tanda na tinitiis ang nararamdaman at pinipilit ang sariling huwag masuka sa makailang beses na pag-atras-abante ng malaking ulo ng burat ng binatilyo sa kaniyang gag reflex. Matinding konsentrasyon ang ibinubuhos ng propesor para hindi masuka… pawis na pawis siya at halos hindi na humihinga. Pakiramdam nga niya’y unti-unti nang umiikot ang paligid at pakiwari niya’y nagdidilim ang kaniyang paningin. Gustuhin man niyang magsalita ay hindi niya magawa sapagkat tila wala sa sariling isinasakyod ng kanyang dating estudyante ang kahabaan ng kaburatan nito sa kanyang lalamunang pakiramdam niya’y paluwang na ng paluwang.

“Ungh… unghhh… umphhh… ungggghhhhh!!!” dinig ni Adonis buhat kay Prof. Arellano.

Alam ni Adonis na nahihirapan ang propesor subali’t batid din niyang gusto nito ang nangyayari sa kaniya ngayon. Bilang patunay, heto ang propesor at mararahas ang ginagawang pagsalsal sa kanyang ari habang tila puking kinakantot niya ang lalamunan nito.

“Hayoooppp!!! Ibang klase ka seerrr… Ang saraaapp! Walang sayaaddd!!! Put… tang… inaaaahhhh!!! Ang dulaaasss… ang ineeet!!! Malapit na ako seeeeerrrrr… Aaaahhh… aahhh… iggghh… uuuunnnngggghhhhh!” parang masisiraan na ng bait ang binatilyo sa sobrang libog at sarap na nararamdaman habang patodo na ng patodo ang kaniyang ginagawang pagsakyod. Alam niya, palalim na ng palalim ang naaabot ng ulo ng kaniyang burat dahil patindi ng patindi ang pagsikip.

Hindi naman nagkamali sa kaniyang pakiramdam ang propesor. Kasabay ng pagsirit ng kanyang tamod ay tuluyan ng nagdilim ang kaniyang paningin at nawalan siya ng malay. Halos nagkukulay-ube na ang kaniyang mukha dahil sa supokasyon.

Nang mapapikit ito’t nawalan ng malay, itinulak ni Adonis ang ulo ng propesor at hinugot ang basang-basa at nangingintab niyang tarugo. Nanlatak na naman ang binata dahil sa pagkadismaya. Hindi nakayanan ng propesor ang sobrang laki ng kanyang sandata at alam niyang nawalan lang ito ng malay dahil sa kakulangan ng hangin. Nakita niya ang masagana, nagsasapot at buo-buong tamod nitong nagpagkitan sa laylayan ng kulay asul nitong na long-sleeved shirt at slack pants na kulay khaki. Pati ang zipper at kulay puti nitong brief ay basang-basa sa sariling tamod.

“Hindi pupuwede ito,” bulong ni Adonis sa sarili… “alangan namang ikaw lang ang nilabasan samantalang bitin naman ako. Kailangang mairaos ko ang libog na ginising mo Sir Franco… hindi ako papayag na iwan mo ako sa ere ng ganito. Kung kailan malapit na ako, saka mo ako iniwan!”

Pinangko niya ang nakaupo nguni’t lupaypay at walang malay na propesor. Walang kahirap-hirap nitong binuhat ang kabuuan nito at inihiga sa carpeted na sahig. Nang maihiga’y tuluyan na niyang hinubo ang pantalon nito’t brief at lumantad sa mga mata ni Adonis ang magandang hubog ng mga paa ng propesor na halatang puno sa ehersisyo.

Minasdan ni Adonis ang tumpok ng bulbol ng kaniyang propesor na ngayo’y basang-basa sa pinaghalong pawis at tamod, gayundin ang nagsasabaw na hiwa ng titi nito. Walang alinlangang inilapit ni Adonis ang kaniyang bibig at sinimulang himurin ang tamod ng kaniyang propesor. Wala siyang sinayang. Sinupsop pa niya ng mainam ang titi nito upang masaid ang katas doon. Lasang lasa niya ang matamis nitong tamod – isang indikasyon na hindi ito madalas magpalabas - maliban pa sa buo-buo ang tamod nito’t masagana.

