Barako Series: CADENA DE AMOR Ch. 09

PROVISO

Ang Cadena de Amor ay mga yugto sa buhay ng iba't ibang mga barako na pagtatagniin ng pagnanasa, pagpaparaya, at... pag-ibig. Nagsimula sa kuwento ng magkakaibigang sina Kanor, Dado, at Caloy, ito ay magsasanga at mamumulaklak ng samu't saring mga kuwento ng kalibugan sa buhay ng iba pang mga barako na may direkta o hindi-direktang kinalaman sa mga naunang mga tauhang nabanggit. Iikot ang kuwento, magkakaroon ng samu't saring rebelasyon, hanggang sa bandang huli'y muling magbabalik ang daloy ng kuwento sa mismong pinagmulan nito.

Ang kuwento pong ito ay pag-aari ni Ginoong A. Serrez. Ang mga ngalan ng mga tauhan, bagama't may kinalaman sa mga nakasalamuhang tao sa tunay na buhay ng may-akda, ay ginamit lamang para magkaroon ng kongkretong imahen at personalidad ang mga tauhan. Ito po ay isang fiction at ang mga sitwasyon at kaganapan sa pagitan ng mga tauhan ay walang kinalaman sa tunay na buhay ng mga taong nabanggit.

Ikasiyam na Bahagi

Biyaheng Langit

by: Ginoong A. Serrez 

Kampanteng nakaupo si Nelson sa pandalawahang upuan sa bandang huli, malapit sa restroom ng aircon bus na galing ng Laoag. Pinili niya ito dahil malayu-layo ang biyahe niya papuntang Maynila at nais niyang makapagpahinga nang mahaba-haba. Nagawi lamang siya sa probinsiya upang bisitahin ang puntod ng ama’t ina noong nakaraang Araw ng mga Patay at bagaman nagtagal pa siya roon ng ilan pang araw, kinailangan na niyang makaluwas agad para makasama siya sa paghahanda sa kaarawan ng kanyang bunsong anak na si Daniel sa susunod na linggo. Pinili niyang madaling araw lumuwas upang hindi na rin siya gabihin sa daan. Aniya sa sarili, maaari rin namang matulog siya sa sasakyan dahil sadyang mahaba ang magiging paglalakbay niya - na kung may aksidente o di maiwasang traffic sa daan, maaaring umabot ng humigit-kumulang sampung oras.

Alas dos ng umaga nang dumating siya sa terminal kung kaya wala masyadong sakay ang sinakyang bus. Palibhasa’y hindi pa inaantok ay nilibang na muna ni Nelson ang kanyang sarili sa pamamagitan ng panonood sa mga nagsasalimbayang mga tao sa daan. Bagama’t madaling araw ay marami-rami pa rin ang mga taong naglalakad sa daan.

“Iba na talaga ang panahon ngayon, kahit dito sa probinsiyang maituturing, marami na ring gising maski madaling araw,” bulong niya sa sarili.

Alerto pa ang isipan kung kaya agad napansin ni Nelson nang umakyat ang konduktor. Kapansin-pansin ang pigura nito: malinis, maputi na mamula-mula, maganda ang hubog ng katawan… kungdi ito nakauniporme ay mapagkakamalan itong isang may-kayang pasahero. Guwapo ang konduktor, at sa tingin ni Nelson ay bata-bata pa base sa hitsura nito.

Marahil ay binibilang ng konduktor ang mga pasahero at tinatantiya nito kung ilan pang silya ang bakante. Nagawi ang tingin nito sa kanya at napansin agad ni Nelson na tila napakunot ang noo nito na di mawari kung may pagtataka ba o parang kinikilala siya nito. Nagtama ang kanilang mga mata at may katagalan ang kanilang mga titig sa bawat isa. Nakakamagneto naman talaga kasi ang guwapong mukha ng konduktor. Aywan kung pakiramdam lamang ni Nelson iyon subali’t wari niya ay napangiti ng makahulugan ang konduktor bago nito binawi ang tingin. Nagkibit-balikat na lamang si Nelson at isinaisang-tabi ang napansin bago muling ibinaling sa mga naglalakad sa daan ang kanyang pokus.

Mula sa kalayuan ay may napansin siyang lalaking humahangos. Naka-tanktop ito na kulay itim na humahakab sa mamasel nitong dibdib, may kaiksian ang suot nitong carpenter shorts na nagpasilay sa mga binti nitong tila sa isang bihasang atleta, na binagayan ng suot nitong kulay puting sneakers. May nakasukbit sa balikat nitong may kalakihang knapsack na kulay moss green at ang sweater nito na kulay puti ay nakatali sa may kaliitan nitong baywang. Bata pa ito at talagang agaw-pansin dahil sa bukod sa mestisuhin at katakam-takam ang pigura nito, may taglay itong malakas na kumpiyansa sa sarili na hindi pangkaraniwan sa mga kaedaran nito. Ang mukha nito’y binagayan ng medyo magulong pagkakaayos ng celebrity cut nitong buhok. Base sa kanyang kutis, at porma, alam agad ni Nelson na di ito taal na taga-Laoag.

Sinundan ng mga mata ni Nelson ang lalaki hanggang sa makaakyat ito sa bus. Mukhang papaluwas din ito... at sa di-inaasahang pagkakataon, pinili pa nitong tahakin ang mahabang aisle at umupo sa mismong katapat na pandalawahang upuan sa mismong kaliwa ng inuupuan ni Nelson. May kung anong excitement na nadama si Nelson nang mamasdan niya ng malapitan ang lalaki. Namimilog ang mga mata nito na tila nangungusap… maputi, matangkad at tila banat sa ehersisyo ang katawan... at ang pabango nitong tila light citrus ay di nakalampas sa kanyang pang-amoy.

