Barako Series: CADENA DE AMOR Ch. 10

PROVISO

Ang Cadena de Amor ay mga yugto sa buhay ng iba't ibang mga barako na pagtatagniin ng pagnanasa, pagpaparaya, at... pag-ibig. Nagsimula sa kuwento ng magkakaibigang sina Kanor, Dado, at Caloy, ito ay magsasanga at mamumulaklak ng samu't saring mga kuwento ng kalibugan sa buhay ng iba pang mga barako na may direkta o hindi-direktang kinalaman sa mga naunang mga tauhang nabanggit. Iikot ang kuwento, magkakaroon ng samu't saring rebelasyon, hanggang sa bandang huli'y muling magbabalik ang daloy ng kuwento sa mismong pinagmulan nito.

Ang kuwento pong ito ay pag-aari ni Ginoong A. Serrez. Ang mga ngalan ng mga tauhan, bagama't may kinalaman sa mga nakasalamuhang tao sa tunay na buhay ng may-akda, ay ginamit lamang para magkaroon ng kongkretong imahen at personalidad ang mga tauhan. Ito po ay isang fiction at ang mga sitwasyon at kaganapan sa pagitan ng mga tauhan ay walang kinalaman sa tunay na buhay ng mga taong nabanggit.

Ikasampung Bahagi

Ang Gabay at ang Pasaway

by: Ginoong A. Serrez

Kagagaling lamang niya sa probinsiya dahil may ipinaasikaso sa kanya ang mommy niya doon. Hindi lamang ang init ng panahon ang nagpapakunot sa kaniyang noo habang binabagtas niya ang daan patungo sa Palma Hall. Bukod kasi sa nabitin siya sa isang mainit na tagpo sa bus papauwi’y halos di pa rin siya nakakatulog ng maayos kaya bahagya siyang iritable. Pinilit lang niyang makapasok dahil unang araw ngayon ng klase… at para sa kanya, ito ang pinakaimportanteng araw ng pasukan. Nais niya kasing mapag-aaralan ang ugali ng mga professors niya at ibinabase niya sa magiging impressions niya sa mga ito kung paano niyang imamaniobra ang bawa't sitwasyon upang pumabor sa kanya.

Simple lang ang suot niya – puting tee shirt na v-necked ngunit humahapit sa bulto niya na tila ba lalo pang nagpaangat sa matipuno nitong mga dibdib at lalo pang nagpapaliit sa may kaliitan na niyang baywang; kupasing maong na boot-legged na may de-sadyang mga butas na animo'y ginasgas sa magkabilang hita na nagpapasilay ng maputi niyang mga hita na accentuated ng kanyang kulut-kulot na mga balahibong itim na itim; at tinernuhan niya ang mga ito ng isang pares na kulay puting sneakers.

Sa bawat makumpiyansang imbay ng kanyang katawan, kapansin-pansin ang paglingon ng mga ulo - ng mga matang may inggit; ng mga matang may paghanga; ng mga matang may pagnanasa. Mangilan-ngilan lamang ang mga taong hindi napapalingon sa tila bathalang naglalakad sa corridor na iyon – mga nakatalikod, mga hindi nakapansin, mga may sariling mundo.

May mga klaseng natitigil ang diskusyon; may mga nagkukuwentuhan at naghahalakhakan ang biglang mapapatahimik; mga kumakain na natitigil sa pagnguya; at mayroong mga estudyante at mga gurong may kani-kanyang gawaing bigla na lamang mawawala ang atensiyon sa kanilang ginagawa - sa mga sandaling iyon ng kaniyang pagdaan. Tila ba ang sandaling mga panahon na iyon ay iniaalay nilang lahat para sa kanya… para sa kanya lamang.

Taas-noo, buong pagmamayabang naman niyang inilakad ang maliliksi niyang mga paa at di-alintana ang mga sandaling pagsamba sa kanya ng mga humahanga. Batid niya ang mga matang naghahatid sa kanya. Masarap sa pakiramdam niya ang hangaan ng kababaihan o ng mga pusong babae, gayundin ang kainggitan ng kapwa niya kalalakihan. Pero hindi iyon ang panahon para i-enjoy at suklian ng ngiti ng pasasalamat ang mga tinging iyon. Kailangan muna niyang makarating sa kanyang klase.

Ang mga mata’y inihatid ng tingin ang kanyang patatsulok na likuran at mauumbok na puwitang tila dalawang pirasong monay na bilog na bilog at maganda ang pagkakahubog sa suot nitong pantalon – ang mga paghinga nila’y tila ibinabase sa bawa’t pag-indayog ng pawang malilinamnam niyang mga laman.

Pagbungad sa bukana ng classroom ay sinuklay niya ng mga daliri ang malambot, buhay na buhay, at itim na itim niyang buhok upang ayusin ito ayon sa pagkakagupit nitong celebrity cut. Sa pag-angat ng kanyang mukha ay tila nangingislap ang bilugan niyang mga matang mangasul-ngasul na parang greyish na binagayan naman ng may kakapalan niyang mga kilay. Tila pa binigyang empasis ng kanyang ilong na parang nililok ng isang bihasang eskultor ang mga mata niyang wari mo'y sinlalim ng karagatan ang pinaghuhugutan ng emosyon. Sa pagngiti ng kanyang maninipis at mamula-mulang mga labi, lumitaw ang putim-puti at pantay-pantay nitong mga ngipin na halatang alagang-alaga simula pa pagkabata.

Napatingin ang lahat ng nasa loob sa kanya at siya naman sa lahat… kita niya - ang iba’y napamaang; ang iba’y tila nasorpresa sa kanyang presensya; at ang iba'y tuluyan nang natulala.

“Ooops… sorry, wrong floor…” wika niya sabay magalang na humingi ng paumanhin sa propesorang natigilan at halatang namangha bago siya tumango at lumayo. Nangiti pa siya sa sariling katangahan, hindi na pansin ang iniwang klase na hindi na magawang magtawanan sa pagkakamali niyang iyon.

Nang marating ang classroom, siniguro na niyang tama ang numero noon sa kanyang schedule bago siya bumungad ng nakangiti. Saglit namang natigilan ang propesor na tila nagbuhol ang dila at wari ay mauumid. “L-late ka na… A-Adonis… uhm… M-Mr. Montecarlo…”

“Sorry, Prof… got a flat tire…” sagot ni Adonis na tila walang pakialam, saka ngumisi kay Prof. Tinio.

Parang nahilo ang silahistang propesor at ngumiti na lang na wari ba’y wala na siyang magagawa. Halatang halata ang malalim na paghanga sa estudyante na noon pang mga nakaraang semestre'y inaasam-asam niyang mapunta sa kanyang klase. Nagpatuloy na lang siya sa kanyang leksiyon na tila nagkandaletse-letse ang eksplanasyon. Halos malito ang buong klase at hindi maintindihan ang mga pinagsasasabi niya.

In-ignore naman ni Adonis ang pagkakautal ng propesor. Pinili niya ang isang upuang bakante sa harapan at doon siya pabulagsak at pabukakang umupo saka ipinatong ang kanang kamay sa armrest at ang kaliwang kamay naman ay isinampay sa sandalan ng upuan. Malaya niyang ibinuyangyang ang kanyang umbok na umbok na pundilyo.

Nang mapansin ng propesor ang burarang pagkakaupo ni Adonis, papansinin niya sana ito upang umayos subali’t nang makita nito ang malaking umbok sa pundilyo nito ay natigilan na naman ito at napahinga ng malalim. Lalo tuloy nawala ang pokus ng utak sa kanyang leksiyon.

Pigil naman ang tawa ni Adonis sa epekto ng katawan niya sa propesor. Alam niya agad ang pagkasilahis nito kaya alam niya kung saan ito mahina. Nang mapansin pa niya ang mga panakaw na sulyap ng silahistang propesor sa pundilyo niya ay sinadya pa niyang dakmain ang sarili at kunwari’y nagkamot at patay malisyang nakitingin sa binabasa ng kanyang kaklase.

Lalo namang naglaway ang silahistang propesor at nawala na sa huwisyo. Nanginginig ang kamay nitong isinulat na lamang ang mga chapters ng aklat na dapat basahin at maagang idinismiss ang klase. Inanunsiyo na lamang niya na magbibigay siya sa susunod na meeting ng quiz pagkatapos ay nagmamadaling lumabas ng kuwarto, halatang balisa at wala na sa sarili.

Para namang walang mga pakialam ang mga estudyante sa nangyari. Nagtayuan na lang ang lahat bilang paghahanda sa paglabas. Sinadyang magpaiwan ni Adonis at ngingisi-ngisi pa na parang nakakaloko. Tawang-tawa siya sa reaksiyon ng silahistang propesor pero kahit paano, inayos na niya ang sarili sa pagkakaupo.

Mangilan-ngilan na lang ang natitira sa loob ng kuwarto nang may mapansin ang binatilyo - isang bagong mukha. Tantiya niya'y noon lang niya ito nakaklase dahil noon lamang niya ito nakita. Nasa block section siya kaya kilala niya halos ang mga kaklase, hindi man sa mga pangalan ay, at least, sa mukha. Malamang kaysa hindi na freshman ito. Ang subject kasi niya ngayon na Work Ethics ay madalas na ginagawang advanced class ng mga freshmen.

Napansin niya ito hindi dahil striking ang appeal nito – okay, aminado siya na may hitsura ito. Singkitin ang mga mata nito na wari mo'y may lahing Tsino o Hapon, maputi at makinis ang kutis, hindi katangusan ang ilong nguni't hindi naman pango, mamula-mula ang mga taynga na tila laging nalilinis, at bumagay rito ang manipis na bigoteng papatubo pa lamang sa paligid ng mapupula nitong mga labi... mga labing wari mo'y napakalalambot. Hindi niya matantiya ang taas nito sa pagkakaupo nito pero pakiwari ni Adonis ay magkaparehas lamang sila ng height.

Nguni’t hindi naman talaga ang hitsura nito ang pumukaw sa kanyang atensyon. Napansin lang kasi niya ito dahil hindi man lang ito nagtatapon ng tingin sa kanya!

Hindi malaman ni Adonis kung sadyang hindi ito interesado sa kaniya o pinipigilan lamang nito ang sariling maging interesado? Aniya sa sarili, kahit na lalaki rin ang bagong mukha, hindi maaaring hindi ito magpakita ng interes sa kanya.

Ngumiti si Adonis… pinanatili niya ang pagkakatitig sa direksiyon ng bagong mukha upang subukan ito. Napatingin ito sa kanya, marahil ay napansin ang kanyang pagkakatingin. Lalong niluwangan ni Adonis ang ngiti subali’t hindi man nagtagal ang tingin sa kanya ng bagong mukha at para bang hindi siya nito nakita. Hindi iwas – dama ni Adonis ang kawalang interes nito!

Nainsulto ng husto si Adonis. Bibihira ang ganoong sitwasyon na hindi nagpapakita ng interes sa kanya ang tao kahit pa lalaki din ito. Para sa kanya, tatlo lang ang uri ng tao – mga humahanga, mga nagnanasa, at mga naiinggit sa kanya. Nasira sa bagong mukha ang paniniwala niyang iyon. Tinitigan niya ito hanggang sa tuluyang makalabas na ng classroom.

“Tatandaan ko ang mukha mo, bata…” bulong ni Adonis sa sarili saka ngumisi na may halong ngitngit, “wala pang kahit sinong um-ignore sa akin…”

Tumayo na rin siya at lumabas ng kuwarto upang bisitahin si Prof. Franco Arellano sa opisina nito. Kailangan kasi niyang magpatulong sa composition ng baby thesis niya sa isang suheto. Si Prof. Arellano, ang bagong guidance counselor, ang kaniyang dating grammar composition teacher. Habang tinatahak ang kaniyang patutunguhan ay nagbalik sa kaniyang ala-ala ang mga pangyayari sa kanilang klase kay Prof. Arellano.