Matapos himurin ang lahat ng nakakulapol na tamod sa katawan nito, idinapa niya ang propesor at pinaghiwalay ang dalawang mga paa. Lumitaw ang kulay pink nitong butas ng puwit. Lalong nalibugan si Adonis sa nakita at ang burat niya’y naglaway ng husto. Hinubad na niya ng tuluyan ang suot na maong, gayundin ang kaniyang brief. Dinukot niya ang isang piraso ng condom at isang pakete ng lubricant buhat sa bulsa ng kanyang pantalon.

Pinirat niya ang pakete ng lubricant at naglagay sa hinlalato. Saka niya ipinahid ang lubricant sa birheng butas ng kaniyang propesor. Naramdaman ni Adonis ang pagkagat ng bukana ng puwit ni Prof. Arellano. Masikip. Napangiti si Adonis sa natuklasan at lalong nagwala ang pagnanasa.

Idinutdot pa niya ang daliri papasok. Palibhasa’y walang malay at relaks na relaks ang katawan ng propesor, pumasok ang kabuuan ng hinlalato ni Adonis na walang gaanong hirap, bagaman dama ng estudyante ang kakiputan ng butas na iyon. Pinaglaro ni Adonis ang daliri sa loob at sinanay ang butas ng puwit ng kanyang Sir Franco. Pinaikot-ikot pa niya ito upang malagyan ng lubricant ang mga gilid-gilid ng kalooban ng butas ng puwit ng propesor.

Makailang sandali pa, inilabas niya ang daliri. Malinis ito at walang gaanong amoy. Natuwa si Adonis sa nalaman kaya minadali niya ang paglalagay ng lubricant sa dalawang daliri at malumanay na iniiyot iyon sa butas ni Prof. Arellano. Inilabas-masok niya ang mga daliri at pinakiwal-kiwal sa loob ng puwit ng Sir Franco niya at nang sa palagay niya’y sanay na ang butas na yaon, inihanda na niya ang sarili.

Bubuksan na sana niya ang balot ng condom subali’t napaisip siya. Pinigilan niya ang sarili.

“Hmmm… gusto ko, walang balot… mas mararamdaman ko ang laman mo, Sir Franco, kapag walang supot. Laman sa laman… at gusto ko, sa loob mo ako magpapaputok. Hindi ka na makakaangal. Wala ka nang maipagmamalaki sa akin. Ansarap isipin na sa tuwing makikita kita, alam kong minsan ay naputukan kita sa loob. Na isang araw, halos pabalik-balik ka sa kubeta dahil sa kabag at pagtagas ng tamod ko sa puwit mo.”

Isang ngisi ang pinakawalan ni Adonis sabay sabing, “Alagaan mo ang magiging baby natin ha… hehehehe…” inuuyam ni Adonis ang walang malay na propesor at tinawanan pa niya ito at dinuraan sa mukha saka nagwikang, “para iyan sa mga pagpapahirap mo sa amin…”

Itinutok niya ang ulo ng titi niya na tila ulo ng bagong silang na kuting. Alam ni Adonis na kailangang maingat ang gagawin niyang pag-angkin sa puwit ng kaniyang propesor dahil birhen pa ito. Dinamihan niya ang lubricant sa ulo at itaas na katawan ng kaniyang burat. Alam niyang baka hindi kayanin ng propesor kung isasagad niya ang kabuuan ng titi niya kaya kailangang magmenor sa pagkantot.