Hindi maiwasan ni Nelson na nakawan ng sulyap ang lalaki na ang kasalukuyang pokus ay sa pag-sasaayos ng gamit sa overhead compartment ng sasakyan. Matindi ang ginawang pagtitimpi ni Nelson upang pigilin ang sarili na lamasin ang nagtatambukang pisngi ng puwit ng lalaki na nakabalandra dalawang talampakan lamang ang layo sa mukha niya. Katakam-takam, kumbaga, ang mga mabibilog na laman na sadya yatang inihahain para sa kanya ng mga sumandaling iyon. Kung bibigyan ng pagkakataon, tinantiya niyang kaya niyang himurin ang hiwa nito kahit pa siguro abutan siya ng habang-panahon.

Nang umupo na ito sa bandang window seat ng kaliwang aisle, pinilit na ni Nelson ang sarili na tigilan ang panggigigil dahil alam niya sa sarili niyang wala rin naman itong patutunguhan. Pero ilang saglit lang ang pagpipigil dahil natagpuan na naman niya ang sariling nagnanakaw ng sulyap sa estrangherong lalaking nakaupo sa karatig na upuan. Tila ba may puwersang nagtutulak sa kanya upang tawirin ang aisle at tabihan ang lalaking iyon na noon lang naman niya nakita sa tanang buhay niya. Gayunpaman, nangibabaw pa rin ang kanyang hiya.

Sa huling sulyap niya sa lalaki ay napansin niyang nakatingin na din ito sa kanya. Blangko ang ekspresyon nito, halos wala namang ibig sabihin. Subali’t palibhasa’y guilty sa damdamin, na-paranoid agad si Nelson at nagbawi agad ng tingin.

“Shet, napansin yata niya na panay na ang sulyap ko sa kanya,” bulong ni Nelson sa sarili.

Hindi niya alam kung paano niya pipiliting huwag nang sumulyap sa direksyon ng lalaki.

“Excuse me po...” dinig niya sa may kababaang tinig na siyang sumira agad sa kanyang konsentrasyon. Nilingon niya ang direksyon ng lalaki at pakiramdam pa niya ay namamalik-mata lamang siya nang makitang nakangiti sa kanya ang lalaki.

“Tangina, ang guwapo mo... nakakapanggigil ka…” sigaw ng isip ni Nelson, pero ang lumabas sa bibig niya ay isang nangangatal na, “A-ano iyon?”

Hindi nasisira ang magandang pagkakangiti ng lalaki nang sumagot ito, “Ano’ng oras na po kaya?”

Awtomatikong napatingin si Nelson sa pulso ng kausap. May relo ang lalaki… at may hawak din itong cellphone. Pero ang lahat nang iyon ay tila hindi rumehistro sa utak ni Nelson, bagkus, tiningnan niya ang sariling relo at wala sa sariling sinagot ang tanong ng lalaki, “aahmm, a-alas dos y kinse.”

“Mga ilang oras po ba ang biyahe hanggang Manila?” muling tanong nito.

“Haah? Ahm... di ako s-sigurado eh,” matipid na sagot ni Nelson pero damang-dama naman niya ang unti-unting pagkabuhay ng kanyang pagkalalaki sa kabila nang inosente nilang kombersasyon. Halos maghumiyaw ang diwa ni Nelson ng, “Hayop ka! Ang sarap mong tikman na bata ka! Nakakalibog ka!”

“Ah, gano’n po ba? Paluwas rin po ba kayo ng Manila?” muling tanong ng lalaki na tinanguan lang ni Nelson, tila ba nahihiya sa pangmomolestiya niya sa lalaki sa kanyang imahinasyon.

“May kasama po ba kayo?” kaswal nitong tanong.

Pinilit magpakawala ng ngiti ni Nelson, asiwa, “W-Wala naman.”

“Dito na lang kayo sa tabi ko para may makausap tayo parehas. Wala rin naman po akong kasama eh. Mukhang mahaba ang biyahe natin, nakakabagot pag walang kausap kahit papaano.”

Nagulat si Nelson sa narinig na imbitasyon. Hindi nga ba’t iyon ang kanina pa niya gustong gawin? Hindi nga ba’t kanina pa siya nagpipigil na tawirin ang aisle at tabihan ang lalaking ito na simula pa pagkasakay ay halos panggigilan na niya? Hindi na siya nagdalawang isip pa. Tila nababatu-balaning tumayo si Nelson at walang sabi-sabing tinabihan ang lalaki... nanginginig pa sa antisipasyon.

Pagkalipat na pagkalipat niya ng upuan ay siya namang akyat ng driver at konduktor. Tinahak ng konduktor ang aisle at tinukoy ang kasalukuyang bilang ng mga pasahero. Saglit itong tumigil sa tinatahak na gitna ng daan, pinukulan ng kaswal na tingin ang dalawang lalaking pasaherong magkatabing nakaupo sa bandang likuran ng sasakyan, bago muling bumalik sa harap ng bus. Senyales iyon na ilang minuto na lamang at aalis na ang bus.

Sa gilid ng mata ni Nelson ay tila minamasdan niya ang mga kilos ng katabi. Ilang beses niyang napansin ang panaka-naka nitong “pag-aayos ng harapan” saka siya kaswal na dudunggulin ng siko nito sa kanyang tagiliran. Nilinga niya ang lalaki pero nakatanaw ito sa bintana kaya binawi rin niya agad ang tingin.

Pinasimulan na ng driver ang makina, unti-unti na ring umusad ang bus. Patuloy naman sa pakikiramdam si Nelson at panaka-nakang sinusulyapan ang ginagawa ng lalaki. Nagiging madalas ang pagpisil nito sa sariling harapan na pansin ni Nelson ay tila nakabukol na. 

Ilang sandali pa at itinaas nito ang kaliwang paa at ipinatong sa isang nakausling kanto sa gilid. Tila isang napakapangkaraniwan lamang na gawain para rito nang tanggalin nito ang pagkakabutones ng suot na shorts at ibinaba ang zipper dahilan upang masulyapan ni Nelson ang puti nitong briefs. Ni hindi nito alintana na may katabi siyang kapwa lalaki na hindi naman kakilala.