----------

"Get one whole sheet of paper; write your name on the top-leftmost part and your block number underneath it; then, write a simple autobiography with no less than 500 words."

Eksakto sa oras ng dumating ang guro sa klase ang guro. Wala nang pleasantries o pagpapakilala man lamang. Basta na lamang nagbigay ng maipagagawa sa estudyante. Sa hitsura nitong pormal, seryoso at istrikto, karamihan agad ay nailang. May mga nagreklamo nguni't ni hindi nila maisabibig ang kanilang mga hinaing. Marami ang nakaramdam agad ng kakaibang takot – hindi dahil sa pangit ang guro, kungdi dahil sa nananaig nitong presensiya.

Kung pagmamasdan lamang, malamlam ang mga mata ng guro na tila may pigil na hinanakit. Ang may kakapalan nitong kilay ay tila sinadyang ipinapaangat sa kaniyang noo ng Lumikha upang magkaroon ng aninong magkukubli sa hinanakit ng mga matang iyon. May kahabaan ang alun-alon nitong buhok at ang salamin nitong walang frame ay mainam na nakakapit sa tila ba buto sa ituktok ng may katangusan nitong ilong. At ang maninipis nitong mga labi'y pinapula lamang ng nakapaligid na di-kakapalang one-day stubble.

Umaamin si Adonis, guwapo ang guro - subali't mayroon sa tinig nitong nagpapahayag ng awtoridad na hindi maipagkakamali. At iyon ang dahilan kung bakit karamihan sa mga estudyante'y nanginginig pa halos habang gumagawa ng kanilang autobiography.

Higit pa rito, ang pagkagulat ng lahat sa lantaran nitong pagpunit sa mga papel ng mga sulating hindi pumasa sa kanyang panlasa. Marami ang napaiyak nguni't hindi makapiyok. Marami ang nagalit, nguni't hindi makapagsalita. At ang karamihan ay nagkimkim ng sama ng loob. Isa ang papel ni Adonis sa mga napunit ng guro - at iyon ang simula ng kaniyang pagrerebelde.

Kaya nang magpakilala ang guro bago matapos ang klase, tinandaan ni Adonis ang pangalan nito - Prof. Franco Arellano.

Dahil doon, minabuti niyang mag-aral ng mas mainam. Hindi niya matatanggap ang lantarang paglapastangan ng propesor sa kakayahan ng nakararami sa kanila. Maraming pagkakataon na halos isuko niya ang lahat ng kaya niya upang makapasa man lamang sa mataas na pamantayan ng propesor nguni't ang paghihirap niya ang lalo pang nagtutulak sa kaniya upang magpursigi.

Pinag-aralan niya ang pamantayan nito - ang mga paborito nitong awtor, ang mga naisulat nitong libro, ang literaturang binabasa nito, ang halos lahat ng nagustuhan nitong mga sulatin, gayundin ang mga sulating hindi nakapasa sa panlasa nito.

Nguni't habang tumatagal ang kaniyang pag-aaral, tila lalo pa niyang nakikilala ang propesor at dahil dito, kapitak ng kaniyang pagkamuhi ang paghanga sa talino nito. Hindi rin maikakaila ng binata na lalo pang nagiging ma-appeal ang presensiya ng guwapong propesor habang tumatagal sa kabila ng pagiging terror nito. Subali't isinaisang-tabi na muna niya ang paghanga. Kailangang mabigyan niya ng pag-asa ang sarili sa klase nito - sapagka't sa unang pagkakataon, hindi lamang charm ang kinakailangan niya upang maipasa ang suheto. Kailangan din niya ang talino.

Sa pagtatapos ng semestreng iyon - marami ang bumagsak sa klase ni Prof. Arellano. Subali't si Adonis ay isa sa labinlimang pumasa sa loob ng klaseng may tatlumpu't tatlong estudyante.

----------

Tok-tok-tok…

“Come in…” ika ng malamig at may kababaang tinig sa loob ng opisina ng propesor.

Marahang pumihit ang pinto at bumungad ang ulo ni Adonis. “Sir Franco,” bati nito, gaya ng dati, nakapagkit sa mukha nito ang pamatay niyang mga ngiti. Napakunot ang noo ng propesor. Marahil ay nagtataka dahil hindi na niya estudyante si Adonis at wala namang naging problema ito sa klase niya na kailangang i-follow up sa kanya.

“Adonis Montecarlo... ano’ng atin?” ika nito, nasa mukha ang pagtataka. Subali’t nang tuluyang pumasok si Adonis at bumalandra sa harapan niya ang magandang hubog ng katawan nitong nadaramtan, halos mabulunan ang propesor sa di niya malamang dahilan. Gayunman, pinilit nitong pigilan ang tila pagkakabulon bagama’t sa kabila noon ay namutil ang pawis sa kaniyang noo. Hindi niya alam subali’t may kung ano’ng nagbibigay sa kanya ng kakaibang kaba sa tuwinang nakikita niya ang magandang bulto ng kanyang estudyante… kahit na noong nakaraang semestre pa.

“Are you available now, sir? Magpapatulong po sana ako…” inosenteng tanong ni Adonis saka isinara ang pinto. Isinusi - pasimple lamang - bagay na hindi napansin ng propesor na inabala ang sarili sa pag-aayos ng mga papel sa desk. Pinilit nitong iwasan ng tingin ang katawan ng estudyante gaya ng kanyang nakagawian noon. Ni ang salubungin ang tingin ng binata ay ipinagbawal niya sa kaniyang sarili.

“Well, in about thirty minutes, hindi na. I’m just waiting for my wife… may pupuntahan kasi kaming meeting. Tungkol ba saan iyan?” pakaswal nitong pagkakasabi at pinilit ang ngiti gayong sa iba nakapokus ang kaniyang mga mata. Sa wari niya mismo’y pipiyok siya sa sandaling mawala siya sa control. Control na matagal din niyang pinagbuti sa kanyang sarili sapagka't noon pa man ay may kung ano'ng halina sa kanya ang binatilyo na kung anuman ay hindi niya maintindihan.

Lumapit si Adonis sa gilid ni Prof. Arellano. Awtomatikong nalanghap ng propesor ang amoy ng binatilyo. Preskong presko… amoy bagong paligo. Parang konkoksiyon ng amoy ng sabon, baby powder at mahinhing timpla ng citrus. Hindi sinasadya ay nadikit sa siko ni Prof. Arellano ang gilid ng hita ni Adonis habang wari'y walang kamuwang-muwang ang binatilyo sa mainit na daiti ng balat na iyon sa hita niya.

Panay lang ang paliwanag ni Adonis sa problema niya sa isang subject habang dumadalas ang pagpunas ni Prof. Arellano ng pawis sa kaniyang makinis at guwapong mukha. Sa isang pagyuko ni Adonis, tuluyan na ngang dumikit sa kabuuan ng braso ni Prof. Arellano ang gilid ng kanyang kanang hita habang ang propesor naman ay tila nabibighani sa pagkakatitig sa magandang anggulo ng mukha ng kanyang estudyante. Patay-malisya lamang ang binatilyo.

Unti-unti, painit na ng painit ang mga buga ng hininga ni Prof. Arellano at halatang halata ang panginginig ng kaniyang katawan. Wala sa sariling dinampot nito ang folder ni Adonis at kunwa’y binasa iyon. Tumayo si Adonis sa gilid niya at ang umbok ng pundilyo nito’y ilang dangkal na lang ang layo sa gilid ng pisngi ni Prof. Arellano.

Nasamyo ng propesor ang pinaghalong pabango at amoy ng pagkalalaki ni Adonis. Bruskong brusko… barakong-barako. Hindi niya malaman kung ano ang gagawin. Napatingin siya sa bukol na bukol na harap ni Adonis… sadyang hindi karaniwan ang laki. At sa pakiwari niya’y unti-unti iyong lumalapit sa mukha niya… parang nang-eengganyo… at napatitig siya doon ng matagal habang nagsasalita, “M-Medyo m-may problema l-lang ito sa c-comp… c-composition… uh-urm… m-ma… m-malaki… anlak-k-ki m-masyado… ahm… uh-hurm… p-pero… k-kaya iyan… magagawan n-naman natin iyan n-ng p-paraan…”

Kung titingnan ang hitsura nila sa di kalayuan, parang ang kinakausap ni Prof. Arellano ay ang burat ni Adonis na bukol na bukol sa pundilyo nito at hindi mismong ang estudyante. Nakaawang pa ang bibig ng propesor na wari ba’y takam na takam sa pagkakatitig sa bakat na bakat na burat ng binatilyo na hindi magawang itago ng suot nitong maong. Tila pa nga iyon ang intensiyon ni Adonis - ang lalo pang bigyan ng empasis ang may kalakihan niyang kargada kaya ang mga isinusuot nito’y medyo may kasikipang mga kasuotan.

“Puwede niyo bang gawan ng paraan, Sir Franco?” tanong ni Adonis, nakangisi sa hitsura ng propesor na kitang-kita ang pagnanasa. Parang lalo pa itong tinutukso lalo’t tila takam na takam itong nakamata sa harapan niyang naghihitik.

Noon lang napatingala si Prof. Arellano at saka napalunok nang makitang nahuli ng estudyante ang pagkakatumbok ng kaniyang mga mata sa naghihitik nitong kargada. Napahinga siya ng malalim sa hiya at kaba.

Ngumiti lang ang estudyante, sa pagkakataong iyon, alam na niyang nasa kapangyarihan na niya ang will ng propesor niyang medyo nagpahirap sa kanya noong nakaraang semestre. Palibhasa’y may asawa ito at lalaking-lalaki, hindi niya alam kung ano’ng paraan ang gagawin para makaganti sa pagpapahirap nito sa lahat ng estudyante niya. Kahit na pa maganda-ganda ang ibinigay nitong grado sa kanya, sa palagay ni Adonis, hindi iyon sapat para mapalampas dahil halos kalahati ng klase ay umulit dahil dito.

Heto na ang pagkakataon… at kailangang sunggaban na niya habang mahina ang kontrol ng propesor sa sarili.

Hinakbangan ni Adonis ang dalawang hita ng nakaupong propesor at pabukakang lumiyad sa harap nito – ang pundilyo’y palapit ng palapit sa mukha ng propesor na hindi magawang magsalita o magreklamo. Para pa itong naumid at hinayaan na lamang ang temptasyong guhuin ang pader ng kanyang pagtitimpi.

Palaki ng palaki ang bukol na iyon sa harap ni Adonis, dama niyang tinitigasan siya sa hitsura ng propesor. Ang kawalan nito ng disposisyon at pagpapakita ng kahinaan ay tila ba nagpapalibog ng husto sa binatilyo. Iginiling pa niya ang katawan sa harap ng propesor – isang aksiyon na tuluyang gumiba sa natitirang pagtitimpi ng propesor at marahas nitong iniakap sa malamang puwitan ng estudyante ang dalawang nag-uugat na mga bisig at isinubsob ang mukha sa matambok nitong harapan.

Pasabunot na hinatak ni Adonis ang ulo ng propesor at kinanyod ng marahas ang mukha nito… “Sir Franco… ganito ba? Ito ba ang paraan? Ha? Ganito ba ang puwedeng gawin natin?”

Wala sa katinuan at tila nalasing sa pagnanasa ang propesor… “Oo… uhnghhh… k-kantutin mo’ng mukha ko… A-Ad-ohnisss… Ah-Ah-dooohnisss….”

Lalong pinag-igi ni Adonis ang pagkanyod sa guwapong mukha ng propesor. Napapairi pa siya dahil sa totoo lang, nalilibugan din siya sa hitsura ng propesor lalo na’t tanggap niyang malakas din ang dating nito sa kanya noon pa. Malaking dahilan man sa kanya ang makaganti, may maliit na porsiyento sa dahilan niya ay ang madamdaming kalibugan para sa kaniyang dating propesor.