Medyo nahirapan sa pagpasok si Adonis. Sadyang makipot ang puwit ng kaniyang propesor kaya dinagdagan pa niya ang lubricant. Pinadulas niya ito ng husto bago nagsimula uling ipasok ang titi niya. Humihingal na si Adonis sa pinaghalong libog, eksaytment at pagnanasa. Hinubad na niya ang suot na tee shirt bago pa ito tuluyang mababad sa pawis. Hubo’t hubad siyang pumatong sa walang malay at nakadapang propesor at sinimulang iayuda ang pagkalalaki.

Sa kaunting pasensiya, nagsimulang maramdaman ni Adonis ang panlalaban ng maliit na bibig ng puwit ng propesor. Nakarinig siya ng ungol mula kay Prof. Arellano… ungol na nasasaktan bagama’t wala itong malay. Lalong nagpursigi si Adonis na ipasok ang burat niya… kailangang maangkin niya ito bago pa magising at makapanlaban.

Isang mariing kadyot... at bumalot na ang pinakalabi ng butas ni Prof. Arellano sa katawan ng kargadang dambuhala at todong sensasyon ang bumalot naman sa buong katawan ng estudyante. Pinagtagal niya ang ganoong posisyon at makailang sandali pa, marahan niyang ikinanyod ang katawan at naramdaman na niya ang pagdulas ng kahabaan ng titi niya sa loob ng puwit ni Prof. Arellano.

Kalahati lang ang naipasok ni Adonis. Ang unang plano niya’y iyon lamang ang ipapasok niya dahil ayaw sana niya na baka mapunit ang puwit ng propesor at maospital. Subali’t sa estadong iyon, kita ni Adonis na bagaman makipot ang butas, dahil relaks ang katawan ng propesor, alam niyang kakayanin nito ang kabuuan niya.

Marahan siyang kumadyot… unti-unti… pabaon ng pabaon… hanggang sa maramdaman niya ang pagpalo ng mga bayag niya sa hugpungan ng hita ng kanyang Sir Franco.

Nang malaman niyang todong todo na ang burat niya – nagpakawala siya ng may kalakasang ungol. Ang sarap ng pakiramdam ng may kinakantot… ang sarap ng pakiramdam ng makipot at madulas na lagusang bumabalot sa bawat himaymay ng kaniyang buhay na ugat. Bibihira ang ganitong pagkakataon kung saan naitotodo niya ang kabuuan ng kaniyang pagkalalaki sa isang butas. Lalo pa’t butas ito ng isa sa mga lalaking nagpapalibog sa mura niyang katawan. Isang napakagandang lalaking inirerespeto at iginagalang sa kanilang eskuwelahan.

Halu-halo ang emosyong namayani sa kabuuan ni Adonis. Pinanatili niya ang sarili sa ganoong posisyon at ninamnam niya ang pagkibot ng puwit ng propesor. Dinilaan niya ang tenga ng walang malay na si Prof. Arellano. Hinimod niya ang pawis kasama ng kaniyang laway na idinura nito sa mukha kani-kanina lamang at sinimulan niyang barurutin ang puwit nito. Marahan muna ang bawat paghugot… medyo madiin ang mga pagbaon… hugot… baon… hugot… baon.

Hindi magkamayaw sa sarap ang binatilyo. Halos mapuno ng mga pigil na ungol at halinghing ang kabuuan ng kuwarto. Naririnig din ni Adonis ang sumasagutak na tunog ng magkahugpong nilang mga laman. Lalo iyong nagpatindi sa nararamdaman niyang libog at batid niya, ilang ayuda na lamang ay sasabog na ang kaniyang pagnanasa.

“Tangina mo ser… ang sikip-sikip mooohhh… ang sarap-sarap moooh… fuck! Shet! Ang saraapp… ang sarap-sar-raaaaappp! Aaahhhhh…. Ooooohhh!”