“Saan po kayo, Sir…”

Tila walang narinig si Nelson dahil ang mga mata niya ay tutok na tutok sa nakasilay na underwear ng lalaking katabi. Nang bahagyang nag-ayos ng sarili ang lalaki at tinakpan ang pundilyo ay saka lang naputol kumbaga ang epekto ng nakakabatu-balaning bahagi ng katawan nito, dahilan din upang mapaangat ang tingin ni Nelson sa mukha nito… na kaswal lang na inginuso ang konduktor na ilang minuto na ring nakatayo sa gilid niya.

Malawak ang pagkakangisi ang konduktor. Makahulugan ang mga tingin nito sa kanya. Lumitaw ang pantay-pantay nitong mga ngipin na tila alagang-alaga nito. Gayunpaman, umiling-iling na lang ito at muling nagtanong… “Saan po kayo, Sir…”

“H-haa…?” Halos hindi alam ni Nelson kung paano sasagot. Hindi niya alam kung huhugot ba siya ng hiya pero tila hindi naman siya napahiya sa uri ng pagkakangiti ng guwapong konduktor.

“Sa Manila…” ang dinig niyang sagot ng kanyang katabi.

“T-Tama… sa M-Maynila… a-ako din… s-sa Maynila…” tila wala sa huwisyong dugtong ni Nelson.

Parehas silang tiniketan ng konduktor saka nagpaalam, “Babalikan ko na lang po ang bayad mamaya…” Lumakad na ito patungo sa harapan ng bus.

Ilang saglit pa bago tila naka-recover sa pagkagulat si Nelson dahil sa pagkakahuli ng konduktor sa gawain niya. Hindi siya kumikibo at ni hindi makapagsalita. Makalipas ang ilang minuto, naramdaman niya ang muling paggalaw ng katabi. Napansin niyang muli nakatanaw ito sa bintana… nguni’t ang kanang kamay ay idinukot nito sa loob ng garter ng sariling briefs at dinakma ang nakabakat nitong burat. 

Hindi napigilan ni Nelson ang mapasinghap sa pagkakatitig sa bawat galaw ng kamay ng lalaki na walang pakundangang nilalapirot ang sarili sa kanyang tanaw. Matagal nitong pinaglaro ang kamay doon at nang mga sandaling iyon ay tila natutok ang buong atensyon ni Nelson sa ginagawang paglalaro ng lalaki sa sarili.

Tila nawala ang kahihiyan kay Nelson at nakaramdam ng paglalaway… nag-init ang magkabilang pisngi at sinimulan na ring pisilin ang sariling pagkalalaki. Hindi na niya namalayan na ibinaling na ng lalaki ang kanyang tingin sa kanyang mukha at kitang-kita nito ang tila nahahayok niyang panonood. Matagal-tagal din bago nagpasya ang lalaking hugutin muli ang kamay, naging hudyat para mag-angat ng tingin si Nelson.

“Don nga pala,” anito sabay baling kay Nelson... nawala ang magagalang na “po” sa pananalita. Inilalahad nito ang kahuhugot lamang na kanang kamay – ang mismong kamay na kanina lamang ay nakababad sa pagkakadakma sa sarili nitong pagkalalaki!

“N-Nelson...” tila natatangang pakilala ni Nelson sa sarili, saka inabot ang kamay ng lalaki. Nang magdikit ang kanilang mga palad ay saka lamang tila natatak sa isip ni Nelson na iyon ang kamay na ipinangdaklot ng lalaki sa sariling ari kanina lamang. Napamura si Nelson sa kanyang gunita at pakiwari niya’y ilang libong boltahe ng kuryente ang dumaloy sa kanyang katauhan.

Matagal na naglapat ang kanilang mga palad. Nanginig ang ibabang labi ni Nelson sa isiping ang balat ng napakakinis at napakalambot na palad at mga daliri ng nakapanggigigil na lalaking ito sansaglit lamang ang lumipas ay nakababad at lumalapirot sa burat nito! Ang amoy ng tarugo nito, ang pawis, at ang init na pumagkit rito, sa gunita ni Nelson, ay ipinunas o ipinahid ng lalaki sa palad niya upang sadyang humawa at madama niya sa kanyang sarili ang init, amoy, at bahagyang pamamasa ng pagka-Adan nito!

Pero ang lalong ikinagulat ni Nelson ay nang padulasin ng lalaki ang kamay nito upang gagapin ang kanyang pulso, saka may kalakasang hinaltak ang kanyang kamay patungo sa sarili nitong pundilyo upang maidaiti ang palad ng nakatatandang lalaki bukol na bukol at galit na galit na nitong pagkabarako. May panggigigil pa ito sa tinig nang bumulong nang “Nakakalibog mga titig mo... gusto mo ito 'no?"

Pakiwari ni Nelson ay mabibingi siya sa tindi ng kabog ng kanyang dibdib nang mga sumandaling iyon lalo na nang madikit na ang kanyang palad sa nakabakat na kahabaan ng pagkalalaki nito. 

Isang malakas na buga ng hangin lamang ang naitugon ni Nelson dahil wala sa hinagap niya ang gagawing kapangahasan ng binatilyong katabi niya ngayon! Hindi siya makapaniwalang ipadadakma ng napakaguwapong lalaking ito ang sarili nitong burat sa isang estrangherong lalaking katulad niya! 

Gumagap ang kaliwang kamay ng binatilyong nagpakilalang Don sa kamao ni Nelson at iginiya nito ang mga daliri ng huli pabalot sa nakabakat nitong kaangkinan. 

"Huwag ka nang mahiya. Sakmalin mo na... Tigas-tigas na eh. Ginagalit mo kasi!” muling bulong ni Don.