Ilang saglit pa ay inilayo ni Adonis ang namamakat nitong kaangkinan sa mukha ni Prof. Arellano at umupo sa gilid ng desk. Marahan at sensuwal ang pagbababa niya ng zipper ng kanyang pantalon. Halos mapaangat ang puwit ni Prof. Arellano sa kasabikan, napapasinghap pa at napapanganga sa tindi ng pag-asam habang pinanonood ang malalaswang galaw ng estudyante habang binubuksan ang butones ng pantalon.

Nang tuluyang pawalan ni Adonis ang alagang naglalaway, nanlaki ang mga mata ni Prof. Arellano at napadila pa sa kaniyang mga labing tila nanunuyot at uhaw na uhaw. Pumalo pa sa noo ng propesor ang malaking ulo ng burat ng binatilyo sa proseso.

Nasa mata nito ang pagkabigla. Alam ni Adonis, hindi sanay si Prof. Arellano na makakita ng burat ng ibang lalaki… alam niya noon pa na babae ang gusto nito… ang asawa lamang ang inaasawa nito… kinakantot.

Nguni’t sa pagkakataong ito, hindi naman malaman ng propesor kung bakit takam na takam siya sa mahaba at matabang kargadang nakahain sa harap niya. Naguguluhan ang isip niya kung bakit tila nababato-balani siya sa napakalaking kargadang iyon. Matindi ang emosyong nagtutulak sa kanya upang mawalan na ng tuluyan ng pakialam… tuluyan na siyang nagpatianod sa damdamin, at nang bumuka ang kanyang maninipis na mga labi, ngumisi si Adonis sapagka’t batid niya, handa na ang propesor na tikman ang kanyang katas na dumadaloy sa hiwa ng ulo ng kanyang pagkalalaki.

Inilabas ni Prof. Arellano ang dila… napapikit pa na wari’y nais itatak sa isip niya ang lahat ng mga pangyayaring magaganap. At nang dumikit ang basa sa laway nitong dila sa nangingintab na ulo ng tarugo ni Adonis, napaungol sila kapwa… mga nahibang sa sarap.

“Isubo mo na, Sir Franco… Ok lang… aahhhh… masarap iyan… hmmmmppph…”

“T-totoo ba ito, Adonis? Shit! Anlaki... ang haba... aaahhh... antaba!”

“Dilaan niyo ser nang masubukan niyo kung totoo… pakiramdaman niyo ang mga ugat at ang laman… masarap iyan… maraming gustong tumikim niyan pero ayokong basta na lang ipamigay. Siyempre, para sa iyo ser, kahit kailan mo gusto, kahit ilang beses mong tikman iyan… okay lang sa akin… sige na ser… tsupain niyo na…” paanyaya ni Adonis, saka kinagat ang ibabang labi na lalo pang nagpapaakit sa propesor upang ibuka ang bibig nito at tanggapin ng buo ang pinakaulo ng naglalaway niyang pagkalalaki.

“Gwkh…” ang maririnig na tunog sa bibig ng gwapong propesor. Halata ang hirap nito sa pagkakanganga subali’t may kung anong magneto sa personalidad ni Adonis ang tila ba nagbibigay sa kanya ng lalo pang lakas ng loob upang kayaning isubo ang napakalaking tarugong noon lang niya nakumpirmang hindi nga pala imposible.

“Nganga ka lang ser… huwag niyong pasayarin ang ngipin…” utos ni Adonis sa propesor na tinalima naman ng huli, bagaman sa hitsura niya’y halos makikita mong imposibleng gawin dahil sa tila magla-lock-jaw na sa pagkakanganga ang bata-bata pang propesor.

Nang maramdaman ang pagtalima ni Prof. Arellano, isang sakyod ang pinawalan ni Adonis at dala ng malaway na loob ng bibig ng propesor, dumulas at bumaon sa gitna ng lalamunan nito ang ulo ng titi ni Adonis. Namuwalan ang propesor at nangilid ang luha, tanda na ito’y tila maduduwal at kulang sa hangin. Pulang-pula ang mukha nito at tila mawawarak ang magkabilang gilid ng kaniyang bibig sa sobrang pagkakanganga upang matanggap lamang ang kahabaan at katabaan ng burat ng binatilyo.

“Aaaahhhh…” halos humihingal na pinawalan ni Adonis at sinabayan niya ng mga nakalilibog na mga ungol na tila tumutukso sa propesor upang tiisin ang dilema at manatili lang sa pagkakaupo upang namnamin ang malamang tarugo ng kanyang estudyante. Pakiramdam ni Prof. Arellano ay mawawalan siya ng ulirat sa tindi ng libog at kakaibang sensasyon ng laman --- lamang baon na baon ngayon sa kanyang lalamunan at doon nagbubuga ng malabnaw-labnaw at klarong paunang katas.

Halos lapirutin ng propesor ang malalamang puwit ng binatilyo sa panggigigil gayundin sa pagpapaalam ng kanyang di-komportableng sitwasyon. Dama pa rin niya ang matinding libog sa kabila niyaon. Ang kanyang sariling pagkalalaki ay naglalaway na sa loob ng kanyang brief – nagwawala dahil hindi napapansin, nagpupumilit kumawala.

Hindi rin siya nakatagal, saglit niyang itinulak ang katawan ng binatilyo dahilan para mahugot ang titing nakabaon sa lalamunan niya at upang makakuha siya ng hangin. Nagkandaubo-ubo siya at masuka-suka dahil sa pakiramdam niya’y biglang lumuwang ang kaniyang lalamunan – sabagay, sa laki ng kargada ni Adonis, kahit siguro mga baklang sanay nang tsumupa ay magdadalawang-isip kung kakayanin iyon. Dagdag pa roon ay nalasahan niya ang paunang-katas ng binatilyo na halu-halo ang lasa: medyo manamis-namis na maanta-anta na may kaunting asim at alat.

Ito ang unang pagkakataong nagawa niya ang gayon, at sa naging estudyante pa niya. Hindi niya ito gawain… hindi siya sanay… at parang noon lang siya nagsimulang mandiri sa nagawa.

Hindi naman binigyan ni Adonis ng pagkakataon ang propesor na magdalawang isip sa kabila ng panghihina nito at paghingal. Dalawang kamay nitong inistedi ang mukha ng propesor at itinutok muli ang nag-uugat niyang burat sa bibig nito, subali’t ayaw na nitong ibuka ang bibig. Napalatak si Adonis sa pagkadisgusto sa ginawa ng propesor kaya magaang niyang tinampal ang pisngi ng propesor.

Napaangat lang ang tingin ni Prof. Arellano na wari ba’y hinang hina at hindi makapanlaban gayong kung tutuusin ay mas malaki ang kaha niya sa binatilyo. Hindi na siya nakapalag nang pisilin ni Adonis ang ilong niya dahilan upang ibuka niya ang bibig para huminga.

Sinamantala ni Adonis ang pagkakangangang iyon ng propesor at isinakyod ang nakatutok na burat at walang mintis itong pumasok sa bibig ng propesor. “Huwag mong pasayaran ng ngipin!” marahas na babala ulit ni Adonis na tila sumindak sa propesor at tumalima ng ayon sa gusto ng estudyante.

“Oooh… ansarap ng bibig mo ser… first class... kahit hindi ka marunong tsumupa, ansarap mong kantutin sa bibig… ser… aahhhh… ansarap mo ser… uhhhh… inggh….”

Napuno ng malalaswang mga ungol ang kuwarto ni Prof. Arellano habang ang mga pag-indayog at pagsakyod ni Adonis ay pabilis ng pabilis at pasagad ng pasagad.

Pulang-pula na ang mukha ng propesor sa hirap subali’t dama niya sa sarili niyang unti-unti niyang nagugustuhan ang sitwasyon… kung tutuusin, bakit niya tinitiis ang hirap kung hindi niya iyon gusto sa simula pa lang? Habang nasasamyo niya ang pawis sa bulbol ni Adonis, parang lalo siyang nag-uulol sa kasabikan. Sa kabila ng kanyang sitwasyon, nagawa niyang buksan ang zipper ng kanyang pantalon at inilabas ang nagwawala niyang burat. Marahas siyang nagsalsal habang panay ang mga ulos ng binatilyo sa kanyang lalamunan.

“Namputsa!” nasambit ni Adonis nang makita ang ginagawa ng propesor, “Mukhang libog na libog kayo sa pagtsupa sa akin, ser, ah! Masarap ba titi ko, ha ser? Sige… magsalsal ka lang...bayuhin mo titi mo habang binabayo ko'ng lalamunan mo… hehehehe.”

Hindi kumibo ang propesor. Pumikit lang ito at inginanga ng husto ang bibig para mas malayang maglabas-masok sa lalamunan niya ang mahabang sandata ni Adonis. Maririnig pa ang mga pagsigok nito tanda na tinitiis ang nararamdaman at pinipilit ang sariling huwag masuka sa makailang beses na pag-atras-abante ng malaking ulo ng burat ng binatilyo sa kaniyang gag reflex. Matinding konsentrasyon ang ibinubuhos ng propesor para hindi masuka… pawis na pawis siya at halos hindi na humihinga. Pakiramdam nga niya’y unti-unti nang umiikot ang paligid at pakiwari niya’y nagdidilim ang kaniyang paningin. Gustuhin man niyang magsalita ay hindi niya magawa sapagkat tila wala sa sariling isinasakyod ng kanyang dating estudyante ang kahabaan ng kaburatan nito sa kanyang lalamunang pakiramdam niya’y paluwang na ng paluwang.

“Ungh… unghhh… umphhh… ungggghhhhh!!!” dinig ni Adonis buhat kay Prof. Arellano.

Alam ni Adonis na nahihirapan ang propesor subali’t batid din niyang gusto nito ang nangyayari sa kaniya ngayon. Bilang patunay, heto ang propesor at mararahas ang ginagawang pagsalsal sa kanyang ari habang tila puking kinakantot niya ang lalamunan nito.

“Hayoooppp!!! Ibang klase ka seerrr… Ang saraaapp! Walang sayaaddd!!! Put… tang… inaaaahhhh!!! Ang dulaaasss… ang ineeet!!! Malapit na ako seeeeerrrrr… Aaaahhh… aahhh… iggghh… uuuunnnngggghhhhh!” parang masisiraan na ng bait ang binatilyo sa sobrang libog at sarap na nararamdaman habang patodo na ng patodo ang kaniyang ginagawang pagsakyod. Alam niya, palalim na ng palalim ang naaabot ng ulo ng kaniyang burat dahil patindi ng patindi ang pagsikip.

Hindi naman nagkamali sa kaniyang pakiramdam ang propesor. Kasabay ng pagsirit ng kanyang tamod ay tuluyan ng nagdilim ang kaniyang paningin at nawalan siya ng malay. Halos nagkukulay-ube na ang kaniyang mukha dahil sa supokasyon.

Nang mapapikit ito’t nawalan ng malay, itinulak ni Adonis ang ulo ng propesor at hinugot ang basang-basa at nangingintab niyang tarugo. Nanlatak na naman ang binata dahil sa pagkadismaya. Hindi nakayanan ng propesor ang sobrang laki ng kanyang sandata at alam niyang nawalan lang ito ng malay dahil sa kakulangan ng hangin. Nakita niya ang masagana, nagsasapot at buo-buong tamod nitong nagpagkitan sa laylayan ng kulay asul nitong na long-sleeved shirt at slack pants na kulay khaki. Pati ang zipper at kulay puti nitong brief ay basang-basa sa sariling tamod.