Pabilis na ng pabilis ang ginawang pagkanyod ng binatilyo. Nabigla lamang siya nang biglang may kumatok... subali't saglit lamang iyon. Sa gitna ng mga katok sa pinto, nagsimula muli siyang sumakyod ng sumakyod. Patuloy lang siya sa pag-angkin sa kanyang propesor. Narinig din niya ang tunog ng pagpihit ng pinto, subali’t alam niyang hindi sila maiistorbo sa kantutan nila dahil naka-locked na iyon kanina pa pagpasok niya. Ang isiping narito sila ngayon – habang siya ay nakakubabaw sa kaniyang propesor na walang malay, may mga estudyante’t mga gurong padaan-daan sa kuwarto at may mangilan-ngilang kakatok dahil may kailangan kay Prof. Arellano – ang isiping iyon ay tila nagtulak kay Adonis sa pinakarurok ng kaligayahan.

“Ser… s-sasabog na ako, seeer… alagaan mo’ng baby natin ser… sa iyo na lahat ng tamod kooohh… aahhh… aaahhhh… eto na seer… Sir Franco… Sir Francoooooo!!!”

Isang todong sakyod ang pinakawalan ni Adonis, kung pupuwede nga lang pati bayag niya’y pagkakasyahin niya sa loob ng butas na iyon… at kasabay ng mahaba at may kalakasang ungol ay bumulwak ang tamod niya sa kaloob-looban ni Prof. Arellano. Hindi na niya nabilang ang pagpisig ng titi niya. Halos manghina siya sa dami ng katas niyang sumabog sa bituka ng kaniyang guwapong propesor.

Ilang saglit din siyang nagpahinga at nakapatong sa ibabaw ng kaniyang propesor na noo’y tila humihingal. Nakita niya ang pagtulo ng luha nito bagama’t nakapikit at masasabi pa ring walang malay. Nang lumambot ang titi ni Adonis sa loob ng puwit ng propesor, marahan na niyang iniskwad ang kaniyang puwit upang mahugot ang kahabaan niya.

Pinunasan lang niya ng tisyu ang nakangangang butas ng puwit ng kaniyang propesor -  tisyu buhat sa kahong nakapatong sa desk mismo nito. Napangiti siya nang makita ang pagdaloy ng tamod niya sa labi ng puwit nito. Bagaman malinis ang kaniyang burat ng hugutin ay naglanggas pa din siya ng alkohol na nakuha niya rin sa desk ng propesor.

Matapos ayusin ang sarili, binihisan at inayusan din niya ang propesor at iniupo sa dating puwesto nito. Ipinatong niya ng maayos ang folder ng kanyang baby thesis sa ibabaw ng desk ng propesor at nag-iwan siya ng note na nagsasabing: “Prof. Arellano, babalikan ko na lang po bukas itong baby thesis ko. Salamat po sa pagtulong sa pangangailangan ko, Sir.”

Napangiti si Adonis sa isinulat at saka tinampal tampal ang pawis na pawis na mukha ng propesor. Pinunasan niya ng tisyu ang dura niya sa mukha nito at tinuyo niya ang pawis. Nang sa palagay niya’y maayos na ang hitsura ng propesor ay tiningnan niya ang hitsura sa salamin sa isang gilid ng kuwarto. Saka pa lamang siya nagpasyang lumakad.

Marahang pinihit ni Adonis ang sa doorknob bago binuksan ng mahinay ang pinto. Sumilip siya sa labas. Sinigurado niyang walang tao sa paligid bago siya tuluyang lumabas at ipininid ang pinto.

Wala pa ring malay ang propesor nang lisanin ng binatilyo ang guidance counselor’s office. Pagliko niya sa pangalawang kanto’y nasalubong pa niya si Mrs. Arellano. Nginitian niya ito at binati ng isang “good afternoon, ma’am!” Tumikhim lamang ang mahaderang guro at nagpatuloy sa paglalakad patungo sa opisina ng kanyang asawa. Tumigil si Adonis sa paglalakad at nakangising inihatid ng tingin ang seksing guro hanggang sa makaliko na ito sa kanto.

Nang mawala sa paningin niya ang guro'y pumormal ang kaniyang ekspresyon sabay bulong nang, “One day at a time…” bulong ni Adonis sa sarili.