Hindi niya mabawi ang kamay... o marahil ay sadyang wala siyang kapangyarihang tanggihan ang tiyansang ito na inihain sa kanya ng pagkakataon. Inaamin niya sa sarili, gusto niya ang salat... ang init... ang bahagyang lambot at tigas... ang pagkakabakat nito... tila eksaktong eksakto lamang sa kanyang palad! Hindi man nagluwat at nagsimula nang pumisil ang pagkakadakma ng kanyang kamay sa katawan ng namumuwalang katigasan ng lalaking ngayon lamang niya nakilala.

“Sabi ko na nga ba eh," muling bulong ng estrangherong lalaki, "pasulyap-sulyap ka pa kunwari, obvious naman na gusto mo 'to. Kanina ka pa titig na titig eh... parang takam na takam ka sa 'kin."

Bagaman tila nakadama si Nelson ng pagkapahiya sa narinig buhat sa binatilyo, nangingibabaw ang ibayong kiliti at kalibugang dulot ng burat nito sa kanyang palad. Tiningnan niya ito ng mata sa mata at halos matunaw siya sa mga titig ng binatilyo. Tila nabatubalani siya sa pagkakatingin sa guwapong mukha ni Don. Nakangisi ito sa kanya na tila ba siya inuuyam, nguni't ang mga titig nito'y lalo lamang nakapagpalibog sa nakatatandang lalaki. Tila naubos ang lahat ng kanyang kahihiyan kay Nelson at pakiwari niya'y nawalan na siya ng pakialam sa mundo!

"Kanina mo pa ako gustong tikman, ano? Sige, pakasawa ka ngayon. Laruin mo burat ko!” utos ng binatilyo.

Napansin ni Nelson na hinila ng lalaki ang pinaka-tirante ng suot nitong tanktop dahilan upang ma-expose sa kanyang paningin ang mamula-mula nitong utong. Bumitiw na ang kamay ng lalaki sa kanyang nakadakmang kamay at pagkaraka’y umakbay sa kanyang batok upang hilahin ang kanyang ulo pasubsob sa dibdib nito. 

“Sipsipin mo ang utong ko… sige na… nandiyan ang libog ko…” pabulong nitong utos.

Hindi naman nagdalawang-isip si Nelson. Walang hiya-hiya niyang sinibasib ng halik at sipsip ang ganggamais  nitong utong at saka niya ipinasok ang kamay sa loob ng briefs nito upang maramdaman ng balat sa balat ang burat ng marahil ay isa sa pinakaguwapong lalaking nakilala niya sa buong buhay niya. Naduduhapang niyang sinupsop-higop ang utong nito at pinaglawa niya ng husto sa laway habang ang kanang kamay ay halos di magkandaugaga sa pagpisil at pagpiga sa matigas na burat ng guwapong estranghero.

"Shet... p-parang... sobra yatang..." di maituloy ni Nelson ang tila gumugulat sa kanyang imahinasyon.

Narinig ni Nelson ang impit na ungol at singasing ni Don. Naramdaman din niya na humihimas ang kamay nito sa kanyang likuran. Gumapang ang palad nito sa kanyang gulugod at saka pilit na isinuksok sa loob ng likuran ng kanyang pantalon, at saka umentrada sa garter ng kanyang briefs upang daliriin ang hiwa ng kanyang puwitan.

“Sarap mo sigurong tirahin sa puwit... mukhang masikip ka pa ah...” dinig niyang bulong ng nakababatang lalaki, nanggigigil, saka nito isinuksok ng todo ang kamay. Nang mahanap ang pinakabutas ng puwit ni Nelson ay ipinasak ng lalaki ang dulo ng gitnang daliri at buong gigil nitong hinindot ng hinindot.

Napaangat ang ulo ni Nelson sabay napapikit dahil sa biglaang pag-entrada ng daliri ng binatilyo sa butas ng kanyang puwit. May katabaan ang daliri ni Don kung kaya tila hinihindot na rin siya ng isang maliit na burat. Kahit na pa wala sa kalahati ng daliri ng lalaki ang naglalabas-masok sa puwit niya, nakaramdam pa rin si Nelson ng bahagyang sakit palibhasa’y hindi ito basa at walang pampadulas. 

Subali’t sa muling pagtingin sa guwapong mukha ng lalaki... ang guwapong mukhang iyon... iba ang epekto sa buo niyang pagkatao. Pakiramdam niya, kahit na hindi niya gawaing magpahindot sa puwit niya, titiisin niya ang lahat para sa lalaking ito! Wari pa niya, kahit na pa sa pampublikong sasakyan na ito siya kantutin kung saan nanganganib silang mahuli at makulong, basta ang lalaking ito ang hihindot sa puwit niya, gagawin niya ang lahat!

"Putang ina! Kelibog mong gago ka! Shet! Tang-ina ka... Sige! Pagparausan mo ako, gawin mo akong puta mo... kahit magkandawarak-warak puwerta ko, kantutin mo lang ako! Gawin mo lahat-lahat sa 'kin! Gawin mong imbakan ng tamod mo'ng puwitan ko! Wala akong pakialam kahit nasaan tayo! Sige! Kantutin mo akong hindot ka! Ang sarap-sarap mo!" sigaw ni Nelson sa kanyang gunita.

Nakagat si Nelson ang ibabang labi, isang pagbibigay senyales na gusto niya ang narinig buhat sa binatilyo. Nguni't higit pa rito, nais rin niyang ipadama sa nakababatang lalaki na nasasarapan siya sa ginagawa nitong paghindot sa butas ng kaniyang masikip na puwit. 

Tila nababaliw na si Nelson sa halu-halong sensasyong nadarama. Hinaltak niya pababa ang garter ng briefs ng lalaki upang tuluyan nang masilayan ang matigas na matigas na nitong sandata… subali’t wala sa hinagap niyang ikagugulantang ng utak niya ang makikita. Napamulagat ang kanyang mga mata: ang nakaturo sa mukha niya - isang higanteng burat na pakiwari niya'y hindi na makatotohanan sa sobrang laki!