“Hindi pupuwede ito,” bulong ni Adonis sa sarili… “alangan namang ikaw lang ang nilabasan samantalang bitin naman ako. Kailangang mairaos ko ang libog na ginising mo Sir Franco… hindi ako papayag na iwan mo ako sa ere ng ganito. Kung kailan malapit na ako, saka mo ako iniwan!”

Pinangko niya ang nakaupo nguni’t lupaypay at walang malay na propesor. Walang kahirap-hirap nitong binuhat ang kabuuan nito at inihiga sa carpeted na sahig. Nang maihiga’y tuluyan na niyang hinubo ang pantalon nito’t brief at lumantad sa mga mata ni Adonis ang magandang hubog ng mga paa ng propesor na halatang puno sa ehersisyo.

Minasdan ni Adonis ang tumpok ng bulbol ng kaniyang propesor na ngayo’y basang-basa sa pinaghalong pawis at tamod, gayundin ang nagsasabaw na hiwa ng titi nito. Walang alinlangang inilapit ni Adonis ang kaniyang bibig at sinimulang himurin ang tamod ng kaniyang propesor. Wala siyang sinayang. Sinupsop pa niya ng mainam ang titi nito upang masaid ang katas doon. Lasang lasa niya ang matamis nitong tamod – isang indikasyon na hindi ito madalas magpalabas - maliban pa sa buo-buo ang tamod nito’t masagana.

Matapos himurin ang lahat ng nakakulapol na tamod sa katawan nito, idinapa niya ang propesor at pinaghiwalay ang dalawang mga paa. Lumitaw ang kulay pink nitong butas ng puwit. Lalong nalibugan si Adonis sa nakita at ang burat niya’y naglaway ng husto. Hinubad na niya ng tuluyan ang suot na maong, gayundin ang kaniyang brief. Dinukot niya ang isang piraso ng condom at isang pakete ng lubricant buhat sa bulsa ng kanyang pantalon.

Pinirat niya ang pakete ng lubricant at naglagay sa hinlalato. Saka niya ipinahid ang lubricant sa birheng butas ng kaniyang propesor. Naramdaman ni Adonis ang pagkagat ng bukana ng puwit ni Prof. Arellano. Masikip. Napangiti si Adonis sa natuklasan at lalong nagwala ang pagnanasa.

Idinutdot pa niya ang daliri papasok. Palibhasa’y walang malay at relaks na relaks ang katawan ng propesor, pumasok ang kabuuan ng hinlalato ni Adonis na walang gaanong hirap, bagaman dama ng estudyante ang kakiputan ng butas na iyon. Pinaglaro ni Adonis ang daliri sa loob at sinanay ang butas ng puwit ng kanyang Sir Franco. Pinaikot-ikot pa niya ito upang malagyan ng lubricant ang mga gilid-gilid ng kalooban ng butas ng puwit ng propesor.

Makailang sandali pa, inilabas niya ang daliri. Malinis ito at walang gaanong amoy. Natuwa si Adonis sa nalaman kaya minadali niya ang paglalagay ng lubricant sa dalawang daliri at malumanay na iniiyot iyon sa butas ni Prof. Arellano. Inilabas-masok niya ang mga daliri at pinakiwal-kiwal sa loob ng puwit ng Sir Franco niya at nang sa palagay niya’y sanay na ang butas na yaon, inihanda na niya ang sarili.

Bubuksan na sana niya ang balot ng condom subali’t napaisip siya. Pinigilan niya ang sarili.

“Hmmm… gusto ko, walang balot… mas mararamdaman ko ang laman mo, Sir Franco, kapag walang supot. Laman sa laman… at gusto ko, sa loob mo ako magpapaputok. Hindi ka na makakaangal. Wala ka nang maipagmamalaki sa akin. Ansarap isipin na sa tuwing makikita kita, alam kong minsan ay naputukan kita sa loob. Na isang araw, halos pabalik-balik ka sa kubeta dahil sa kabag at pagtagas ng tamod ko sa puwit mo.”

Isang ngisi ang pinakawalan ni Adonis sabay sabing, “Alagaan mo ang magiging baby natin ha… hehehehe…” inuuyam ni Adonis ang walang malay na propesor at tinawanan pa niya ito at dinuraan sa mukha saka nagwikang, “para iyan sa mga pagpapahirap mo sa amin…”

Itinutok niya ang ulo ng titi niya na tila ulo ng bagong silang na kuting. Alam ni Adonis na kailangang maingat ang gagawin niyang pag-angkin sa puwit ng kaniyang propesor dahil birhen pa ito. Dinamihan niya ang lubricant sa ulo at itaas na katawan ng kaniyang burat. Alam niyang baka hindi kayanin ng propesor kung isasagad niya ang kabuuan ng titi niya kaya kailangang magmenor sa pagkantot.

Medyo nahirapan sa pagpasok si Adonis. Sadyang makipot ang puwit ng kaniyang propesor kaya dinagdagan pa niya ang lubricant. Pinadulas niya ito ng husto bago nagsimula uling ipasok ang titi niya. Humihingal na si Adonis sa pinaghalong libog, eksaytment at pagnanasa. Hinubad na niya ang suot na tee shirt bago pa ito tuluyang mababad sa pawis. Hubo’t hubad siyang pumatong sa walang malay at nakadapang propesor at sinimulang iayuda ang pagkalalaki.

Sa kaunting pasensiya, nagsimulang maramdaman ni Adonis ang panlalaban ng maliit na bibig ng puwit ng propesor. Nakarinig siya ng ungol mula kay Prof. Arellano… ungol na nasasaktan bagama’t wala itong malay. Lalong nagpursigi si Adonis na ipasok ang burat niya… kailangang maangkin niya ito bago pa magising at makapanlaban.

Isang mariing kadyot... at bumalot na ang pinakalabi ng butas ni Prof. Arellano sa katawan ng kargadang dambuhala at todong sensasyon ang bumalot naman sa buong katawan ng estudyante. Pinagtagal niya ang ganoong posisyon at makailang sandali pa, marahan niyang ikinanyod ang katawan at naramdaman na niya ang pagdulas ng kahabaan ng titi niya sa loob ng puwit ni Prof. Arellano.

Kalahati lang ang naipasok ni Adonis. Ang unang plano niya’y iyon lamang ang ipapasok niya dahil ayaw sana niya na baka mapunit ang puwit ng propesor at maospital. Subali’t sa estadong iyon, kita ni Adonis na bagaman makipot ang butas, dahil relaks ang katawan ng propesor, alam niyang kakayanin nito ang kabuuan niya.

Marahan siyang kumadyot… unti-unti… pabaon ng pabaon… hanggang sa maramdaman niya ang pagpalo ng mga bayag niya sa hugpungan ng hita ng kanyang Sir Franco.

Nang malaman niyang todong todo na ang burat niya – nagpakawala siya ng may kalakasang ungol. Ang sarap ng pakiramdam ng may kinakantot… ang sarap ng pakiramdam ng makipot at madulas na lagusang bumabalot sa bawat himaymay ng kaniyang buhay na ugat. Bibihira ang ganitong pagkakataon kung saan naitotodo niya ang kabuuan ng kaniyang pagkalalaki sa isang butas. Lalo pa’t butas ito ng isa sa mga lalaking nagpapalibog sa mura niyang katawan. Isang napakagandang lalaking inirerespeto at iginagalang sa kanilang eskuwelahan.

Halu-halo ang emosyong namayani sa kabuuan ni Adonis. Pinanatili niya ang sarili sa ganoong posisyon at ninamnam niya ang pagkibot ng puwit ng propesor. Dinilaan niya ang tenga ng walang malay na si Prof. Arellano. Hinimod niya ang pawis kasama ng kaniyang laway na idinura nito sa mukha kani-kanina lamang at sinimulan niyang barurutin ang puwit nito. Marahan muna ang bawat paghugot… medyo madiin ang mga pagbaon… hugot… baon… hugot… baon.

Hindi magkamayaw sa sarap ang binatilyo. Halos mapuno ng mga pigil na ungol at halinghing ang kabuuan ng kuwarto. Naririnig din ni Adonis ang sumasagutak na tunog ng magkahugpong nilang mga laman. Lalo iyong nagpatindi sa nararamdaman niyang libog at batid niya, ilang ayuda na lamang ay sasabog na ang kaniyang pagnanasa.

“Tangina mo ser… ang sikip-sikip mooohhh… ang sarap-sarap moooh… fuck! Shet! Ang saraapp… ang sarap-sar-raaaaappp! Aaahhhhh…. Ooooohhh!”

Pabilis na ng pabilis ang ginawang pagkanyod ng binatilyo. Nabigla lamang siya nang biglang may kumatok... subali't saglit lamang iyon. Sa gitna ng mga katok sa pinto, nagsimula muli siyang sumakyod ng sumakyod. Patuloy lang siya sa pag-angkin sa kanyang propesor. Narinig din niya ang tunog ng pagpihit ng pinto, subali’t alam niyang hindi sila maiistorbo sa kantutan nila dahil naka-locked na iyon kanina pa pagpasok niya. Ang isiping narito sila ngayon – habang siya ay nakakubabaw sa kaniyang propesor na walang malay, may mga estudyante’t mga gurong padaan-daan sa kuwarto at may mangilan-ngilang kakatok dahil may kailangan kay Prof. Arellano – ang isiping iyon ay tila nagtulak kay Adonis sa pinakarurok ng kaligayahan.

“Ser… s-sasabog na ako, seeer… alagaan mo’ng baby natin ser… sa iyo na lahat ng tamod kooohh… aahhh… aaahhhh… eto na seer… Sir Franco… Sir Francoooooo!!!”

Isang todong sakyod ang pinakawalan ni Adonis, kung pupuwede nga lang pati bayag niya’y pagkakasyahin niya sa loob ng butas na iyon… at kasabay ng mahaba at may kalakasang ungol ay bumulwak ang tamod niya sa kaloob-looban ni Prof. Arellano. Hindi na niya nabilang ang pagpisig ng titi niya. Halos manghina siya sa dami ng katas niyang sumabog sa bituka ng kaniyang guwapong propesor.

Ilang saglit din siyang nagpahinga at nakapatong sa ibabaw ng kaniyang propesor na noo’y tila humihingal. Nakita niya ang pagtulo ng luha nito bagama’t nakapikit at masasabi pa ring walang malay. Nang lumambot ang titi ni Adonis sa loob ng puwit ng propesor, marahan na niyang iniskwad ang kaniyang puwit upang mahugot ang kahabaan niya.

Pinunasan lang niya ng tisyu ang nakangangang butas ng puwit ng kaniyang propesor -  tisyu buhat sa kahong nakapatong sa desk mismo nito. Napangiti siya nang makita ang pagdaloy ng tamod niya sa labi ng puwit nito. Bagaman malinis ang kaniyang burat ng hugutin ay naglanggas pa din siya ng alkohol na nakuha niya rin sa desk ng propesor.

Matapos ayusin ang sarili, binihisan at inayusan din niya ang propesor at iniupo sa dating puwesto nito. Ipinatong niya ng maayos ang folder ng kanyang baby thesis sa ibabaw ng desk ng propesor at nag-iwan siya ng note na nagsasabing: “Prof. Arellano, babalikan ko na lang po bukas itong baby thesis ko. Salamat po sa pagtulong sa pangangailangan ko, Sir.”

Napangiti si Adonis sa isinulat at saka tinampal tampal ang pawis na pawis na mukha ng propesor. Pinunasan niya ng tisyu ang dura niya sa mukha nito at tinuyo niya ang pawis. Nang sa palagay niya’y maayos na ang hitsura ng propesor ay tiningnan niya ang hitsura sa salamin sa isang gilid ng kuwarto. Saka pa lamang siya nagpasyang lumakad.

Marahang pinihit ni Adonis ang sa doorknob bago binuksan ng mahinay ang pinto. Sumilip siya sa labas. Sinigurado niyang walang tao sa paligid bago siya tuluyang lumabas at ipininid ang pinto.