“Putang ina!" mura ni Nelson na hindi na niya napigilang ibulalas, "H-Hayooop! S-Sobra namang l-laki... a-ang laki-laki... p-parang sawa... t-titi pa ba ito?” 

Bakas ang pagkamangha sa mukha ni Nelson sa nakita. Ito ang unang pagkakataong nakakita siya ng ganoon kalaking burat. Ni hindi niya sukat akalaing posible nga palang may ganoon kalaking burat - na kahit dalawang kamay niya ang sumakmal sa katawan nito ay siguradong may lalampas pang ilan pang pulgada! Mabuti na lamang at hindi niya naisabibig ang sobrang pagkagigil niya sa binatilyo. Kahit na pa hindi siya birhen sa pagpapatira sa puwit, tantiya niya'y malalagay sa alanganin ang kanyang buhay kapag bumaon ang higanteng tarugong iyon sa puwit niya!

Bahagyang nangiti si Don, at buong pagmamayabang pa nitong itinampal-tampal ang nangingintab nitong sandata sa kaliwang pisngi ng nakatatandang lalaki. 

“Kaya mo ba 'to?"

Hindi naman alintana ni Nelson ang uri ang tanong nito at napapikit pa siya na tila nanaginip habang sarap na sarap sa bawat daiti ng nagsasabaw na ulo ng burat ng katabi. Sinubukan niyang sakmalin ng kamay niya ang katabaan nito nguni’t halos hindi na magtagpo ang kanyang mga daliri. Mahaba na’y sobrang taba pa ng burat na iyon na tila isang batutang napakatigas!

Walang inaksayang panahon si Nelson at dinuhapang niya ng nakangangang bibig ang ulo ng nagsasabaw na titi ng guwapong lalaki. Buong konsentrasyon niyang sinupsop ng sinupsop ang katas na dumadaloy sa hiwa ng titi nito at wari ba’y uhaw na uhaw na nilunok iyon. Sumagutak ang bawat higop ni Nelson sa ulo ng burat ni Don at ang huli nama’y siyang siya sa panonood sa nahahayok na lalaking humihimod sa kanyang batuta. Umungol-ungol pa si Don na lalo namang nag-udyok kay Nelson upang paghusayan ang ginagawang pagdila at pagsupsop sa napakalaking burat nito.

“Sandali… pabalik na rito ‘yung konduktor… ” dinig niyang bulong ni Don saka siya bahagyang itinulak. Halos naman ayaw iluwa ni Nelson ang ulo ng titi nito... gayunpama'y napilitan na rin siya dahil sa kanilang kasalukuyang sitwasyon at kinalalagyan.

Nagmamadaling iniangat ni Don ang garter ng briefs niya sadyang iniipit niya sa kalahatian ng kaniyang ari bago niya tinakpan ng laylayan ng tanktop niya ang kanyang harapan. Pakunwari siyang tumanaw sa bintana samantalang aligaga naman sa pag-ayos niya sa sarili niyang pagkakaupo si Nelson bago pa makarating sa puwesto nila ang konduktor.

“Bayad po, sir…” dinig nila parehong wika ng konduktor.

Dumukot muna ng wallet si Nelson para kumuha ng pambayad sa tiket samantalang nakahanda naman agad ang pambayad ni Don na iniabot nito sa konduktor. Nanginginig sa magkahalong nerbiyos at excitement si Nelson. hindi malaman kung magkanong bubunutin buhat sa wallet. Nang makakuha ng sanlibong papel ay tila wala sa sariling iniabot ito sa konduktor, di makatingin ng mata sa mata rito... kabado sa kung anong sasabihin o gagawin nito sa kanila ng katabing lalaki.

Unang hinanapan ng panukli si Don at iniabot iyon sa binatilyo. Pagkatapos ay bumilang muli ng ilang dadaanin at ilan pang denominasyong papel, na iniabot naman kay Nelson. 

Hindi agad umalis ang konduktor. Ilang beses itong na may dinukot sa bulsa… sa kanan… tapos sa kaliwa… tapos sa kanan muli.. tila naghahanap ng barya upang punan ang sukli sa pasahero.

Hindi malaman ni Nelson kung paanong titingin sa konduktor subali't sa gilid ng kanyang paningin ay napapansin niya ang dilemma ng konduktor. 

Ilang saglit pa'y halos tila walang madukot na barya ang konduktor, sa kabila ng mga kalansing ng mga baryang bahagya lamang maririnig, kaya di na maiwasan ni Nelson ang lingunin ang konduktor... una'y sa mukha nito napansin niyang pormal na nakatitig sa kanya. Tila napaso siya sa tingin nito kaya ibinaba niya ang tingin sa ibabang bahagi ng katawan nito... at tukso sa lahat ng tukso! 

"Shet, totoo ba ito?" hiyaw ng gunita ni Nelson.

Ang zipper ng pantalon ng konduktor - bukas!

Di na napansin ni Nelson na isinuksok na rin ng konduktor ang kaliwang kamay sa kaliwa nitong bulsa, at dahil sa magkapanabayang pagsuksok sa magkabilang bulsa ay bumuka lalo ang zipper nito. Doon na sumilip sa pagitan nito ang kulay puting underwear ng guwapong tagakolekta ng bayad ng bus! 

Muling nawalan ng kontrol sa sarili si Nelson... aywan subali’t imbes na bawiin ang kanyang tingin ay napako pa tuloy ang kanyang mga mata sa parteng iyon ng katawan ng konduktor. Ang init at kalibugang halos di pa humuhupa sa kanyang katawan ay nabuhay na naman... buhay na buhay na muli ang libido sa buo niyang katawan.