Wala pa ring malay ang propesor nang lisanin ng binatilyo ang guidance counselor’s office. Pagliko niya sa pangalawang kanto’y nasalubong pa niya si Mrs. Arellano. Nginitian niya ito at binati ng isang “good afternoon, ma’am!” Tumikhim lamang ang mahaderang guro at nagpatuloy sa paglalakad patungo sa opisina ng kanyang asawa. Tumigil si Adonis sa paglalakad at nakangising inihatid ng tingin ang seksing guro hanggang sa makaliko na ito sa kanto.

Nang mawala sa paningin niya ang guro'y pumormal ang kaniyang ekspresyon sabay bulong nang, “One day at a time…” bulong ni Adonis sa sarili.

Barako Series: CADENA DE AMOR Ch. 09

PROVISO

Ang Cadena de Amor ay mga yugto sa buhay ng iba't ibang mga barako na pagtatagniin ng pagnanasa, pagpaparaya, at... pag-ibig. Nagsimula sa kuwento ng magkakaibigang sina Kanor, Dado, at Caloy, ito ay magsasanga at mamumulaklak ng samu't saring mga kuwento ng kalibugan sa buhay ng iba pang mga barako na may direkta o hindi-direktang kinalaman sa mga naunang mga tauhang nabanggit. Iikot ang kuwento, magkakaroon ng samu't saring rebelasyon, hanggang sa bandang huli'y muling magbabalik ang daloy ng kuwento sa mismong pinagmulan nito.

Ang kuwento pong ito ay pag-aari ni Ginoong A. Serrez. Ang mga ngalan ng mga tauhan, bagama't may kinalaman sa mga nakasalamuhang tao sa tunay na buhay ng may-akda, ay ginamit lamang para magkaroon ng kongkretong imahen at personalidad ang mga tauhan. Ito po ay isang fiction at ang mga sitwasyon at kaganapan sa pagitan ng mga tauhan ay walang kinalaman sa tunay na buhay ng mga taong nabanggit.

Ikasiyam na Bahagi

Biyaheng Langit

by: Ginoong A. Serrez 

Kampanteng nakaupo si Nelson sa pandalawahang upuan sa bandang huli, malapit sa restroom ng aircon bus na galing ng Laoag. Pinili niya ito dahil malayu-layo ang biyahe niya papuntang Maynila at nais niyang makapagpahinga nang mahaba-haba. Nagawi lamang siya sa probinsiya upang bisitahin ang puntod ng ama’t ina noong nakaraang Araw ng mga Patay at bagaman nagtagal pa siya roon ng ilan pang araw, kinailangan na niyang makaluwas agad para makasama siya sa paghahanda sa kaarawan ng kanyang bunsong anak na si Daniel sa susunod na linggo. Pinili niyang madaling araw lumuwas upang hindi na rin siya gabihin sa daan. Aniya sa sarili, maaari rin namang matulog siya sa sasakyan dahil sadyang mahaba ang magiging paglalakbay niya - na kung may aksidente o di maiwasang traffic sa daan, maaaring umabot ng humigit-kumulang sampung oras.

Alas dos ng umaga nang dumating siya sa terminal kung kaya wala masyadong sakay ang sinakyang bus. Palibhasa’y hindi pa inaantok ay nilibang na muna ni Nelson ang kanyang sarili sa pamamagitan ng panonood sa mga nagsasalimbayang mga tao sa daan. Bagama’t madaling araw ay marami-rami pa rin ang mga taong naglalakad sa daan.

“Iba na talaga ang panahon ngayon, kahit dito sa probinsiyang maituturing, marami na ring gising maski madaling araw,” bulong niya sa sarili.

Alerto pa ang isipan kung kaya agad napansin ni Nelson nang umakyat ang konduktor. Kapansin-pansin ang pigura nito: malinis, maputi na mamula-mula, maganda ang hubog ng katawan… kungdi ito nakauniporme ay mapagkakamalan itong isang may-kayang pasahero. Guwapo ang konduktor, at sa tingin ni Nelson ay bata-bata pa base sa hitsura nito.

Marahil ay binibilang ng konduktor ang mga pasahero at tinatantiya nito kung ilan pang silya ang bakante. Nagawi ang tingin nito sa kanya at napansin agad ni Nelson na tila napakunot ang noo nito na di mawari kung may pagtataka ba o parang kinikilala siya nito. Nagtama ang kanilang mga mata at may katagalan ang kanilang mga titig sa bawat isa. Nakakamagneto naman talaga kasi ang guwapong mukha ng konduktor. Aywan kung pakiramdam lamang ni Nelson iyon subali’t wari niya ay napangiti ng makahulugan ang konduktor bago nito binawi ang tingin. Nagkibit-balikat na lamang si Nelson at isinaisang-tabi ang napansin bago muling ibinaling sa mga naglalakad sa daan ang kanyang pokus.

Mula sa kalayuan ay may napansin siyang lalaking humahangos. Naka-tanktop ito na kulay itim na humahakab sa mamasel nitong dibdib, may kaiksian ang suot nitong carpenter shorts na nagpasilay sa mga binti nitong tila sa isang bihasang atleta, na binagayan ng suot nitong kulay puting sneakers. May nakasukbit sa balikat nitong may kalakihang knapsack na kulay moss green at ang sweater nito na kulay puti ay nakatali sa may kaliitan nitong baywang. Bata pa ito at talagang agaw-pansin dahil sa bukod sa mestisuhin at katakam-takam ang pigura nito, may taglay itong malakas na kumpiyansa sa sarili na hindi pangkaraniwan sa mga kaedaran nito. Ang mukha nito’y binagayan ng medyo magulong pagkakaayos ng celebrity cut nitong buhok. Base sa kanyang kutis, at porma, alam agad ni Nelson na di ito taal na taga-Laoag.

Sinundan ng mga mata ni Nelson ang lalaki hanggang sa makaakyat ito sa bus. Mukhang papaluwas din ito... at sa di-inaasahang pagkakataon, pinili pa nitong tahakin ang mahabang aisle at umupo sa mismong katapat na pandalawahang upuan sa mismong kaliwa ng inuupuan ni Nelson. May kung anong excitement na nadama si Nelson nang mamasdan niya ng malapitan ang lalaki. Namimilog ang mga mata nito na tila nangungusap… maputi, matangkad at tila banat sa ehersisyo ang katawan... at ang pabango nitong tila light citrus ay di nakalampas sa kanyang pang-amoy.

Hindi maiwasan ni Nelson na nakawan ng sulyap ang lalaki na ang kasalukuyang pokus ay sa pag-sasaayos ng gamit sa overhead compartment ng sasakyan. Matindi ang ginawang pagtitimpi ni Nelson upang pigilin ang sarili na lamasin ang nagtatambukang pisngi ng puwit ng lalaki na nakabalandra dalawang talampakan lamang ang layo sa mukha niya. Katakam-takam, kumbaga, ang mga mabibilog na laman na sadya yatang inihahain para sa kanya ng mga sumandaling iyon. Kung bibigyan ng pagkakataon, tinantiya niyang kaya niyang himurin ang hiwa nito kahit pa siguro abutan siya ng habang-panahon.

Nang umupo na ito sa bandang window seat ng kaliwang aisle, pinilit na ni Nelson ang sarili na tigilan ang panggigigil dahil alam niya sa sarili niyang wala rin naman itong patutunguhan. Pero ilang saglit lang ang pagpipigil dahil natagpuan na naman niya ang sariling nagnanakaw ng sulyap sa estrangherong lalaking nakaupo sa karatig na upuan. Tila ba may puwersang nagtutulak sa kanya upang tawirin ang aisle at tabihan ang lalaking iyon na noon lang naman niya nakita sa tanang buhay niya. Gayunpaman, nangibabaw pa rin ang kanyang hiya.

Sa huling sulyap niya sa lalaki ay napansin niyang nakatingin na din ito sa kanya. Blangko ang ekspresyon nito, halos wala namang ibig sabihin. Subali’t palibhasa’y guilty sa damdamin, na-paranoid agad si Nelson at nagbawi agad ng tingin.

“Shet, napansin yata niya na panay na ang sulyap ko sa kanya,” bulong ni Nelson sa sarili.

Hindi niya alam kung paano niya pipiliting huwag nang sumulyap sa direksyon ng lalaki.

“Excuse me po...” dinig niya sa may kababaang tinig na siyang sumira agad sa kanyang konsentrasyon. Nilingon niya ang direksyon ng lalaki at pakiramdam pa niya ay namamalik-mata lamang siya nang makitang nakangiti sa kanya ang lalaki.

“Tangina, ang guwapo mo... nakakapanggigil ka…” sigaw ng isip ni Nelson, pero ang lumabas sa bibig niya ay isang nangangatal na, “A-ano iyon?”

Hindi nasisira ang magandang pagkakangiti ng lalaki nang sumagot ito, “Ano’ng oras na po kaya?”

Awtomatikong napatingin si Nelson sa pulso ng kausap. May relo ang lalaki… at may hawak din itong cellphone. Pero ang lahat nang iyon ay tila hindi rumehistro sa utak ni Nelson, bagkus, tiningnan niya ang sariling relo at wala sa sariling sinagot ang tanong ng lalaki, “aahmm, a-alas dos y kinse.”

“Mga ilang oras po ba ang biyahe hanggang Manila?” muling tanong nito.

“Haah? Ahm... di ako s-sigurado eh,” matipid na sagot ni Nelson pero damang-dama naman niya ang unti-unting pagkabuhay ng kanyang pagkalalaki sa kabila nang inosente nilang kombersasyon. Halos maghumiyaw ang diwa ni Nelson ng, “Hayop ka! Ang sarap mong tikman na bata ka! Nakakalibog ka!”

“Ah, gano’n po ba? Paluwas rin po ba kayo ng Manila?” muling tanong ng lalaki na tinanguan lang ni Nelson, tila ba nahihiya sa pangmomolestiya niya sa lalaki sa kanyang imahinasyon.

“May kasama po ba kayo?” kaswal nitong tanong.

Pinilit magpakawala ng ngiti ni Nelson, asiwa, “W-Wala naman.”

“Dito na lang kayo sa tabi ko para may makausap tayo parehas. Wala rin naman po akong kasama eh. Mukhang mahaba ang biyahe natin, nakakabagot pag walang kausap kahit papaano.”

Nagulat si Nelson sa narinig na imbitasyon. Hindi nga ba’t iyon ang kanina pa niya gustong gawin? Hindi nga ba’t kanina pa siya nagpipigil na tawirin ang aisle at tabihan ang lalaking ito na simula pa pagkasakay ay halos panggigilan na niya? Hindi na siya nagdalawang isip pa. Tila nababatu-balaning tumayo si Nelson at walang sabi-sabing tinabihan ang lalaki... nanginginig pa sa antisipasyon.

Pagkalipat na pagkalipat niya ng upuan ay siya namang akyat ng driver at konduktor. Tinahak ng konduktor ang aisle at tinukoy ang kasalukuyang bilang ng mga pasahero. Saglit itong tumigil sa tinatahak na gitna ng daan, pinukulan ng kaswal na tingin ang dalawang lalaking pasaherong magkatabing nakaupo sa bandang likuran ng sasakyan, bago muling bumalik sa harap ng bus. Senyales iyon na ilang minuto na lamang at aalis na ang bus.

Sa gilid ng mata ni Nelson ay tila minamasdan niya ang mga kilos ng katabi. Ilang beses niyang napansin ang panaka-naka nitong “pag-aayos ng harapan” saka siya kaswal na dudunggulin ng siko nito sa kanyang tagiliran. Nilinga niya ang lalaki pero nakatanaw ito sa bintana kaya binawi rin niya agad ang tingin.

Pinasimulan na ng driver ang makina, unti-unti na ring umusad ang bus. Patuloy naman sa pakikiramdam si Nelson at panaka-nakang sinusulyapan ang ginagawa ng lalaki. Nagiging madalas ang pagpisil nito sa sariling harapan na pansin ni Nelson ay tila nakabukol na. 

Ilang sandali pa at itinaas nito ang kaliwang paa at ipinatong sa isang nakausling kanto sa gilid. Tila isang napakapangkaraniwan lamang na gawain para rito nang tanggalin nito ang pagkakabutones ng suot na shorts at ibinaba ang zipper dahilan upang masulyapan ni Nelson ang puti nitong briefs. Ni hindi nito alintana na may katabi siyang kapwa lalaki na hindi naman kakilala.

“Saan po kayo, Sir…”

Tila walang narinig si Nelson dahil ang mga mata niya ay tutok na tutok sa nakasilay na underwear ng lalaking katabi. Nang bahagyang nag-ayos ng sarili ang lalaki at tinakpan ang pundilyo ay saka lang naputol kumbaga ang epekto ng nakakabatu-balaning bahagi ng katawan nito, dahilan din upang mapaangat ang tingin ni Nelson sa mukha nito… na kaswal lang na inginuso ang konduktor na ilang minuto na ring nakatayo sa gilid niya.

Malawak ang pagkakangisi ang konduktor. Makahulugan ang mga tingin nito sa kanya. Lumitaw ang pantay-pantay nitong mga ngipin na tila alagang-alaga nito. Gayunpaman, umiling-iling na lang ito at muling nagtanong… “Saan po kayo, Sir…”

“H-haa…?” Halos hindi alam ni Nelson kung paano sasagot. Hindi niya alam kung huhugot ba siya ng hiya pero tila hindi naman siya napahiya sa uri ng pagkakangiti ng guwapong konduktor.

“Sa Manila…” ang dinig niyang sagot ng kanyang katabi.

“T-Tama… sa M-Maynila… a-ako din… s-sa Maynila…” tila wala sa huwisyong dugtong ni Nelson.

Parehas silang tiniketan ng konduktor saka nagpaalam, “Babalikan ko na lang po ang bayad mamaya…” Lumakad na ito patungo sa harapan ng bus.

Ilang saglit pa bago tila naka-recover sa pagkagulat si Nelson dahil sa pagkakahuli ng konduktor sa gawain niya. Hindi siya kumikibo at ni hindi makapagsalita. Makalipas ang ilang minuto, naramdaman niya ang muling paggalaw ng katabi. Napansin niyang muli nakatanaw ito sa bintana… nguni’t ang kanang kamay ay idinukot nito sa loob ng garter ng sariling briefs at dinakma ang nakabakat nitong burat. 

Hindi napigilan ni Nelson ang mapasinghap sa pagkakatitig sa bawat galaw ng kamay ng lalaki na walang pakundangang nilalapirot ang sarili sa kanyang tanaw. Matagal nitong pinaglaro ang kamay doon at nang mga sandaling iyon ay tila natutok ang buong atensyon ni Nelson sa ginagawang paglalaro ng lalaki sa sarili.

Tila nawala ang kahihiyan kay Nelson at nakaramdam ng paglalaway… nag-init ang magkabilang pisngi at sinimulan na ring pisilin ang sariling pagkalalaki. Hindi na niya namalayan na ibinaling na ng lalaki ang kanyang tingin sa kanyang mukha at kitang-kita nito ang tila nahahayok niyang panonood. Matagal-tagal din bago nagpasya ang lalaking hugutin muli ang kamay, naging hudyat para mag-angat ng tingin si Nelson.

“Don nga pala,” anito sabay baling kay Nelson... nawala ang magagalang na “po” sa pananalita. Inilalahad nito ang kahuhugot lamang na kanang kamay – ang mismong kamay na kanina lamang ay nakababad sa pagkakadakma sa sarili nitong pagkalalaki!

“N-Nelson...” tila natatangang pakilala ni Nelson sa sarili, saka inabot ang kamay ng lalaki. Nang magdikit ang kanilang mga palad ay saka lamang tila natatak sa isip ni Nelson na iyon ang kamay na ipinangdaklot ng lalaki sa sariling ari kanina lamang. Napamura si Nelson sa kanyang gunita at pakiwari niya’y ilang libong boltahe ng kuryente ang dumaloy sa kanyang katauhan.

Matagal na naglapat ang kanilang mga palad. Nanginig ang ibabang labi ni Nelson sa isiping ang balat ng napakakinis at napakalambot na palad at mga daliri ng nakapanggigigil na lalaking ito sansaglit lamang ang lumipas ay nakababad at lumalapirot sa burat nito! Ang amoy ng tarugo nito, ang pawis, at ang init na pumagkit rito, sa gunita ni Nelson, ay ipinunas o ipinahid ng lalaki sa palad niya upang sadyang humawa at madama niya sa kanyang sarili ang init, amoy, at bahagyang pamamasa ng pagka-Adan nito!

Pero ang lalong ikinagulat ni Nelson ay nang padulasin ng lalaki ang kamay nito upang gagapin ang kanyang pulso, saka may kalakasang hinaltak ang kanyang kamay patungo sa sarili nitong pundilyo upang maidaiti ang palad ng nakatatandang lalaki bukol na bukol at galit na galit na nitong pagkabarako. May panggigigil pa ito sa tinig nang bumulong nang “Nakakalibog mga titig mo... gusto mo ito 'no?"

Pakiwari ni Nelson ay mabibingi siya sa tindi ng kabog ng kanyang dibdib nang mga sumandaling iyon lalo na nang madikit na ang kanyang palad sa nakabakat na kahabaan ng pagkalalaki nito. 

Isang malakas na buga ng hangin lamang ang naitugon ni Nelson dahil wala sa hinagap niya ang gagawing kapangahasan ng binatilyong katabi niya ngayon! Hindi siya makapaniwalang ipadadakma ng napakaguwapong lalaking ito ang sarili nitong burat sa isang estrangherong lalaking katulad niya! 

Gumagap ang kaliwang kamay ng binatilyong nagpakilalang Don sa kamao ni Nelson at iginiya nito ang mga daliri ng huli pabalot sa nakabakat nitong kaangkinan. 

"Huwag ka nang mahiya. Sakmalin mo na... Tigas-tigas na eh. Ginagalit mo kasi!” muling bulong ni Don.

Hindi niya mabawi ang kamay... o marahil ay sadyang wala siyang kapangyarihang tanggihan ang tiyansang ito na inihain sa kanya ng pagkakataon. Inaamin niya sa sarili, gusto niya ang salat... ang init... ang bahagyang lambot at tigas... ang pagkakabakat nito... tila eksaktong eksakto lamang sa kanyang palad! Hindi man nagluwat at nagsimula nang pumisil ang pagkakadakma ng kanyang kamay sa katawan ng namumuwalang katigasan ng lalaking ngayon lamang niya nakilala.

“Sabi ko na nga ba eh," muling bulong ng estrangherong lalaki, "pasulyap-sulyap ka pa kunwari, obvious naman na gusto mo 'to. Kanina ka pa titig na titig eh... parang takam na takam ka sa 'kin."

Bagaman tila nakadama si Nelson ng pagkapahiya sa narinig buhat sa binatilyo, nangingibabaw ang ibayong kiliti at kalibugang dulot ng burat nito sa kanyang palad. Tiningnan niya ito ng mata sa mata at halos matunaw siya sa mga titig ng binatilyo. Tila nabatubalani siya sa pagkakatingin sa guwapong mukha ni Don. Nakangisi ito sa kanya na tila ba siya inuuyam, nguni't ang mga titig nito'y lalo lamang nakapagpalibog sa nakatatandang lalaki. Tila naubos ang lahat ng kanyang kahihiyan kay Nelson at pakiwari niya'y nawalan na siya ng pakialam sa mundo!

"Kanina mo pa ako gustong tikman, ano? Sige, pakasawa ka ngayon. Laruin mo burat ko!” utos ng binatilyo.

Napansin ni Nelson na hinila ng lalaki ang pinaka-tirante ng suot nitong tanktop dahilan upang ma-expose sa kanyang paningin ang mamula-mula nitong utong. Bumitiw na ang kamay ng lalaki sa kanyang nakadakmang kamay at pagkaraka’y umakbay sa kanyang batok upang hilahin ang kanyang ulo pasubsob sa dibdib nito. 

“Sipsipin mo ang utong ko… sige na… nandiyan ang libog ko…” pabulong nitong utos.

Hindi naman nagdalawang-isip si Nelson. Walang hiya-hiya niyang sinibasib ng halik at sipsip ang ganggamais  nitong utong at saka niya ipinasok ang kamay sa loob ng briefs nito upang maramdaman ng balat sa balat ang burat ng marahil ay isa sa pinakaguwapong lalaking nakilala niya sa buong buhay niya. Naduduhapang niyang sinupsop-higop ang utong nito at pinaglawa niya ng husto sa laway habang ang kanang kamay ay halos di magkandaugaga sa pagpisil at pagpiga sa matigas na burat ng guwapong estranghero.

"Shet... p-parang... sobra yatang..." di maituloy ni Nelson ang tila gumugulat sa kanyang imahinasyon.

Narinig ni Nelson ang impit na ungol at singasing ni Don. Naramdaman din niya na humihimas ang kamay nito sa kanyang likuran. Gumapang ang palad nito sa kanyang gulugod at saka pilit na isinuksok sa loob ng likuran ng kanyang pantalon, at saka umentrada sa garter ng kanyang briefs upang daliriin ang hiwa ng kanyang puwitan.

“Sarap mo sigurong tirahin sa puwit... mukhang masikip ka pa ah...” dinig niyang bulong ng nakababatang lalaki, nanggigigil, saka nito isinuksok ng todo ang kamay. Nang mahanap ang pinakabutas ng puwit ni Nelson ay ipinasak ng lalaki ang dulo ng gitnang daliri at buong gigil nitong hinindot ng hinindot.

Napaangat ang ulo ni Nelson sabay napapikit dahil sa biglaang pag-entrada ng daliri ng binatilyo sa butas ng kanyang puwit. May katabaan ang daliri ni Don kung kaya tila hinihindot na rin siya ng isang maliit na burat. Kahit na pa wala sa kalahati ng daliri ng lalaki ang naglalabas-masok sa puwit niya, nakaramdam pa rin si Nelson ng bahagyang sakit palibhasa’y hindi ito basa at walang pampadulas. 

Subali’t sa muling pagtingin sa guwapong mukha ng lalaki... ang guwapong mukhang iyon... iba ang epekto sa buo niyang pagkatao. Pakiramdam niya, kahit na hindi niya gawaing magpahindot sa puwit niya, titiisin niya ang lahat para sa lalaking ito! Wari pa niya, kahit na pa sa pampublikong sasakyan na ito siya kantutin kung saan nanganganib silang mahuli at makulong, basta ang lalaking ito ang hihindot sa puwit niya, gagawin niya ang lahat!

"Putang ina! Kelibog mong gago ka! Shet! Tang-ina ka... Sige! Pagparausan mo ako, gawin mo akong puta mo... kahit magkandawarak-warak puwerta ko, kantutin mo lang ako! Gawin mo lahat-lahat sa 'kin! Gawin mong imbakan ng tamod mo'ng puwitan ko! Wala akong pakialam kahit nasaan tayo! Sige! Kantutin mo akong hindot ka! Ang sarap-sarap mo!" sigaw ni Nelson sa kanyang gunita.

Nakagat si Nelson ang ibabang labi, isang pagbibigay senyales na gusto niya ang narinig buhat sa binatilyo. Nguni't higit pa rito, nais rin niyang ipadama sa nakababatang lalaki na nasasarapan siya sa ginagawa nitong paghindot sa butas ng kaniyang masikip na puwit. 