Ngayon nga'y titig na titig na si Nelson sa pundilyo ng konduktor. Di na maikakailang namumukol na ito. Unti-unti'y nababanaag na ng pasahero ang pamamakat ng burat ng konduktor sa brief nitong nakasungaw sa pagitan ng nakanganga nitong zipper. Ni hindi na niya namalayang marahan na palang hinahatak ng konduktor pahiklat ang magkabilang bulsa upang lalo pang bumuka ang pagkakanganga ng zipper nito at lalo pang umalsa sa pagkakasilip ang pundilyo niya... ang pag-alsa ng angking pagkalalaking sinasadya na pala nitong ipakita – isang malinaw na pag-aanyaya - sa nakamaang at naglalaway nang pasahero.

Bahagyang kumanyod-kanyod ang konduktor dahilan upang sumayaw ang anino ng bukol na bukol nitong harapan sa liwanag ng ilaw. Nang makita nitong nakapukol na at halatang takam na takam na nakatuon ang mga mata ng pasaherong kanina pa niya napapansing may ginagawang milagro ay napangisi na ang konduktor – alam na niyang kontrolado niya ang sitwasyon at batid na niyang kaya na niyang paikutin sa mga palad niya ang malibog na pasahero.

Kitang kita ng konduktor ang wala sa sariling pagdila ang pasahero sa nanunuyo nitong mga labi habang titig na titig sa kanyang namumukol na harapan. Galak na galak ang mokong habang kitang-kitang halos naduduhapang sa nakabuyangyang niyang bukol ang pasaherong kanina pa niya "minarkahan".

Patay-malisya ang konduktor at kunwari’y nakahagilap na ito ng barya. “Ser, sukli po ninyo,” anito.

Napaangat naman muli ang mga tingin ni Nelson at napalunok nang makita ang pagkakangisi ng konduktor. “Haah?” anito na tila wala na naman sa sarili, alipin na ng kalibugan.

“Sabi ko po, sukli niyo…” patay-malisya pa ring wika ng konduktor.

Umangat ang kamay ni Nelson, pasahod, sa proseso ay bumabang muli ang tingin sa nakabukadkad na pundilyo ng konduktor. 

Hindi alam ng pasahero kung imahinasyon lamang niya iyon subali’t pakiramdam niya ay papalapit ng papalapit ang pundilyo ng konduktor sa nakalahad niyang kamay. Gulat na gulat ang buo niyang pagkatao nang di magtagal ay dumikit na ang matigas na bukol na iyon ng konduktor sa dulo ng kanyang mga daliri. Napatingin siyang muli sa mukha ng konduktor, nakakagat-labi ito at may pang-aakit ang ekspresyon. Wala sa sariling dumukwang si Nelson at tuluyan nang dinakma ang bukol na bukol na burat  ng konduktor.

“Shet,” bulong ni Nelson sa sarili, “nananaginip ba ako?”

“Fuck!” dinig ni Nelson na wika ng konduktor.

Napaangat ang tingin niya sa mukha nito at nakita niya ang nanlalaking mga mata nito… ang direksyon ng mga tingin ay patungo sa kanyang katabi. Nilingon niya ang katabi at nang makitang sinasalsal nito ang sarili ay nandilat din ang mga mata niya. Tila kasi isang napakalaking batuta ang hawak ng lalaki at sadyang kagulat-gulat ang hitsura nito.

“Ang laki niyang burat mo, ‘tol…” dinig niyang kumento ng konduktor patungkol sa burat ng katabing lalaki.

Isang siguradong pagdukwang ang ginawa ng konduktor upang dakmain sa kanyang palad ang burat ni Don. Napakagat-labi pa ito nang maramdaman ang mainit na salat ng nag-uugat na balat ng burat ng binatilyo. Pinagbabad ng konduktor sa kanyang palad ang titi ng nakababatang pasahero. Dinakma, hinimas-himas, hinaplos-haplos... tila naeengkanto sa pagkakatitig nito sa pinakamalaking burat na nakita niya sa tanang buhay niya.

Nang iangat niya ang tingin sa nag-mamay-ari ng higanteng tarugo ay saka lang napansin ng konduktor ang kaguwapuhang taglay ng lalaki. 

“Kaya pala di na nakapagpigil sa iyo si Ser eh...” bulong nito, "kakalibog ka pala talaga!"

Samantala, ibinaba nang tuluyan ni Nelson ang garter ng panloob ng konduktor at maingat na ipinaluwa sa nakaawang nitong zipper ang matigas na matigas na nitong kaangkinan. Sinakmal niya ang katigasan piniga-piga upang makapagpaluwal ito ng masaganang pre-cum.

Bahagya namang ipinasok ng konduktor ang katawan upang mas mapalapit sa hawak na tarugo. Kahit medyo di ito komportable sa kanyang posisyon ay walang pagdadalawang-isip nitong inilapit ang bibig sa nangingintab na titi ni Don at hayok na hayok itong hinimod ng hinimod.

Napahingal muli si Don sabay iniakbay ang kamay sa kanang balikat ni Nelson.

“Sheeeet... sigee.... himurin mo... saraaaaappp.... aaaaaanggghhh...” bulong na dinig na dinig ng konduktor na bulong mula sa pasaherong kanyang hinihimod. Tila naman siya isang masunuring bata na pinag-igi ang ginagawa niyang pagsipsip sa ulo ng titi ng binatilyo habang tila inggit na inggit na nakamata sa kanyang pagkakaupo si Nelson, kagat-labi at nanginginig sa antisipasyon.

Habang patuloy ang paghimod, pagdila at pagsipsip ng konduktor sa kanyang pagkakadukwang, iniangkla naman ni Don ang kamay sa batok ni Nelson, hinaklit ang tirante ng kanyang tanktop upang idisplay ang nangingintab niyang utong bago hinila ang ulo ng nakatatandang lalaki upang masubasob ang mukha nito sa kanyang dibdib. Hindi na kinailangan pang utusan, tila gutom na gutom na kinain ni Nelson ang pinakatampok ng utong ni Don. Til sila inalipin na ng todong libog. Kung mapapalapit ka sa kanila'y siguradong maririnig mo ang bahagyang mga ungol at halinghing, senyales na liyung-liyo ang tatlo sa ibayong kiliting dulot ng kahalayang ginagawa nila sa isang pampublikong sasakyan.

Sarap na sarap ang konduktor sa paghigop sa masaganang sabaw na nagmumula sa malaking uten ni Don. Tila uhaw na uhaw nitong nilunok ang malagkit na katas nito, na wari ba'y ito lamang ang natatanging katas na makatitighaw ng kanyang uhaw. Kasabay ng bawat himod niya ay naramdaman niya ang pagsalsal ng kamay ni Nelson sa kanyang nakaluwang kargada... bahagya siyang nag-alala nang pumisil-lamutak na ang kamay sa kahabaan ng nakatingaro niyang pagkalalaki.

“Aaaah… saglittt…” nag-angat ng ulo ang konduktor bago paanas itong nagsalita ng gayon, ang kaliwang kamay ay mahigpit na humawak sa pulso ni Nelson upang pinigilan ito sa pagsasalsal sa titi niya, “huwag muna… madali lang akong labasaaaan k-kapag nagagalaw iyaaaan… aaahhh…”

Hindi naman nagpapigil si Nelson. Lalo pa niyang pinag-igi ang paglapirot sa pumipintig-pintig na burat ng konduktor. 

Ilang saglit lamang ang nakalipas ay tila mababaliw na ang konduktor sa ginagawang pagsasalsal sa burat ni Don. Ipinasok na niya sa loob ng bibig niya ang ulo nito at sinimulang tsupain ng tsupain. Halos mawarak ang magkabilang gilid ng labi nito sa ginawang pagtsupa sa burat na hindi man niya magawang ipasok kahit man lamang sana kalahati nito sa kanyang bibig. 

Pagkalipas lamang ng ilan pang saglit ay napatayo na ang konduktor at saka pasabunot na hinatak ang ulo ng pasaherong kasalukuyang sumususo sa dibdib ng guwapong binatilyo. Tila ba alam na ni Nelson ang gagawin at panganga nitong sinalubong ang indayog ng katawan ng konduktor.

“Shet… sabi ko na kasing madali akong labasan eh… isubo mo… isubo moooo… sasargo na tamod ko… bilissss…” gigil na gigil na anas ng konduktor. 

Hindi pa man natatapos ang litanya ng konduktor ay bumalot na sa ulo ng burat niya ang mainit na mga labi ng nakatatandang pasahero. Damang dama niya nang dumulas ang malambot na mga labing iyon pakapit sa katawan ng kanyang uten. Napadilat siya at namasdan niya ang namumungay na mga mata ng guwapong pasahero at ang medyo awkward na pagkakanganga nito upang maisubo ang kanyang kaangkinan.

Sumupsop ng sumupsop si Nelson. Ipinadama niya sa konduktor ang kanyang pagkabihasa sa pagtsupa. Nilunok din niya ng nilunok ang umaagos na ang masaganang paunang-katas sa titi ng konduktor upang di ito masayang. Isang bihasa pang kilos at sa pagsulong ng kanyang ulo ay bumaon sa gitna ng kanyang lalamunan ang ulo ng burat ng konduktor. Iginalaw niya ang kaniyang ulo pakanan at pakaliwa dahilan upang lalong maliyo ang konduktor sa sensasyon ng masikip na lalamunang tila lumalamutak sa kabuuan ng kanyang pagkatao! 

Napasabunot na ang konduktor sa buhok ni Nelson at saka marahas na sumakyod ng sumakyod dahilan upang halos mahirinan ang nakatatandang pasahero. Sa gitna ng mararahas na kadyot sa lalamunan ng nakatatandang lalaki'y hinaplos niya ng kanang palad ang guwapong mukha ni Don, walang kurap ang pagkakatitig nito sa napakagandang mga mata ng binatilyo.

“Nakakalibog ka, ‘tol! Tang-ina… ang sarap mooo… ang sarap niyooooooooo! Aaaaaahhhhh!” tila nababaliw sambit ng konduktor, titig na titig pa rin sa namumungay na mga mata ng binatang pasahero. Bumaba ang tingin nito sa tila napakalambot na mga labi ni Don at sa hindi niya maipaliwanag na dahilan, tila may puwersang nagtulak sa kanya upang dahupangin iyon at walang habas na sinimsim ang laway at ang mga labi ng binatilyo.

Iyon na marahil ang nagtulak sa kanya upang tuluyang maabot ang rurok ng langit!

Muli siyang napatayo. Bumilis ng bumilis ang kanyang pagkanyod saka siya bumulong nang, “Hayooop… ang saraaaap… hindi ko na kaya… eto na ako… kainin mo lahat nang tamod ko…” 

Isang may kalakasang sakyod ang kanyang pinawalan at saka muling ibinaling ang direksyon ng mga mata kay Don. 

Sa muling pagbaon ng ulo ng titi ng konduktor sa lalamunan ni Nelson, sumargo ang masaganang tamod nito na naimbak ng isang buwan... isang buwang kawalan ng oras upang maasikaso ang sariling pangangailangan; isang buwang malayo at bibihirang makita ang kanyang asawa; isang buwang pagod at puyat na kasama ng nature na kaniyang trabaho; at isang buwang kawalan ng mapagpaparausan sa mga destinasyon ng kanilang ruta.   

Bahagyang lumuwang ang pagkakasabunot ng konduktor sa buhok ni Nelson dahilan upang magawa niyang bahagyang iurong ang ulo upang sapat lamang na mahimlay sa dila niya ang ulo ng kasalukuyan pa ring dumudurang tarugo. Nalasahan ni Nelson sa dila niya ang ilang pulandit ng mainit na katas ng konduktor - manamis-namis, maaalat-alat at mapait-pait. Sa kanyang paglunok ay pumagkit sa kanyang upper palate ang malagkit nitong tamod nguni't wala ni kaunti mang pag-aalinlangan niyang muli pang nilunokn… ng nilunok… ng nilunok. Wala siyang sinayang na katas. Bawat pulandit ng tamod, sinasabayan ni Nelson ng lunok.