Tila nababaliw na si Nelson sa halu-halong sensasyong nadarama. Hinaltak niya pababa ang garter ng briefs ng lalaki upang tuluyan nang masilayan ang matigas na matigas na nitong sandata… subali’t wala sa hinagap niyang ikagugulantang ng utak niya ang makikita. Napamulagat ang kanyang mga mata: ang nakaturo sa mukha niya - isang higanteng burat na pakiwari niya'y hindi na makatotohanan sa sobrang laki!

“Putang ina!" mura ni Nelson na hindi na niya napigilang ibulalas, "H-Hayooop! S-Sobra namang l-laki... a-ang laki-laki... p-parang sawa... t-titi pa ba ito?” 

Bakas ang pagkamangha sa mukha ni Nelson sa nakita. Ito ang unang pagkakataong nakakita siya ng ganoon kalaking burat. Ni hindi niya sukat akalaing posible nga palang may ganoon kalaking burat - na kahit dalawang kamay niya ang sumakmal sa katawan nito ay siguradong may lalampas pang ilan pang pulgada! Mabuti na lamang at hindi niya naisabibig ang sobrang pagkagigil niya sa binatilyo. Kahit na pa hindi siya birhen sa pagpapatira sa puwit, tantiya niya'y malalagay sa alanganin ang kanyang buhay kapag bumaon ang higanteng tarugong iyon sa puwit niya!

Bahagyang nangiti si Don, at buong pagmamayabang pa nitong itinampal-tampal ang nangingintab nitong sandata sa kaliwang pisngi ng nakatatandang lalaki. 

“Kaya mo ba 'to?"

Hindi naman alintana ni Nelson ang uri ang tanong nito at napapikit pa siya na tila nanaginip habang sarap na sarap sa bawat daiti ng nagsasabaw na ulo ng burat ng katabi. Sinubukan niyang sakmalin ng kamay niya ang katabaan nito nguni’t halos hindi na magtagpo ang kanyang mga daliri. Mahaba na’y sobrang taba pa ng burat na iyon na tila isang batutang napakatigas!

Walang inaksayang panahon si Nelson at dinuhapang niya ng nakangangang bibig ang ulo ng nagsasabaw na titi ng guwapong lalaki. Buong konsentrasyon niyang sinupsop ng sinupsop ang katas na dumadaloy sa hiwa ng titi nito at wari ba’y uhaw na uhaw na nilunok iyon. Sumagutak ang bawat higop ni Nelson sa ulo ng burat ni Don at ang huli nama’y siyang siya sa panonood sa nahahayok na lalaking humihimod sa kanyang batuta. Umungol-ungol pa si Don na lalo namang nag-udyok kay Nelson upang paghusayan ang ginagawang pagdila at pagsupsop sa napakalaking burat nito.

“Sandali… pabalik na rito ‘yung konduktor… ” dinig niyang bulong ni Don saka siya bahagyang itinulak. Halos naman ayaw iluwa ni Nelson ang ulo ng titi nito... gayunpama'y napilitan na rin siya dahil sa kanilang kasalukuyang sitwasyon at kinalalagyan.

Nagmamadaling iniangat ni Don ang garter ng briefs niya sadyang iniipit niya sa kalahatian ng kaniyang ari bago niya tinakpan ng laylayan ng tanktop niya ang kanyang harapan. Pakunwari siyang tumanaw sa bintana samantalang aligaga naman sa pag-ayos niya sa sarili niyang pagkakaupo si Nelson bago pa makarating sa puwesto nila ang konduktor.

“Bayad po, sir…” dinig nila parehong wika ng konduktor.

Dumukot muna ng wallet si Nelson para kumuha ng pambayad sa tiket samantalang nakahanda naman agad ang pambayad ni Don na iniabot nito sa konduktor. Nanginginig sa magkahalong nerbiyos at excitement si Nelson. hindi malaman kung magkanong bubunutin buhat sa wallet. Nang makakuha ng sanlibong papel ay tila wala sa sariling iniabot ito sa konduktor, di makatingin ng mata sa mata rito... kabado sa kung anong sasabihin o gagawin nito sa kanila ng katabing lalaki.

Unang hinanapan ng panukli si Don at iniabot iyon sa binatilyo. Pagkatapos ay bumilang muli ng ilang dadaanin at ilan pang denominasyong papel, na iniabot naman kay Nelson. 

Hindi agad umalis ang konduktor. Ilang beses itong na may dinukot sa bulsa… sa kanan… tapos sa kaliwa… tapos sa kanan muli.. tila naghahanap ng barya upang punan ang sukli sa pasahero.

Hindi malaman ni Nelson kung paanong titingin sa konduktor subali't sa gilid ng kanyang paningin ay napapansin niya ang dilemma ng konduktor. 

Ilang saglit pa'y halos tila walang madukot na barya ang konduktor, sa kabila ng mga kalansing ng mga baryang bahagya lamang maririnig, kaya di na maiwasan ni Nelson ang lingunin ang konduktor... una'y sa mukha nito napansin niyang pormal na nakatitig sa kanya. Tila napaso siya sa tingin nito kaya ibinaba niya ang tingin sa ibabang bahagi ng katawan nito... at tukso sa lahat ng tukso! 

"Shet, totoo ba ito?" hiyaw ng gunita ni Nelson.

Ang zipper ng pantalon ng konduktor - bukas!

Di na napansin ni Nelson na isinuksok na rin ng konduktor ang kaliwang kamay sa kaliwa nitong bulsa, at dahil sa magkapanabayang pagsuksok sa magkabilang bulsa ay bumuka lalo ang zipper nito. Doon na sumilip sa pagitan nito ang kulay puting underwear ng guwapong tagakolekta ng bayad ng bus! 

Muling nawalan ng kontrol sa sarili si Nelson... aywan subali’t imbes na bawiin ang kanyang tingin ay napako pa tuloy ang kanyang mga mata sa parteng iyon ng katawan ng konduktor. Ang init at kalibugang halos di pa humuhupa sa kanyang katawan ay nabuhay na naman... buhay na buhay na muli ang libido sa buo niyang katawan.

Ngayon nga'y titig na titig na si Nelson sa pundilyo ng konduktor. Di na maikakailang namumukol na ito. Unti-unti'y nababanaag na ng pasahero ang pamamakat ng burat ng konduktor sa brief nitong nakasungaw sa pagitan ng nakanganga nitong zipper. Ni hindi na niya namalayang marahan na palang hinahatak ng konduktor pahiklat ang magkabilang bulsa upang lalo pang bumuka ang pagkakanganga ng zipper nito at lalo pang umalsa sa pagkakasilip ang pundilyo niya... ang pag-alsa ng angking pagkalalaking sinasadya na pala nitong ipakita – isang malinaw na pag-aanyaya - sa nakamaang at naglalaway nang pasahero.

Bahagyang kumanyod-kanyod ang konduktor dahilan upang sumayaw ang anino ng bukol na bukol nitong harapan sa liwanag ng ilaw. Nang makita nitong nakapukol na at halatang takam na takam na nakatuon ang mga mata ng pasaherong kanina pa niya napapansing may ginagawang milagro ay napangisi na ang konduktor – alam na niyang kontrolado niya ang sitwasyon at batid na niyang kaya na niyang paikutin sa mga palad niya ang malibog na pasahero.

Kitang kita ng konduktor ang wala sa sariling pagdila ang pasahero sa nanunuyo nitong mga labi habang titig na titig sa kanyang namumukol na harapan. Galak na galak ang mokong habang kitang-kitang halos naduduhapang sa nakabuyangyang niyang bukol ang pasaherong kanina pa niya "minarkahan".

Patay-malisya ang konduktor at kunwari’y nakahagilap na ito ng barya. “Ser, sukli po ninyo,” anito.

Napaangat naman muli ang mga tingin ni Nelson at napalunok nang makita ang pagkakangisi ng konduktor. “Haah?” anito na tila wala na naman sa sarili, alipin na ng kalibugan.

“Sabi ko po, sukli niyo…” patay-malisya pa ring wika ng konduktor.

Umangat ang kamay ni Nelson, pasahod, sa proseso ay bumabang muli ang tingin sa nakabukadkad na pundilyo ng konduktor. 

Hindi alam ng pasahero kung imahinasyon lamang niya iyon subali’t pakiramdam niya ay papalapit ng papalapit ang pundilyo ng konduktor sa nakalahad niyang kamay. Gulat na gulat ang buo niyang pagkatao nang di magtagal ay dumikit na ang matigas na bukol na iyon ng konduktor sa dulo ng kanyang mga daliri. Napatingin siyang muli sa mukha ng konduktor, nakakagat-labi ito at may pang-aakit ang ekspresyon. Wala sa sariling dumukwang si Nelson at tuluyan nang dinakma ang bukol na bukol na burat  ng konduktor.

“Shet,” bulong ni Nelson sa sarili, “nananaginip ba ako?”

“Fuck!” dinig ni Nelson na wika ng konduktor.

Napaangat ang tingin niya sa mukha nito at nakita niya ang nanlalaking mga mata nito… ang direksyon ng mga tingin ay patungo sa kanyang katabi. Nilingon niya ang katabi at nang makitang sinasalsal nito ang sarili ay nandilat din ang mga mata niya. Tila kasi isang napakalaking batuta ang hawak ng lalaki at sadyang kagulat-gulat ang hitsura nito.

“Ang laki niyang burat mo, ‘tol…” dinig niyang kumento ng konduktor patungkol sa burat ng katabing lalaki.

Isang siguradong pagdukwang ang ginawa ng konduktor upang dakmain sa kanyang palad ang burat ni Don. Napakagat-labi pa ito nang maramdaman ang mainit na salat ng nag-uugat na balat ng burat ng binatilyo. Pinagbabad ng konduktor sa kanyang palad ang titi ng nakababatang pasahero. Dinakma, hinimas-himas, hinaplos-haplos... tila naeengkanto sa pagkakatitig nito sa pinakamalaking burat na nakita niya sa tanang buhay niya.

Nang iangat niya ang tingin sa nag-mamay-ari ng higanteng tarugo ay saka lang napansin ng konduktor ang kaguwapuhang taglay ng lalaki. 

“Kaya pala di na nakapagpigil sa iyo si Ser eh...” bulong nito, "kakalibog ka pala talaga!"

Samantala, ibinaba nang tuluyan ni Nelson ang garter ng panloob ng konduktor at maingat na ipinaluwa sa nakaawang nitong zipper ang matigas na matigas na nitong kaangkinan. Sinakmal niya ang katigasan piniga-piga upang makapagpaluwal ito ng masaganang pre-cum.

Bahagya namang ipinasok ng konduktor ang katawan upang mas mapalapit sa hawak na tarugo. Kahit medyo di ito komportable sa kanyang posisyon ay walang pagdadalawang-isip nitong inilapit ang bibig sa nangingintab na titi ni Don at hayok na hayok itong hinimod ng hinimod.

Napahingal muli si Don sabay iniakbay ang kamay sa kanang balikat ni Nelson.

“Sheeeet... sigee.... himurin mo... saraaaaappp.... aaaaaanggghhh...” bulong na dinig na dinig ng konduktor na bulong mula sa pasaherong kanyang hinihimod. Tila naman siya isang masunuring bata na pinag-igi ang ginagawa niyang pagsipsip sa ulo ng titi ng binatilyo habang tila inggit na inggit na nakamata sa kanyang pagkakaupo si Nelson, kagat-labi at nanginginig sa antisipasyon.

Habang patuloy ang paghimod, pagdila at pagsipsip ng konduktor sa kanyang pagkakadukwang, iniangkla naman ni Don ang kamay sa batok ni Nelson, hinaklit ang tirante ng kanyang tanktop upang idisplay ang nangingintab niyang utong bago hinila ang ulo ng nakatatandang lalaki upang masubasob ang mukha nito sa kanyang dibdib. Hindi na kinailangan pang utusan, tila gutom na gutom na kinain ni Nelson ang pinakatampok ng utong ni Don. Til sila inalipin na ng todong libog. Kung mapapalapit ka sa kanila'y siguradong maririnig mo ang bahagyang mga ungol at halinghing, senyales na liyung-liyo ang tatlo sa ibayong kiliting dulot ng kahalayang ginagawa nila sa isang pampublikong sasakyan.

Sarap na sarap ang konduktor sa paghigop sa masaganang sabaw na nagmumula sa malaking uten ni Don. Tila uhaw na uhaw nitong nilunok ang malagkit na katas nito, na wari ba'y ito lamang ang natatanging katas na makatitighaw ng kanyang uhaw. Kasabay ng bawat himod niya ay naramdaman niya ang pagsalsal ng kamay ni Nelson sa kanyang nakaluwang kargada... bahagya siyang nag-alala nang pumisil-lamutak na ang kamay sa kahabaan ng nakatingaro niyang pagkalalaki.

“Aaaah… saglittt…” nag-angat ng ulo ang konduktor bago paanas itong nagsalita ng gayon, ang kaliwang kamay ay mahigpit na humawak sa pulso ni Nelson upang pinigilan ito sa pagsasalsal sa titi niya, “huwag muna… madali lang akong labasaaaan k-kapag nagagalaw iyaaaan… aaahhh…”

Hindi naman nagpapigil si Nelson. Lalo pa niyang pinag-igi ang paglapirot sa pumipintig-pintig na burat ng konduktor. 

Ilang saglit lamang ang nakalipas ay tila mababaliw na ang konduktor sa ginagawang pagsasalsal sa burat ni Don. Ipinasok na niya sa loob ng bibig niya ang ulo nito at sinimulang tsupain ng tsupain. Halos mawarak ang magkabilang gilid ng labi nito sa ginawang pagtsupa sa burat na hindi man niya magawang ipasok kahit man lamang sana kalahati nito sa kanyang bibig. 

Pagkalipas lamang ng ilan pang saglit ay napatayo na ang konduktor at saka pasabunot na hinatak ang ulo ng pasaherong kasalukuyang sumususo sa dibdib ng guwapong binatilyo. Tila ba alam na ni Nelson ang gagawin at panganga nitong sinalubong ang indayog ng katawan ng konduktor.

“Shet… sabi ko na kasing madali akong labasan eh… isubo mo… isubo moooo… sasargo na tamod ko… bilissss…” gigil na gigil na anas ng konduktor. 

Hindi pa man natatapos ang litanya ng konduktor ay bumalot na sa ulo ng burat niya ang mainit na mga labi ng nakatatandang pasahero. Damang dama niya nang dumulas ang malambot na mga labing iyon pakapit sa katawan ng kanyang uten. Napadilat siya at namasdan niya ang namumungay na mga mata ng guwapong pasahero at ang medyo awkward na pagkakanganga nito upang maisubo ang kanyang kaangkinan.

Sumupsop ng sumupsop si Nelson. Ipinadama niya sa konduktor ang kanyang pagkabihasa sa pagtsupa. Nilunok din niya ng nilunok ang umaagos na ang masaganang paunang-katas sa titi ng konduktor upang di ito masayang. Isang bihasa pang kilos at sa pagsulong ng kanyang ulo ay bumaon sa gitna ng kanyang lalamunan ang ulo ng burat ng konduktor. Iginalaw niya ang kaniyang ulo pakanan at pakaliwa dahilan upang lalong maliyo ang konduktor sa sensasyon ng masikip na lalamunang tila lumalamutak sa kabuuan ng kanyang pagkatao! 

Napasabunot na ang konduktor sa buhok ni Nelson at saka marahas na sumakyod ng sumakyod dahilan upang halos mahirinan ang nakatatandang pasahero. Sa gitna ng mararahas na kadyot sa lalamunan ng nakatatandang lalaki'y hinaplos niya ng kanang palad ang guwapong mukha ni Don, walang kurap ang pagkakatitig nito sa napakagandang mga mata ng binatilyo.

“Nakakalibog ka, ‘tol! Tang-ina… ang sarap mooo… ang sarap niyooooooooo! Aaaaaahhhhh!” tila nababaliw sambit ng konduktor, titig na titig pa rin sa namumungay na mga mata ng binatang pasahero. Bumaba ang tingin nito sa tila napakalambot na mga labi ni Don at sa hindi niya maipaliwanag na dahilan, tila may puwersang nagtulak sa kanya upang dahupangin iyon at walang habas na sinimsim ang laway at ang mga labi ng binatilyo.

Iyon na marahil ang nagtulak sa kanya upang tuluyang maabot ang rurok ng langit!

Muli siyang napatayo. Bumilis ng bumilis ang kanyang pagkanyod saka siya bumulong nang, “Hayooop… ang saraaaap… hindi ko na kaya… eto na ako… kainin mo lahat nang tamod ko…” 

Isang may kalakasang sakyod ang kanyang pinawalan at saka muling ibinaling ang direksyon ng mga mata kay Don. 

Sa muling pagbaon ng ulo ng titi ng konduktor sa lalamunan ni Nelson, sumargo ang masaganang tamod nito na naimbak ng isang buwan... isang buwang kawalan ng oras upang maasikaso ang sariling pangangailangan; isang buwang malayo at bibihirang makita ang kanyang asawa; isang buwang pagod at puyat na kasama ng nature na kaniyang trabaho; at isang buwang kawalan ng mapagpaparausan sa mga destinasyon ng kanilang ruta.   

Bahagyang lumuwang ang pagkakasabunot ng konduktor sa buhok ni Nelson dahilan upang magawa niyang bahagyang iurong ang ulo upang sapat lamang na mahimlay sa dila niya ang ulo ng kasalukuyan pa ring dumudurang tarugo. Nalasahan ni Nelson sa dila niya ang ilang pulandit ng mainit na katas ng konduktor - manamis-namis, maaalat-alat at mapait-pait. Sa kanyang paglunok ay pumagkit sa kanyang upper palate ang malagkit nitong tamod nguni't wala ni kaunti mang pag-aalinlangan niyang muli pang nilunokn… ng nilunok… ng nilunok. Wala siyang sinayang na katas. Bawat pulandit ng tamod, sinasabayan ni Nelson ng lunok.

“Ang saraaaaaap…” sigaw ni Nelson sa kaniyang gunita habang panay ang kain sa nagsasapot na katas ng konduktor.

Nang masigurong nasaid ang lahat ng katas ng konduktor, iniluwa na ni Nelson ang burat nito at nakangiting tiningnan ang guwapong mukha nang humihingal pa ring tagakolekta ng pasahe. Nanlambot ang tuhod ng konduktor kaya naman ang nakasabunot kaninang kamay nito sa buhok ni Nelson ay siya nitong ginamit upang makahawak sa mataas na sandalan sa harapan ng kinauupuan ng mga malilibog na pasahero upang maalalayan ang sarili. 

Nakita ni Nelson ang panghihina nito kaya bahagya siyang umurong upang magbigay ng kaunting puwesto sa konduktor.

Umupo ang konduktor sa tabi ni Nelson matapos ipaloob ang nangingintab nitong burat sa briefs at inayos ang sarili. Humihingal pa itong bumulong, “Tang-ina… ngayon lang ako nilabasan ng ganito ka-intense… Sobrang sarap… haah… haah… aah… grabe.”

Hindi pa halos nakakahinga ng maayos si Nelson ay bigla siyang hinila ni Don at saka direktang hinalikan sa labi na nagpakislot muli sa kanya. Naramdaman niya ang pagentrada ng dila nito sa bibig niya na tila ba may hinahanap. Kumiwal-kiwal ito at nakipag-espadahan sa kanyang dila, saka sinupsop ang kanyang laway na may aftertaste pa ng tamod ng konduktor. Pakiwari ni Nelson ay ini-scoop ng binatilyo ang natitirang tamod ng konduktor sa bibig niya.

Habang nakikipaghalikan naman si Don kay Nelson ay matiim naman ang kanyang titig sa nakatitig pa rin sa kanyang konduktor. May pagnanasa pa rin sa mga titig ng konduktor sa kabila ng katotohanang nanghihina na ang kanyang tuhod dahil sa katatapos lamang na glorya.

Naramdaman ni Nelson na umaaksyon si Don - binabaklas nito ang kanyang sinturon, kasunod ang pagkakabutones ng kanyang pantalon. Nagawa rin nitong ma-unzip ang kanyang pantalon sa isang iglap lamang. Nang mahawakan ng binata ang sinturera niya't garter ng briefs, buong pagpapubaya niyang iniangat ang kanyang puwit at sa isang iglap ay nahubo na nito ang suot na pantalon at briefs hanggang kalagitnaan ng tuhod niya.

Saglit naghiwalay ang mga labi nila at bahagyang ipinahiga ni Don ang sandalan ng sariling upuan bago ito tumayo ng bahagya. “Umusog ka rito sa upuan ko,” bulong ni Don kay Nelson, di pa rin nawawala ang pagkakatitig at makahulugang pagkakangisi sa guwapong konduktor.

Pumuwesto si Don sa harap ni Nelson, itiniklop ang magkabilang tuhod ng nakatatandang lalaki sa bandang tiyan nito at pumuwesto ito sa harap at pumosisyon padagan dito. Saglit niyang dinukot sa bulsa ang isang pakete at pinirat ito sa harap ni Nelson sabay sabing, “kakantutin ko puwit mo… habang nanonood siya.”

“Haaaah…?” nabiglang sambit ni Nelson subalit wala naman sa kanya ang pagtanggi.

Naramdaman na lamang niya ang malamig na likidong ipinahid ni Don sa butas ng puwit niya at ang tila nagmamadaling pagentrada ng daliri nito na humindot ng humindot sa puwit niya. Kahit sanay na sa pagpapakantot si Nelson, kabado pa rin siyang baka masaktan siya dahil sa gadambuhalang laki ng burat ng kakantot sa kanya ngayon.

Subali’t mas matindi ang kanyang antisipasyon. Hindi sa lahat ng pagkakataon ay makakatikim siya ng ganitong kaguwapong karomansa. “Kung panaginip lang ito, ayoko nang gumising!” sigaw ng diwa ni Nelson.

Titig na titig naman ang konduktor sa dambuhalang burat na nagbabadyang kumantot sa masikip na puwit ng pasaherong mukha’y sadyang napakaamo. Pagkuwa’y ay aangat ang mga mata nito sa isang pares ng napakaamong mga mata na pag-aari naman ni Don. Nakagat ng konduktor ang kanyang ibabang labi sabay bulong sa sariling, “hindot ka pare, ang guwapo mo! Ang sarap siguro pakantot sa iyo!”

Subali’t bago pa maituloy ni Don ang pag-ulos ng titi niya ay tumigil ang bus. Naalarma ang konduktor at sumenyas na may papasakay na mga pasahero. 

Napilitan silang iayos ang mga sarili. 

Asar na asar si Don na hindi niya naituloy ang balak habang di naman malaman ni Nelson kung paanong tatayo at aayusin ang sarili. Bitin sila kapwa... nguni't ang isa'y halatang dismayado habang ang isa'y tensiyonado at tarantang-taranta sa pagmamadaling maisuot ang nakahubong pantalon. Tumayo naman ang konduktor at ngingisi-ngising tinahak ang aisle patungo sa harap ng bus. Sa akto nito'y tila ba isa lamang iyong pangkaraniwang kaganapan sa isang bus!

Hindi malaman ni Nelson kung paano niyang naayos nang ganoon kabilis ang sarili samantalang nagpasya na lang si Don na kunin ang bag at iyon na muna ang ipinantakip sa harapan. Hindi kasi niya maisara ang zipper ng shorts niya dahil naghuhumindig pa rin ang dambuhala niyang burat. 

Noon na nag-akyatan ang may karamihang mga pasahero.