“Ang saraaaaaap…” sigaw ni Nelson sa kaniyang gunita habang panay ang kain sa nagsasapot na katas ng konduktor.

Nang masigurong nasaid ang lahat ng katas ng konduktor, iniluwa na ni Nelson ang burat nito at nakangiting tiningnan ang guwapong mukha nang humihingal pa ring tagakolekta ng pasahe. Nanlambot ang tuhod ng konduktor kaya naman ang nakasabunot kaninang kamay nito sa buhok ni Nelson ay siya nitong ginamit upang makahawak sa mataas na sandalan sa harapan ng kinauupuan ng mga malilibog na pasahero upang maalalayan ang sarili. 

Nakita ni Nelson ang panghihina nito kaya bahagya siyang umurong upang magbigay ng kaunting puwesto sa konduktor.

Umupo ang konduktor sa tabi ni Nelson matapos ipaloob ang nangingintab nitong burat sa briefs at inayos ang sarili. Humihingal pa itong bumulong, “Tang-ina… ngayon lang ako nilabasan ng ganito ka-intense… Sobrang sarap… haah… haah… aah… grabe.”

Hindi pa halos nakakahinga ng maayos si Nelson ay bigla siyang hinila ni Don at saka direktang hinalikan sa labi na nagpakislot muli sa kanya. Naramdaman niya ang pagentrada ng dila nito sa bibig niya na tila ba may hinahanap. Kumiwal-kiwal ito at nakipag-espadahan sa kanyang dila, saka sinupsop ang kanyang laway na may aftertaste pa ng tamod ng konduktor. Pakiwari ni Nelson ay ini-scoop ng binatilyo ang natitirang tamod ng konduktor sa bibig niya.

Habang nakikipaghalikan naman si Don kay Nelson ay matiim naman ang kanyang titig sa nakatitig pa rin sa kanyang konduktor. May pagnanasa pa rin sa mga titig ng konduktor sa kabila ng katotohanang nanghihina na ang kanyang tuhod dahil sa katatapos lamang na glorya.

Naramdaman ni Nelson na umaaksyon si Don - binabaklas nito ang kanyang sinturon, kasunod ang pagkakabutones ng kanyang pantalon. Nagawa rin nitong ma-unzip ang kanyang pantalon sa isang iglap lamang. Nang mahawakan ng binata ang sinturera niya't garter ng briefs, buong pagpapubaya niyang iniangat ang kanyang puwit at sa isang iglap ay nahubo na nito ang suot na pantalon at briefs hanggang kalagitnaan ng tuhod niya.

Saglit naghiwalay ang mga labi nila at bahagyang ipinahiga ni Don ang sandalan ng sariling upuan bago ito tumayo ng bahagya. “Umusog ka rito sa upuan ko,” bulong ni Don kay Nelson, di pa rin nawawala ang pagkakatitig at makahulugang pagkakangisi sa guwapong konduktor.

Pumuwesto si Don sa harap ni Nelson, itiniklop ang magkabilang tuhod ng nakatatandang lalaki sa bandang tiyan nito at pumuwesto ito sa harap at pumosisyon padagan dito. Saglit niyang dinukot sa bulsa ang isang pakete at pinirat ito sa harap ni Nelson sabay sabing, “kakantutin ko puwit mo… habang nanonood siya.”

“Haaaah…?” nabiglang sambit ni Nelson subalit wala naman sa kanya ang pagtanggi.

Naramdaman na lamang niya ang malamig na likidong ipinahid ni Don sa butas ng puwit niya at ang tila nagmamadaling pagentrada ng daliri nito na humindot ng humindot sa puwit niya. Kahit sanay na sa pagpapakantot si Nelson, kabado pa rin siyang baka masaktan siya dahil sa gadambuhalang laki ng burat ng kakantot sa kanya ngayon.

Subali’t mas matindi ang kanyang antisipasyon. Hindi sa lahat ng pagkakataon ay makakatikim siya ng ganitong kaguwapong karomansa. “Kung panaginip lang ito, ayoko nang gumising!” sigaw ng diwa ni Nelson.

Titig na titig naman ang konduktor sa dambuhalang burat na nagbabadyang kumantot sa masikip na puwit ng pasaherong mukha’y sadyang napakaamo. Pagkuwa’y ay aangat ang mga mata nito sa isang pares ng napakaamong mga mata na pag-aari naman ni Don. Nakagat ng konduktor ang kanyang ibabang labi sabay bulong sa sariling, “hindot ka pare, ang guwapo mo! Ang sarap siguro pakantot sa iyo!”

Subali’t bago pa maituloy ni Don ang pag-ulos ng titi niya ay tumigil ang bus. Naalarma ang konduktor at sumenyas na may papasakay na mga pasahero. 

Napilitan silang iayos ang mga sarili. 

Asar na asar si Don na hindi niya naituloy ang balak habang di naman malaman ni Nelson kung paanong tatayo at aayusin ang sarili. Bitin sila kapwa... nguni't ang isa'y halatang dismayado habang ang isa'y tensiyonado at tarantang-taranta sa pagmamadaling maisuot ang nakahubong pantalon. Tumayo naman ang konduktor at ngingisi-ngising tinahak ang aisle patungo sa harap ng bus. Sa akto nito'y tila ba isa lamang iyong pangkaraniwang kaganapan sa isang bus!

Hindi malaman ni Nelson kung paano niyang naayos nang ganoon kabilis ang sarili samantalang nagpasya na lang si Don na kunin ang bag at iyon na muna ang ipinantakip sa harapan. Hindi kasi niya maisara ang zipper ng shorts niya dahil naghuhumindig pa rin ang dambuhala niyang burat. 

Noon na nag-akyatan ang may karamihang mga pasahero.